Ligucie, dwór, pow. rossieński, par. szwekszniańska. Własność hr. Platera. Ligudy, wś, pow. szawelski, gm. gruździewska, przy trakcie z Głużdż do Szawel; 47 osad, 255 dzies. ziemi, wiatrak. J. G. Liguma, rz. w pow. , nowoaleksandrowskim gub. kow. , ma źródło w jez. Szapełki, wpada do Antokrewna. Ligumy, Mko i dobra, pow. szawelski, 3 okr. polic, gm. i par. L. , o mil 3 od Szawel a 4 od Janiszek, nad rz. Kroją. Mko ma 32 osad, 280 dzies. ziemi; przyległa wś Poligumy 6 os. , 88 dzies. ziemi. Dobra L. mają 50 włók ziemi. August II nadał je geometrze Czapskiemu za ogólny pomiar dóbr stołowych. Następnie dziedzictwo Bouffałów i Rymkiewiczów, a po 1863 nabyte z obowiązkowej sprzedaży przez Juliusza Rennenkampfa. Feliks Rymkiewicz założył tu był pierwszy w powiecie browar bawarski przed uwłaszczeniem włościan rządowem, uwłaszczał ich dobrowolnie. Na rzeczce Kroi jest tu młyn. Paraf. kościół katol. św. Trójcy, 1426 wzniesiony z drzewa przez Lucyana Wiekowicza a 1793 przebudowany przez ks. Wolfa. Parafia katol, dekanatu szadowskiego dusz 4907. Filia w Staczunach. Kaplice w Staczunach, Serejkach i L. na cmentarzu paraf. J. Godl. Liguna. os. młyn. , pow. częstochowski, gm. Opatów. Należy do dóbr Iwanowice, ob. t. III, 318. Liguniówka, potok, ob. Rudno. Liguny, folw, , pow. nowoaleksandrowski, był własnością Aleksandrowiczów, dziś Jerzego Mejera, 784 dz. ziemi; ma kaplicę par. sołockiej, leży niedaleko Dakszt. Ligusze, wś rząd. , pow. święciański, 1 okr. polic, mk. katol. 33, dm. 3 1866. Ligutten niem. , dobra w Kurlandyi, pow. grobiński, par. Durben. Lihbi, ob. Liwowie, Lihositowa, ob. Jabłonka. Lijewo, folw. , pow. włocławski, gm. Śmiłowice, par. Kruszyn. Czyt. Kod. dypl. pol. II, 505. Według Tow. Kred. Ziemsk. folw. L. , od Kowala w. 4, rozległy mr. 125, grunta orne i ogr. mr. 113, łąk mr, 3, pastw. mr. 2, nieuż. i place mr. 7, bud, mur. 3, z drzewa 1; płodozmian 8polowy, pokłady torfu. Br. Ch. Lik, Lyk, Łyk, Ełk ob. , rz. i miasto. Likajcie, wś, pow. szawelski, gm. janiska, 20 osad, 144 dzies. wybornej ziemi. J. G. Likańce, folw. pryw. , pow. lidzki, 5 okr. adm. , od Lidy o 54 w, , od Ejszyszek 19, mk. 13 katol. 1866. Likawka, także Likanka, Lykawa, wioska słowacka, w hr. liptowskiem Węgry, w dorzeczu Wagu, w dystrykcie niżnioliptowskim, w pow. różeńskim, u południowozaohodnich stóp Małego Chocza, szczytu zachodnich kończyn Tatr, nad potokiem Dubową, przy drodze z Rożenia Rozembergu do Kubina Dolnego, tuż na północ od doliny Wagu i miasta Rożenia. Par. łać. w Rożeniu. Liczba dusz rzym. katol. 1739, nieun. 183, żydów 2, razem 1924. Szem. dyec. spiskiej 1878. Według obliczenia z r. 1880 30 grud. liczba dm. 160, mk. 1637; obszar zaś wynosi 3010 sążni kw. ; kat. mieszkańcy mówią przeważnie po słowacku. Należy do sądu powiat. i urzędu podatkowego w Rożeniu. St. p. w Rożeniu. Na obszarze tej wsi. na północ od niej, nad wschodnim brzegiem potoku Dubowy, na południowo zachodniej odnodze skalnej Małego Chocza, wznoszą się zwaliska niegdyś słynnego i warownego zamku Likawą zwanego, a przez Rakoczanów na początku XVIIl wieku 1707 r. do szczętu zburzonego. Założyć go miał Maciej Korwin, według innych prawdopodobniej na początku XIV wieku założył go za czasów Karola I hr. Donch, jeden z przybyszów włoskich i ulubieńców królewskich. Zamek ten pozostawał w rękach rodziny Donchów od r. 1325 1402. Elżbieta, wdowa po Albrechcie I, cesarzu niemieckim, królu czeskim i węgierskim 1437 1439, osiadła po śmierci swego męża w zamku trenczyńskim. Nie chcąc uznać władzy Władysława Warneńczyka 1440 1444, którego Węgrzy na pana swego obrali, gdyż uważała za prawnego następcę tronu węgiers. Władysława Pogrobowca, którego po śmierci Albrechta na świat wydała, wezwała, w celu poparcia praw swojego syna do tronu węgierskiego, znanego z bitew czeskiego wojownika Iskrę Giskrę z Brandysu i jemu trenczyński zamek, wraz z całą doliną Wagu, więc i zamek Likawę, wydała. R. 1442 umarła Elżbieta, Iskra uznał Władysława Warneńczyka za swego monarchę, lecz górne Węgry zatrzymał w swojem posiadaniu przez cały czas panowania nietylko Warneńczyka, ale i Władysławą Pogrobowca 1445 1457. Dopiero syn sławnego Hunyadego, wybrany królem węgierskim Maciej Korwin 1458 1490, zmusił Iskrę do ustąpienia z zajętych przez siebie ziem, jako też z zamku Likawy. Tak posiadł r. 1462 zamek Maciej Korwin. Tenże go zrestaurował, wzmocnił i należycie obwarował. Po śmierci jego zdzierżył go syn jego Jan Korwin. Herby Węgier, Czech, Dalmacyi i Wołoszczyzny nad zachodnią bramą świadczą o dzierżeniu tego zamku przez Korwinów. Nad zewnątrzną bramą miał być rok 1435. Od Ferdynanda I otrzymał zamek Ludwik Pekry z Petrowny, żupan liptowski r. 1531. Tenże powiększył go i przyozdobił r. 1534. Nad wewnętrzną bramą czytamy napis Arma Magnifici Dni Ludovici Pekry de Petrovna, supremi capitanei regiae Martis. Arma illustris Dominae Sophiae. Ducis Massoviae.

Ligucie

Ligucie

Ligudy

Liguma

Ligumy

Liguna

Liguniówka

Liguny

Ligusze

Ligutten

Lihbi

Lihositowa

Lijewo

Lik

Likajcie

Likańce

Likawka