Podobnież ich uposażył przeor Gabryel, obrany r. 1463. Do odbudowania i odnowienia klasztoru przystąpił dopiero przeor Mikołaj r. 1478, którego wspierał król Maciej. Niejaki Jerzy Leudeschitt z Lewoczy zapisał testamentem klasztorowi dom i cztery winnice w Liszce. Jan III, 17sty przeor, obrany r. 1492, zbudował kaplicę zewnątrz klasztoru i pierwszy most na Hornadzie, jako też założył koło klasztoru stawy. Szczepan Mariassy darował klasztorowi r. 1503 młyn i staw rybny w Smiżanach Schmogen. W r. 1506 za przeora Jodoka, obranego r. 1500, Jadwiga, wdowa po Stefanie Zapolyi, odwiedziła klasztor, poczyniła bogate darowizny dla utrzymania mnichów, kazała wykopać również koło Smiżan staw rybny i darowała klasztorowi cztery winnice nad Toryską. Od króla Ludwika II otrzymał klasztor w darze sól i sukno. Wojna między Zapolyą i Ferdynandem przyprawiła klasztor o ciężkie szkody, tak, że w r. 1530 przeor Piotr był zmuszony zastawić u Kieżmarczan dobra klasztorne. W r. 1534 Maciej Boże zdobył klasztor, splądrował i zburzył, a jak Lubicka kronika podaje, Lewoczanie do szczętu go zniszczyli. W r. 1543 został zakon całkiem rozwiązany. Pustelnicy schronili się do Czerwonego klasztoru. Ostatnim przeorem był Marcin Ursinus. W r. 1565 Maksymilian przeniósł dobra zburzonego klasztoru na spiską kapitułę, co później r. 1767 Marya Teresa zatwierdziła. Szczyt tej góry zdobią dziś tylko zwaliska. Czyt. S. Weber Zipser Geschichtsund Zeitbilder, Leutschau 1880. Br. Gustawicz U stóp Pienin, w Bibl. Warsz. 1882. t. II i III. Janota Zapiski o zaludnieniu dolin Dunajca i Popradu na Spiżu. Kraków 1864. B. S. Lapis refugii. Nach der Leutschauer Chronik u. anderen Quellen, w Zipser Anzeiger 1866, Nr. 8. J. Hradszky Die Einfälle der Mongolen in Ungarn und der Zufluchtstein in der Zips, w Jahrb. des ung. Karpathenvereins, 1875, t. II. Ks. Załęski Czerwony Klasztor. Kraków 1880. Br. G. Letawa, ob. Latawa, Letce 1. Wielkie, dobra, pow. witebski, przy drodze żel. dyneburskowitebskiej, o 15 w. od Witebska, w 2 okr, polic, własność Adamowa, nabyte od Kossowów. Ziemi dworskiej 1118 dzies. Kaplica katolicka parafii ś. Barbary w Witebsku. W w. XVII L. należały do Aug. Bazylego Leteckiego, a testamentom r. 1657 spisanym przeszły na własność syna jego Aleksandra. 2. L. Małe, wś, pow. witebski, graniczy z dobrami L. Wielkie, własność Swięcickich, 233 dzies. ziemi dworskiej. Letcy, wś w pow. ihumeńskim, w gm. nowosielskiej, o w. 2 na płn. od m. Nowosiółek, przy kol. żel. libawskoromeńskiej, niegdyś własn. Katyńskich, ma os. 20, w glebie dobrej. Letensdorf niem. , ob. Letanowce. Letgalle, Letgola, ob. Kurlyndya t. IV 900 i Łotwa. Lethanfalva węg. , Lethensdorf niem. , ob. Letanowce, Lethenen niem. , wś, pow. labiewski, st. poczt. Wülfshoefen. Letheniz dok. , ob. Luetnitz. Leticzew ross. , ob. Latyczów, Letije, ob. Kamionka wołoska. Letka woda, os. gajowego na obsz. dwora. Lackie Małe, pow. brodzki. Letki, zaśc. pryw. , pow. wilejski, o 35 w, od m. Wilejki, 2 okr. adm. , 4 dm. , 39 mk, katolików 1866. Letki, mko, pow. osterski, gub. czernihowskiej, o 25 w. odm. powiat. , nad rz. Desną i jez. Staruchą. W XV w. L. wspominane p. n. Letkowicze. W okolicy liczne ślady wałów i murów starych. Ma 126 dm. , 1785 mk. Letkówka al. Letkowce, wś, pow. bracławski, gm. Sawińce, par. Obodówka, nad rz, Trościańcem, która tworzy tu 2 duże stawy, dm. 251, mk. 1232, ziemi włośc. 1350. Nale żała do Potockich, do schedy Bolesława Po tockiego syna Szczęsnego, następnie do Sobań skich; dziś spółki cukrowarnianej trościanieckiej, która posiada tu 9000 dzies, ziemi. Jest tu cerkiew dla 2000 parafian, uposażona 51 dzies. ziemi. Dr. M. Letkowo, dziś Łętków ob. . Letkowszczyzna, wś w płn. stronie pow. słuckiego, nad rz. Wynią, przy drodze wiodą cej z Damicz do Wieleszyna, ma os. 15; okr. polic. kopylski. A. Jelski. Letnia, z Monastyrem Letniańskim wś w pow, drohobyckim, 19 kil na płn. wsch. od Drohobycza, tuż na płd. od sądu powiat. i urzędu poczt. w Medenicach. Na zach. leżą Dołhe i Opary, na płn. zach, Rabczyce, na płn. Medenice, na wsch. Korośnica, Koenigsau i Kawsko w pow. stryjskim, na płd. Brigidau w pow. stryjskim i Gaje niżne. Wsch. część obszaru przepływa pot. Letnianka od płd. na płn. i przyjmuje w obrąbie wsi liczne mało strugi od lew. i praw, brzegu. Wzdłuż granicy płd, zach. płynie na małej przestrzeń pot. Lutyczyna od płd. na płn. W dolinie Letnianki leżą zabudowania wiejskie. Płd. część wsi zwie się Monastyrem Letniańskim. W części płd. leży na praw. brzegu Letnianki las Hołubiczka ze szczytem 309 m. wys. , a na płd. od niego podmokła łąka. Na lew. brzegu Letnianki leżą lasy Kamienobród na płd. , Zahruszne na płn. zach, od niego i Piszczalnica ze szczytem Kamienicą 310 m. wys. , a dalej na płn. Galone. W dolinie potoku, płynącego między dwoma ostatniemi lasami, leży Monastyr Letniański. Na płn. od lasu Galonego leży niwa Jasenowe. W stronie płn. zach. wznosi

Letawa

Letawa

Letce

Letcy

Letensdorf

Letgalle

Lethanfalva

Lethenen

Letheniz

Leticzew

Letije

Letka

Letki

Letkówka

Letkowszczyzna

Letnia