mk. katol. 5. L. , wś rząd. , pow. wileński, 6 okr. adm. , o 5 w. od Wilna, 12 dm. , 77 mk katol 6. L. , wś rząd. nad rz. Wilią, pow. wileński, 1 okr. adm. , o 2 w. od Wilna, 10 dm. , 75 mk. , z tego 69 katol. , 6 żydów. 7. L. , wś pryw. , pow. dzisieński, o 48 w. od Dzisny, 6 dm. , 88 mk. Własność hr. Tyszkiewicza. 8. L. , wś, pow. święciański, 4 okr. adm. , o 68 w. od Święcian, 6 dm. , 50 mk. , z tego 10 prawosł. , 40 katol 9. L. , wś w gm. Lebiodka, pow. lidzki, 4 okr. . adm. , od Lidy o w. 20, od Wasiliszek w. 24; dm. 26, mk. prawosł. 237, katol 4 1866. I Leśniki al Prudziszcze, mały zaśc. w pow. borysowskim, nad rz. Cną z prawej strony, w okr. polic. chołopienickim, na pół drogi pomiędzy Borysowem i Żytkowem, w miejscowości lesisto wzgórkowatej, ma osad 4, par. borysowska. Al. Jel. Leśniki, wś, pow. kijowski, śród wzgórzy i sadów malowniczo położona. Już pod r. j 1498 w aktowej księdze kijowskopieczarskiej i Ławry, spotyka się list niejakiego Semena Skołkowicza, którym tenże obowiązuje się za siebie i potomków swoich płacić Pieczarskiej Ławrze po kopie groszy z majętności Leśnik Gołubiewa Petr Mogiła, w dodat. t. I, str. 15. Wszakże w pierwszym dziesiątku XVII wieku L. wraz z Chodosówką należały już do ks. Joachima Koreckiego, syna Bohusza, wojew. wołyńskiego. Ale do tychże Leśnik, jak i do innych dóbr, posiadanych przez tegoż księcia, to jest Rastawicy Białołówki, Lewkowego stawu i Ochotyna rościli prawo właścicielstwa i sukcesorowie Boguchwała Woronowickiego tak. Było to w 1611 r. Opis akt. kiewsk. centr, archiw. N. 12, str. 4 16 i 29. Książę Joachim Korecki był ożeniony z Anną z Chodkiewiczów, siostrą rodzoną znanego z dziejów Karola Chodkiewicza, i miał z nią dwóch synów Samuela, Karola i córki. Książę Joachim nie należał do zapieckowych domatorów, i cały żywot swój poświęcił zawodowi rycerskiemu; ale kiedy on wodził wciąż roty z wyprawy na wyprawę, to zabiegliwa, gospodarna księżna Anna w domu krzątała się, pracowała i gromadziła skarby, tak, że rok za rokiem liczba dóbr ziemskich rosła, Ks. Koreccy zdawna mieli znaczne rodowe włości swoje na Wołyniu, jako to Korecczyznę, Międzyrzecczyznę, Targowicę i Skałat; pracą zaś i staraniem ks. Anny zostały na Ukrainie nabyta Biłhorodka, Stajki, Kalnik, Cybulów i wiele innych. Ks. Anna Korecka miała w Leśnikach swój zameczek i lubiła w nim przebywać, Zagarnęła ona była ziemię Gnilecką, Kulików i Kalny łuh, należące do katedry sofijskiej i wydubickiego monasteru. Unici, posiadłszy katedrę sofijską i wydubicki monaster, rozpoczęli z ks. Korecką długi i uporczywy proces. Wszelako wyrokiem sądu głównego lubelskiego ziemie te nareszcie zostały przysądzono metrop. Weliaminowi Rutskiemu, ale gdy urząd grodz, kijow. zjechał na miejsce, dla podania gruntu metropolicie, wtedy z mczka Leśnik skarży się tenże urząd kilkuset zbrojnych wyjechało i napadło obyczajem nieprzyjacielskim z okrzykiem, hukiem na nas urząd i na szlachtę, przy nas będącą, także na poddanych metropolitalnych i chcieli bić, zabijać, tak, że ledwieśmy uciekli w błota, a z błot do lasów, i ledwie żywi zostaliśmy od strachu Sb. materiałów dlia ist. tipogr. Kiewa, III, str. 66. Księżna Anna Korecka była wybitną osobistośoią swego czasu. Urodzona w obrządku wschodnim, została następnie protestantką od kalwińskiej do nowochrzczeńskiej przechodząc wiary, sobotę nawet święciła z żydami; przy schyłku atoli życia przez pobożnego mnicha Ezekiela została nawróconą, tak dalece, że, porzuciwszy marności tego świata, przywdziała habit zakonny, aby w nim świątobliwie do wieczności się przenieść. Kiew. eparch. Wiedom. 1861 N. 20, str. 181. Zdaje się, że umarła w 1626 r. , przeżywszy tylko o lat 4 syna swego Samuela ks. Koreckiego, sławnego wojownika, który, jak wiadomo z dziejów, w Stambule 1622 r. tragiczną poległ śmiercią. Mamy przed sobą jej testament, napisany dnia 30 marca 1626 r. w Międzyrzecza. Naprzód uprasza w nim, aby ciało jej było położone w monasterze koreckim, bez żadnej pompy i nakładów wielkich; nie w samej wszakże cerkwi ale pod gruszką przeciw celi córki swej Seraphiny, która w tym monasterze jest. Dalej przekazuje pewną sumę na majętności klicowskiej monasterowi koreckiemu i domowi w Międzyrzeczu, przeznaczonemu, , ku wytchnieniu podróżnych pielgrzymów; takiż dom dla podróżnych pielgrzymów i powracających z niewoli tureckiej funduje w Białołówce i nadaje ma pewną sumę na wsi Zezelowie; dla założonych zaś przez nią monasterów w Białołówce, męskiego i białogłowskiego niedomurowanego, zapisuje wieś Pokotyłówkę. Synowi zaś swemu Karolowi przekazuje własne swe dobra, a mianowicie mczko Białołówkę z przyległościami; mczko Sokulec i Hubin; miasto Kalnik; włość i wszystką majętność Biłhorodzką, z mczkami Stąjkami, Dymirem i siołem Olszanką, z tem jednak, że jeżeli tem syn jej Karol nie będzie miał potomstwa, to te majętności przejść mają na jej córki. Przy rozporządzeniu tem byli świadkami Samuel Wiszniowiecki, Aleksander Wasiutyński i Matiasz Hrusznicki, Leśniki z Chodosówką niewspomniane w testamencie tym, widać, że zaliczone były, jako dobra poojczystej tak samo jak Korzec i Międzyrzecz, któremi naturalnie Leśniki Leśniki Leśniki