Rudno 1. niem. Adlg Rauden, dok. 1229 Rudna, 1250 Rudeue, wś szlach. , pow. kwidzyński, st. p. Peplin, odl. pół mili, par. kat. W. Garc, kośc. ewang. w miejscu; szkoła 2klasowa symultanna liczyła 1887 r. 87 dzieci i 2 naucz. 1 kat. i 1 ew. . Wś ma 1060 ha 28 łąk i 959 roli or. ; każdy ha roli przynosi 2898 mrk czyst. dochodu. W 1868 r. 76 bud. , 39 dm. , 547 mk. , 378 kat. , 169 ew. ; 1885 r. 43 dym. , 119 dm. , 573 mk. , 446 kat. , 127 ew. R. jest starą osadą. Leży ona na wznies. 60 mt. npm. ; na stoku wyżyny nadbaltyckiej, opadającej ku Wiśle. Na zachodnim horyzoncie rysuje się wieża katedry peplińskiej, na płn. Tczew a dalej ku wschodowi zamek malborski, u podnóża zaś ścielą się żyzne niziny nadwiślańskie. Krzyżują sie tu szosy tczewsko gniewska i starogardzkowalichnowska. Pierwotnie należała wś do t. z. ziemi wąskiej terra Wansca, ob. , którą r. 1229 ks. Sambor z Lubiszewa i Świętopełk z Gdańska nadali cystersom w Oliwie. Przywilej ten podpisuje jako świadek Pantinus castellanus de Rudna ob. P. U. B. von Perlbach, str. 34. Roku 1250 podaje Sambor do wiadomości, że bisk. kujawski Michał podczas swego wygnania dał 300 grzyw. , za co mu ustępuje oprócz innych wsi R. ob. P. U. B. y. Perlbach, str. 111. R. 1279 oddaje ks. Mestwin bisk. kujawskiemu Alberowi drugą połowę R. , którą mu zabrał Sambor tamże, str. 1279. R. 1282 zwrócił bisk. Wojciech R. Mestwinowi, gdy tenże ziemię gniewską miał oddać Krzyżakom tamże, str. 300. Tegoż roku nabyli całą ziemię wąską, a z nią i R. Krzyżacy, którzy tu sprowadzili niezawodnie osadników niemieckich. Ztąd pochodzi, że dziś jeszcze włościanie, t. z. Feteraki, są Niemcami, ewang. wyznania; ludność robocza zaś polska i katolicka. Za czasów krzyżackich należało R. do komturstwa gniewskiego. Luteranizm wcześnie się tu rozszerzył; luteranie nie chcieli wypełniać obowiązków względem kat. kościoła par. w Garcu. Dopiero r. 1676 stanęła ugoda, której treść już podana w opisie Gręblina ob. ; por. także Documenta varia, str. 77 i Varia acta, str. 51, w Peplinie. Pierwszy pleban ewang. występuje tu r. 1640. Za czasów Rzpltej stanowiło R. wraz z pobliskiemi Lignowami intratne dobra ststwa gniewskiego, zazwyczaj oddzielnie puszczane w dzierżawę. R. 1565 trzymał je Jerzy Konopacki, kaszt. chełmiński. R. 1583 pobierał ztąd proboszcz w Garcu ex singulis domibus trzy wiertle żyta i trzy jęczm. ob. Wizyt. Rozdrażewskiego, str. 271. R. 1598 dawało R, mesznego 17 korcy żyta i tyleż owsa tamże, str. 273. W pierwszej wojnie szwedzkiej zaszła tu r. 1627 potyczka; polegli spoczywają przed ołtarzem św. Urszuli i Piotra i Pawła w katedrze peplińskiej ob. Opactwo peplińskie przez kś. Kujota, str. 112. W drugiej wojnie szwedzkiej rozłożył się r. 1659 królewicz szwedzki Adolf między Rudnem, Lignowami i Garcem. Według taryfy z r. 1648, gdzie uchwalono pobór podwójny a akcyzę potrójną, płacili tu poddani od 60 włók osiadłych, 2 karczem kupnych, 4 ogrod. wolnych, 6 rzem. , hakarza, 2 karcz. szynk. , 2 kół młyń. 172 fl. 4 gr. ob. Rocz. T. P. N. w Poznaniu 1871, str. 173 W wizyt. Szaniawskiego z r. 1710 czytamy, że R. dawało od 42 włók mesznego do Garca 21 korcy żyta i tyleż owsa str. 229. Podług taryfy na symplę z r. 1717 płaciło R. 23 zł. 1 gr. ob. Cod. Belnensis, manuskr. w Peplinie, str. 85. 2. R. , leśn. król. , pow. świecki, st. p. Świekatowo, par. kat. Serock. Należy do nadleśn. Świekatówka Gruenfelde. W 1868 r. 2 bud. , 9 ew. mk. ; 1885 r. 1 dm. , 10 mk. Kś. Fr. Rudno, niem. Rauden, wś na pol. prus. Mazurach, pow. ostródzki, śród Zajączkowskich lasów, 2 1 2 klm. na płd. od Brzydowa st. p. , a 9 klm. od Ostrodu. Wś istniała już r. 1437. Stefan v. Streitberg, komtur ostródzki, nadaje Sciborowi Zaborowskiemu, Moreczkowi Zaborowskiemu Saborowski, Zacharyaszowi i Piotrowi w ziemi saskiej majątek Rudno, obejmujący 20 włók chełm. Granice Szmykwałd, Brzydowo, Dziadyk, Sompolin, majątek Konrada Doring, Pobórze, Petersgut, Tuleinkengut. Dan w Ostródzie r. 1480. Ad. N. Rudno Wielkie i Małe, wś i dobra, pow. toszeckogliwicki, . kościół par. kat. w miejscu. W 1861 r. było 60 dm. , 603 mk. 1 ew. . Obszar dóbr wynosił 654 roli, 73 łąk, 62 zarośli, 12 stawu i 2473 mr. lasu. Wś obejmowała 896 mr. 534 roli, 99 mr. łąk. We wsi jest drewniany kościół kat. i szkoła kat. murowana od 1803 r. . Do par. należą R. Łaskarzówka, Rudziniec, Pławniowice i Tatyszów Tatischau, ogółem 4237 dusz 1861 r. . Rudny, potok, ma początek w płd. zachod. stronie Biskowic, pow. Samborski, na stoku wzgórza Baszty 344 mt. , z pól radzieckich 339 mt. ; tworzy granicę gm. Biskowic i Sambora; w dolnym tylko biegu płynie przez płd. wsch. obszar Biskowic kilku rowami i jednym z nich uchodzi do Strwiąża, drugim zaś na obszarze Sambora do Dąbrówki dopł. Strwiąża. Długość biegu 10 klm. Br. G. Rudny Biesiekierz, kol. i fol. , pow. brzeziński, gm. Biała. Kol. ma 37 dm. , 310 mk. , 494 mr. włośc; fol. 1 dm. , 8 mk. , 115 mr. ; karcz. 1 dm. , 2 mk. , 5 mr. dwor. Rudobiełka al. Karpiłówka, wś z zarządem gminnym i dobra nad rzką Nierotówką, pow. bobruj ski, w 2 okr. pol. paryckim, o 70 w. od Bobrujska. Niegdyś ta osada była królewszczyzną w pow. mozyrskim; w 1661 r. od Rudno Rudno Rudny Rudny Biesiekierz Rudobiełka