po przywiezieniu do Rudnik tyle miał siły i j pamięci, że mdlejącą już ręką nakreślił tak wiernie rysy owych żydów, że na trzeci dzień po jego zgonie d. 9 października poznani w Wilnie, ujęci i ukarani zostali. Nazwa osa dy poszła od znacznych pokładów rudy żela znej, znajdującej się po łąkach błotnych i niż szych lasach. W drugiej połowie XV w. za łożono w pobliżu piec do wytapiania rudy błotnej i kuźnię do jej kowania. Do dziś dnia pozostała w pobliżu wś Rudnia, osadzona nad małem jeziorem Popiszki. Starostwo niegrodowe rudnickie, stanowiące podług spisów podskarbińskich z 1569 r. uposażenie stołu królewskiego, obejmowało R. , wś Tararyszki Taraszyszki i leśnictwo międzyrzeckie. W 1766 r. posiadał je Michał Brzostowski, pi sarz w. litew. , łącznie ze sstwem orańskiem i daugowskiem, opłacając ze sstwa rudnickiego kwarty 967 złp. 8 gr. , a hyberny 1260 złp W końcu było w posiadaniu Heleny Dąbrow skiej, podwojewodziny smoleńskiej, która sta rannie odbudowała spalony przez Szwedów kościół w Rudnikach. 11. R. , posiadłość, pow. nowogródzki, własność Owerkowiczow, około 5 3 4 włók. 12. R. , wś nad rzeką Turyą, lewym dopł. Niemna, pow. słucki, w 3 okr. pol. kopylskim, gm. Teladowicze, ma 15 osad pełnonadziałowych; miejscowość lesista, grun ta urodzajne, łąki obfite. 13. R. Zarzeczne, osada, pow. słucki, ma 3 włóki; należy do ordynacyi nieświeskiej ks. Radziwiłłów. 14. R. , wś, pow. słucki, w 3 okr. pol. kopylskim, gm. Teladowicze, ma 3 osady; miejscowość dość leśna, grunta szczerkowe, urodzajne. 15. R. . fol. , pow. brzeski gub. grodzieńskiej, w 5 okr. pol, , gm. Wołczyn, o 30 w. od Brześcia. 16. R. , wś, pow. poniewieski, w 1 okr. pol. , gm. Rudniki, o 14 w. od Prużany, 28 w. od Sielca a 155 w. od Grodna. 17. R. , do bra, pow. lepelski, w 1684 r. własność Ma ksymiliana i Felicyi z Giedrojciów Kor saków, którzy w tymże roku sprzedają Zacharyaszowi i Maryannie Korsakom za 3000 złp. ; w 1702 r. przechodzą na ich syna Hrehorego. J. Krz. Al. Jel. A. K Ł. Rudniki 1. wś, pow. łucki, należy do dóbr Kołki, Antoniego Kożuchowskiego. 2. R. , wś rządowa, pow. łucki, należała niegdyś do uposażenia probostwa Kołki. Rudniki al. Rudnik, wś należąca do obsza ru gm. Kunczyc Wielkich GrossKuntschitz, w pow. i obw. sąd. frysztackim, na Szląsku austr. ; 48 dm. , 346 mk. rel. rz. kat. , narod. polskiej. Ob. Kończyce Wielkie. Br. G. Rudniki al. Rudniki Lackie, wś, pow. mościski, 2 klm. na płn. wsch. od sądu pow. , urz. pocz. , tel. i st. kolei w Mościskach. Na płn. leżą Sokola i Podgać, na wsch. Laszki Gościńcowe, na płd. zach. Mościska, na zach. Sułkowszczyzna i Hodynie. Wś leży w do rzeczu Wisły. Przez płn. koniec obszaru pły nie Wisznia, dopływ Sanu, i tworzy na małej przestrzeni granicę. Wzdłuż płd. zach. i zach. granicy płynie pot. Siekanica al. Sieczna, dopływ Wiszni. Zabudowania wiejskie leżą w zach. stronie obszaru, na praw. brzegu Siekanicy. Na wschód od nich cegielnia. Naj wyższe wznies. na płd. wschód wynosi 242 mt. , najniższe, w dolinie Wiszni, 206 mt. Własn. więk. w R. , Sułkowszczyźnie i Zawadowie ma roli or, 502, łąk i ogr. 91, pastw. 8, lasu 211; wł. mn. roli or. 1168, łąk i ogr. 225, pastw. 278, lasu 2 mr. W r. 1880 było 152 dm. , 855 mk. w gm. , 10 dm. , 65 mk. na obsz. dwor; 816 obrz. rz. kat, 79 gr. kat. , 25 izrael. ; 875 Polaków, 45 Rusinów. Par. rz. kat. w Mościskach. We wsi jest kaplica mu rowana i cerkiew drewniana. Par. gr. katol. w Mościskach. Dokumenty odnoszące się do erekcyi filialnej cerkwi rudeńskiej podane w szematyzmie gr. kat. dyecezyi przemyskiej Przemyśl, 1878, str. 249, a mianowicie do kument wydany przez Jana Kazimierza w r, 1669 i Michała Wiśniowieckiego z r. 1671. Za czasów Rzpltej należała wś do dóbr ko ronnych, sstwa mościskiego. W r. 1593 uwiadamia Zygmunt III Jana Feliksa Herburta, dzierżawcę dóbr mościskich, że wysłał komisarzy celem rozgraniczenia Mościsk od dóbr dunikowskich Rudniki Nowe i Stare Arch. krajowe we Lwowie, C, t. 349, str. 416 421. Pałac tutejszy opisany i ilustro wany w dziele Galicya w obrazach, zesz. II, 1838. Widok pałacu znajduje się w zbio rach Pawlikowskiego w Medyce Nr. 4778 4781. Lu. Dz. Rudniki 1. wś, pow. śniatyński, o 7 klm. na płd. wschód od Zabłotowa sąd pow. , par. rz. kat. , kol. żel, urz. poczt. , nad rzką Rybnicą, wpadającą na obszarze Rudnik do Prutu. Granice wschod. rzka Rybnica a za nią Drahasymów i Kniaże nad Czeremoszem, na granicy Bukowiny i Galicyi; połud. Dżurów; zachod. Ilińce, półn rz. Prut, a za nią Oleszków. Obszar dworski ról, łąk, ogr. i pastw. 452, lasu 700 mr. ; włośc. 1783 mr. W 1857 r. 1376 mk. ; w 1880 r. w gm. 1354, na obszarze dwor. 47; rz. kat. 62; gr. kat. filia w miejscu, dek. Śniatyn. Cerkiew p. w. N. P. M. drewniana z 1815 r. . Metryki ma od 1784 r. ; dusz 1200. Szkoła etat. systemizowana 1875 r. ; kasa pożycz. z kapit. 2295 złr. Właściciel posiadł. dwor. Jan Mojsa Rosochacki. D. 5 paździer. 1475 r. Prokopowicz z Gwożdźca, podczaszy halicki, funduje i uposaża kościół paraf. w Ostapkowcach na cześć Zwiastowania N. P. M. Między wsiami zaliczonemi do nowej parafii są także Rudniki Akta gr. i ziem. , 182, 184. 2. R. , wś, pow. ży

Rudniki

Rudniki