katol. Mazowsze. W 1827 r. było tu 18 dm. 172 mk. F. O. Liciszkany, wś, pow. trocki, 3 okr, adm. , 48 w. od Trok 22 dm. , 271 mk. , z tego 259 katol, 12 żyd. 1866. Liciszki, zaśc. rząd, , pow. trocki, 3 okr. adm. , 34 w. od Trok; 2 dm. , 26 mk. kat 1866. Lickertischken niem. , wś i folw. , pow. szyłokarczemski, st. p. Szyłokarczma. Lickerwitz niem. , ob. Luckerwitz. Lickhawsen dok. , ob. Likusy. Licocrew dok. , ob. Liciokrzew, Licówka, ob. Lecówka, Liczartowce, Liczyrtowce, węg, Licserth, Licserth, wś w hr. szaryskiem Węg. , nad rz. Torysą, kościół katol. filialny, gr. katol, paraf, browar, gorzelnia, piękne łąki, wielkie lasy, pastwiska, 380 mk. H. M. Liczbar, Liczbark, właściwie Lidzbark Liczburg dok. , ob. Lidzbark. Licze, niem. Littschen, wś i ryc. dobra, pow. kwidzyński, przy bitym trakcie suskokwi dzyńskim, 1 milę od Kwidzyna. Obszaru obejmują dobra ryc. roli or. hekt. 525, łąk 52, past. 42, lasu 48, nieuż. 13, wody 7, ogółem obszaru hekt. 689; kat. 5, ew. 220, bud. 22, dm. 12. Far. i poczta Kwidzyn, szkoła w miejscu; dziedzic Ludwik Hardt; hodowla rasy holend. , melkarnia, wyprzedaż tuczonego bydła. Wieś włośc. liczy obsz. mr. 1068, bud. 127, dm. 40, kat. 18, ew. 293; reszta jak wyżej. Kś. F. Liczeszewy, ob. Liciszewo. Liczewka, rz. , dopływ Sokoldy z prawej strony. Liczki. Łaski, Lib. ben. II, 468, wspomina wś t. n. w par. Miłonice pow. kutnowski, już 1521 r. opustoszałą. Liczkowce po rus. Łyczkiwci, wś w pow. husiatyńskim, 10 kil. na płn. płn. zach, od sądu powiat. w Husiatynie, 6 kil. na płd. wsch. od urzędu poczt. w Horodnicy. Na płn. zach. leży Horodnica, na zach. Samołuskowce, na płd. zach. Niżborg Stary, na płd. i płd. wsch. Trybuchowce. Część płn. wsch. przypiera do granicy rossyjskiej. Wzdłuż granicy rossyjskiej płynie Zbrucz od płn. na płd. , potem tworzy kolano wygięte a następnie przybiera znowu kierunek płd. Prawie środkiem obszaru płynie pot. Gniła, dopływ Zbrucza. Wchodzi on tu z Horodnicy i płynie zrazu na płd. , potem na wsch. a w końcu znowu na płd. do Trybuchowiec. Na płd. od Gniłej, w niewielkiem od niej oddaleniu i prawie równolegle do niej płynie pot. Tajna, dopływ Gniłej, z Samołuskowca do Trybuchowiec. Po obu bokach tych potoków leżą zabudowania wiejskie 233 m. , a na praw. brzegu Tajny część wsi Matwijówka. W płn. części obszaru ciągnie się pasmo Miodoborów, zwanych przez lud Toutrami, Najwyższe ich szczyty wznoszą się tutaj do 402 m. Najwyższe wzniesienie części płd. obszaru wynosi 283 m. Własn, wiek. ma roli or. 1073, łąk i ogr. 186, past. 48, lasu 984; własn. mniej. roli or. 1631, łąk i ogr. 214, pastw. 31, lasu 1 mr. W r. 1880 było 1766 mk. w gm. , 57 na obsz. dwór. 1208 obrz. rzym. katol. , reszta gr. katol. . Par. rzym. katol. w miejscu, dek. czortkowski, archidyec. lwowska. Rok erekcyi tej parafii niewiadomy. Zdaje się jednak, że istniała ona już przed r. 1705. Niegdyś był tu dom jezuitów. Kościół murowany, wzniesiony staraniem małżonków Kawieckich w r. 1728, konsekrowany r. 1838 pod wezw. Niepokalanego Poczęcia N. Maryi P. Do parafii należą wsie Horodnica, Postołówka, Rakówkąt, Samołuskowce, Seńkowce, Trybuchowce i Wojewodyńce. Par. gr. katol. w Trybuchowcach. We wsi jest szkoła etat. 1klas. L. były siedzibą Tymona Zaborowskiego, wieszcza Miodoborów, a później jego brata Konstantego. Był tu także zamek, przed 80 laty jeszcze w części zamieszkany. Dziś małe już z niego pozostały szczątki przy kościele, który, równie jak i mieszkanie proboszcza, z rozebranych murów zamku wybudowano. W L. znaleziono w sierpniu r. 1848 posąg słowiańskiego bożyszcza Swiatowida. Historyą tego znalezienia tak nam opisuje Mieczysław Potocki w artykule Wiadomość o bożyszczu słowiańskiem i t. d. Rocznik Tow. nauk. krak. , 1851, zeszt. I, str. 3 i nn. W czasie wielkiej, długo trwającej posuchy, gdy woda na Zbruczu nadzwyczaj opadła, strażnicy graniczni, przechodząc nad jej brzegiem, w okolicy górzystej i lesistej, ujrzeli coś nakształt kapelusza nad wodę wystającego. Sądząc, ze to może być kapelusz jakiegoś człowieka utopionego, wskoczyli do wody i z zadziwieniem przekonali się, że ów kapelusz był kamienny, osadzony na czworograniastym słupie, również kamiennym. Natychmiast dali znać o tem do dworu, a za staraniem ówczesnego rządcy zaprzężono trzy pary wołów i wkrótce wydobyto na brzeg słup czworograniasty, z twardego wapienia krzemionką przejętego, szarej barwy, mający na czterech swoich bokach różne niezgrabne płaskorzeźby, u góry zaś przedstawiający posąg pogańskiego bożyszcza. Nieco głębsza w tem miejscu woda nie dozwoliła przekonać się, czyli ów bałwan stał na jakowymś piedestale, lub czyli tylko sam się tam znajdował. Obecni przy wydobywaniu go z wody utrzymywali, że wprawdzie w owem miejscu były ślady większych kamieni, mogących dać mniemanie, jakoby należały do piedestału, lecz że te, zamulono i dość głęboko w wodzie zanurzone, były prawie niepodobne do wydobycia. Rozpatrzywszy się jednak w całym kształcie togo słupa, w jego i rzeźbionych na nim figurach, przedziałach

Liciszkany

Liciszkany

Liciszki

Lickertischken

Lickerwitz

Lickhawsen

Licocrew

Licówka

Liczartowce

Liczbar

Liczburg

Licze

Liczeszewy

Liczewka

Liczki

Liczkowce