sty Barów zwany, kończący się nad Łomnicą szczytem Owołem 1615 mt. . 2. P. Lede skulska, ob. Prełuczny. Br. G. Prełuki, wzgórze leśne na granicy Prełuk i Duszatyna, pow. sanocki, na pr. brz. Osławy, między pot. Olchowatym od płd. a Kołodzialnym od płn. ; las po stronie płd. zwie się Niwą Turzańską. Wznies. 779 mt. Miej sce znaku triang. Br. G. Prełuki, wś, pow. sanocki, w okolicy gór skiej, 453 mt, npm. , nad pot. Osławą. Cerkiew i część chat leży po lewym, reszta zaś na praw. brzegu rzeki. Obszar wsi stanowią lasy na wzgórzach, na płd. wschód od wsi szczyt Prełuki 779 mi Z wyżyn tych spływa kilka potoków do Osławy; największe są z praw. brz. Trawny i Kołodaczny. Wś graniczy na płn. z Turzańskiem, na wschód z Kamionkami, na płd. z Duszatynem a na zachód z Komań czą 37 klm. , mającą st. kolei przemyskołupkowskiej. Gleba nieurodzajna, owsiana. P. mają 46 dm. i 316 mk. gr. katol. , Rusinów. Cerkiew par. drewniana, należy do dek. ja sliskiego. Par. obejmuje Duszatyn i Piekarki. Uposażenie parocha wynosi 16 mr. roli i 129 złr. dodatku do kongruy. Obszar więk. pos. Okt. hr. Alcantara i I. Kanitz w Belgii ma 16 mr. roli, 7 mr. łąk, 8 mr. pastw. i 544 mr lasu; pos. mn. 526 mr. roli, 112 mr. łąk i 325 mr. pastwisk. Według Siarczyńskiego rps. bibl. Ossol. 1826 było tu źródło słone, które z rozkazu rządu austryackiego zasypa no. Istniało tu wójtostwo, które należało do ststwa mrzygłodzkiego ob. Mrzygłod, t. VI, 772. Mac. Prełużny, szczyt lesisty w Karpatach wschodnich, dziale czarnohorskim, w obr. gm. Hryniawy, pow. kosowski, na lew. brzegu Czeremoszu Białego, na płd. od pot. Maskotyna. Wznies. 1517 mt. npm. Br. G. Premdau, ob. Przebędowo. Premore dok. 1262, wś zaginiona pod Oksywiem, pow. wejherowski, dawniej własność panien norbertanek w Żukowie ob. P. U. B. v. Perlbach, str. 305. Premslaff niem. , ob. Przemysław. Prenada 1. karczma w Jaryczowie Starym, pow. lwowski. 2. P. , ob. Prynada. Preniuki, wś, pow. wileński, w 2 okr. pol. , gm. i okr. wiejski Giełwany, o 5 w. od gminy a 65 w. od Wilna, ma 7 dm. , 67 mk. katol. 36 dusz rewiz; należy do dóbr Tundziszki, Łukaszewiczów. Prenowłoki, wś nad jeziorem, pow. maryampolski, gm. Chlebiszki, par. Preny, odl. od Maryampola 38 w. , ma 28 dm. , 277 mk. W 1827 r. było 15 dm. , 195 mk. We wsi jezioro mające 15 mr. obszaru. Preny 1. miasto w pow. maryampolskim, w pobliżu Niemna, w malowniczej dolinie, otoczonej z południa i zachodu przez rozległe lasy dawnej puszczy preńskiej, odl. od Maryampola 42 w. , od Olity 28 w. a około 20 w. od st. dr. żel. warsz. petersb. Mauracie między Kownem a Wierzbołowem. Posiada kościół par. drewniany, kościół ewang. filialny, synagogę, dwie szkoły początkowe, st poczt. , urząd miejski. Miasto należy do sądu pokoju okr. III w Maryampolu. Zabudowane z drzewa, ma 10 dm. murów. , 201 drewn. , 3304 mk. 1584 męż. , 1720 kob. W 1827 r. było 187 dm. , 1972 mk. ; w 1862 r. 206 dm. , 2688 mk Dochód miasta w 1878 r. 2986 rs. Od Pren aż do Kowna ciągnęły się głośne lasy lipowo, które dostarczały znanego kowieńskiego miodu. Puszcze te, własność w. książąt litewskich, nadał król Aleksander w 1502 r. ks. Michałowi Glńskiemu, , lecz zdrada kraju pociągnęła utratę dóbr, które wróciły znowu do króla. Na początku XVII w. starostwo preńskie posiada Kacper Horwat, który w 1609 r. założył kościół i uposażył parafią w P. W tym czasie zapewne osada otrzymała przywilej miejski, Jan Kazimierz wstępując do zgromadzenia jezuitów w Rzymie, prosił brata Władysława IV by zezwolił na rozdanie dóbr, stanowiących jego uposażenie, między zasłużouych dworzan. Wtedy starostwo preńskie otrzymał Gotard Wilhelm Butler, towarzysz podróży i niewoli królewicza we Francyi w latach 1638 1640. Wystawił on w P. , na górze za dzisiejszą osadą, nad Niemnem zamek, przypominać mający planem więzienie królewicza w Citeron we Francyi. P. zostawały w ręku jego potomków do 1773 r. Ostatni z rodu Michał Butler zmarł bezdzietnie. Na sejmie z 1773 75 nadano starostwo Kazimierzowi Sapiesze, gener. artyleryi litews. Butlerowie płacili kwarty 8, 446 zł. 6 gr. a hyberny 7, 060 złp. Napoleon I w 1807 r. nadał to starostwo ponownie swemu szambelanowi ks. Aleksandrowi Sapiesze na lat 50. W 1857 r. gdy termin nadania upłynął, dobra wróciły w posiadanie rządu. Dobra rządowe Preny składały się w 1859 r. z kluczów; 1 Kwieciszki 26 nomenklatur, 2 Elżbiecin 43, 3 Igliszki 59, 4 Jaworów 7, 5 Michaliszki 61, 6 Chlebiszki 47, 7 Szałtupie 25, 8 Tarpupie 36, 9 Rudupie 10, 10 Żytowiszki 16. Ogółem rozległość w gruntach folwarcznych 9395 mr. , w gruntach włościańskich 79, 041 mr. , w lasach 42, 065 mr. , razem 130, 501 mr. Z dóbr powyższych ukazem z r. 1866 dobra Szałtupie nadane zostały na własność generałmajorowi Stachowiczowi, Następnie 1866 i 1868 r. nadano na prawach majoratu generalfeldmarszałkowi hr. Bergowi dobra Kwieciszki, Karkliny, Rostkowszczyzna, Porowsie, Kadaryszki, Burniszki i OlszankaHuk. W 1866 r. dobra Elżbiecin

Prełuki

Prełuki

Prełużny

Premdau

Premore

Premslaff

Prenada

Preniuki

Prenowłoki

Preny