48, rozl włók 12, grunt w glebie środniej, zarośli na opał podostatkiem. L. powalało w r. 1880 na gruntach folw. Markowa Wielkiego leźącego w Cesarstwie; właściciel, mając 12 włók ziemi na terytoryum Królestwa, rozprzedał je szlachcie. Nowa wieś leży nad granicą Cesarstwa z Królestwem, przedtem miała na zwę uroczysko Budy; od pobudowania się szlachty nosi nazwę L. , a to na cześć księdza Lendo, byłego administratora parafii Piekuty, obecnie administratora par. Jedwabne w pow. kolneńskim. Nazwisko wsi zatwierdzone przez władzę. P. Łukaszewicz. Lendrynie, wś, pow. rossieński, par. pogromoncka. Lendschütz niem. , wś, pow. wołowski na Szląsku, par. Winczek. Lendyczek L niem. Landeck, mko, pow. cztuchowski, na bitym trakcie królewieckoborlińskim, 34 mil od Berlina, 38 od Królewca, w okolicy lesistej, nad rz. Gwdą Küddow, do której tu z pomorskiej strony wpada struga Czarna, z pruskiej Dobrynka, w samym rogu powiatu, przy granicy Pomeranii i pow. złotowskiego; na przeciwnej stronie Dobrynki, już w pow. złotowskim, leży dwór Lendyczek, osada wiejska, która nieco wzrostu dodaje miastu. Najbliższy dworzec znajduje się przeszło milę odległy w mieście pomorskiem Raczobur, na kol. żel nowo zbudowanej pilskonowoszczecińskiej. L. obejmuje obszaru mr. 4298, bud. 272, dm. 114, katol. 34, ew. 854, żyd. 112. W miejscu jest luter. kościół paraf. , szkoła miejska olem. , prywatny zakład wyższy r. 1860, magistrat, rada miejska, urząd pocztowy, stacya telegr. , apteka, doktór, kilku kupców, kilkunastu handlarzy, szczególnie na drzewo, sukienników 3 r. 1858, szewców 6, bodn, 1, krawc. 4, kołodz. 2, kowali 2, siodl 1, powroźn. 1, tokarz 1, ślusarz 1, zdun. 3, szklarz 1, mularzy 2, stol 4, piekarzy 2, rzeźn. 5, kuśn. 1, młynarz 1. Targi doroczne 4 odbywają się; na bydło, konie i kramno. L. jest osadą prastarą. Długo przed przybyciem krzyżaków za panowania książąt pomorskich i rządów słowiańakich istniał tu gród obronny z urzędnikami swymi, którym okrąg pobliższy był podległy. Później za krzyżaków zamek ten, jako mniej odpowiedni, zaniechany został i nie masz teraz po nim znaku. W ogóle z czasów krzyżackich nie posiadamy o L. zgoła żadnych wiadomości. Za polskich rządów L. należał do star. człuobowskiego. Początkowo był nieznaczną wioską, kiedy otrzymał prawa miejskie nie wiadomo, ale jak się zdaje dopiero po okupacyi za Prusaków. Ludność tutejsza, od dawna niemiecka, rychło przeszła na protestantyzm. Katolicy posiadali w L. kościół, z drzewa stawiany, patronatu rządowego, który przed reibrmacyą był paraf. ; r. 1617 przez arcyb. gnioźn. Gębickiego, jako filialny do Frydlądu pruskiego przyłączony. Duchowny po roformacyi zaledwie mógł się tu po kazać dla zbytniej zapalczywości innowierców propter ferocitatem haeretioorum, i naboż. dla tego bardzo rzadko się w nim odprawiało. Na początku XVIII wieku bardzo już podu padły stary kościół luteranie jak donoszą akta obalili i nowy sobie zaraz zbór wmeśli we dworze lendyckim. Jako nieprawnie istniejący musioli go jednak na rozkaz władzy znieść r. 1721. Ob. Utracone kościoły w dyec. chełmińskiej, str. 333. Teraźniejszy lutorski kościół ufundowany został dopiero za pruskich czasów. 2 LSzlach, , niem. Adl Landeck, dok. r. 1744 Lendyk, dobra, pow. złotowski, nad rz. Gwdą, do której tu z pomorskiej zachodniej strony wpływa atruga Czarna, z wschodniej zaś pruskiej Dobrynka; po przaciwnej stronie Dobrynki leży mko L w pow. człuchowskim; jest to kąt ostateczny czyli narożnik północnozachodni ziemi Krajny; okolica po największej części lesista i piaszczysta Obszaru roli ornej liczy L mr. 1488, boru zaś mr. 3594, bud. 114, dm. 48, katol 16, ew. 550. Parafia Radownica, szkoła w miejscu, poczta miasto Lendyczek. Wś L. należała z dawna do obszernych dóbr radownickich, własność kiedyś Potulickich, Grudzińskich, Działyńskich, którzy posiadali zarazem dobra Złotowo. W pierwszej połowie XVIII wieku dobra Radownica i Lendyczek odłączone zo stały od Złotowa i znajdowały się w posiada niu rodziny von der ÓatenSacken. R. 1753 Ludwik von der Osten Sacken nabył dobra L. i Grodno ob. od brata swego za 20000 tal Później przez pokrewieństwo z fkmilią von der Osten przejęli L. jako i Radownicę Grabowscy. R. 1866 kupił je znany dr. Strousberg. R. 1880 rząd pruski jest właścicielem dóbr lendyckich, który w obszernych borach urzą dził osobne nadleśn. król Tegoż r. 1880 obejmowały lendyckie lasy obszaru hekt. 889, łąk 21, nieuż. 8, wody 1, ogółem obszaru hekt. 920. Luterscy i po największej części zniemczeni z dawna mieszkańcy tutejsi, obaliwszy jak im zarzucają akta kościół stary katolicki w sąsiedmem. mieście L. , postawili sobie nowy zbór wo wsi wbrew prawom ówczosaym rzpltej polskiej, Dla tego na rozkaz władzy zaniechać i rozebrać go musieli r. 1722; ostatni pastor Jakób Grlltzmacher wyszedł za granicę. R 1740 także i szulmistrz luterski, który naboż. odprawiał, zniewolony był wś tę opuścić. Po okupacyi za pruskich czasów wzniesiony luteranom nowy kościół w mieście pobliskiem Lendyczku. Ob. Schmitt, Gesch. des Kreises Fiatow, str. 289. Kś. F. Lendyk, ob. Lendyczek Lendzien niem, ob. Lędzin, Lendrynie Lendrynie Lendsch Lendyczek Lendyk Lendzien