pow. garwoliński, gm. i par. Osieck, 19 dm. , 134 mk. , 285 mr. W 1827 r. było 16 dm. , 77 mk. Wchodziła poprzednio w skład dóbr Osieck. 19. R. Biernaty, wś i fol. , pow. konstantynowski; ob. Biernaty. 20. R. , os. , pow. sierpecki, gm. Lisewo, par. Kurowo, odl. o 6 w. od Sierpca, ma 3 dm. , 29 mk. , 97 mr. Br. Ch. Rudnik, potok, powstaje z połączenia dwu strug, jednej od Raciborska, w pow. wielic kim, drugiej z nad granicy Jankówki i Raci borska; płynie na płd. wschód przez obszar Rudnika i Dziekanowic, uchodząc poniżej go ścińca myślenickogdowskiego do Raby z le wego brzegu. Zabiera kilka strug b. n. , z któ rych największą z pod Grajewa. Długość biegu 5 1 4 klm. Br. G. Rudnik 1. wś, pow. wielicki, nad pot. t. n. , dopł. lew. Raby, leży w okolicy pagórkowatej, lesistej, między Sierakowem zach. , Niżową wsch. , Dziekanowicami płd. i Zbyszowem płn. . Par. rz. kat, w Dziekanowicach. Wś ma 33 dm. i 197 mk. ; 190 rz. kat. i 7 izrael. Długosz mówi o R. dwa razy ale odmiennie. Raz podaje za właścicieli Stanisława i Jana Marszałkowiczów de Brzeszcze h. Zadora L. B, II, 113, drugi raz nazywa R. wsią królewską III, 434. Według pierwszego opisu było 5 łan. km. , 4 młyny i 2 karczmy; kmiecie dawali dziesięciny klasztorowi mogilskiemu wartości 6 grzyw. a prob. w Dziekanowicach półtorej grzywny, karczmy zaś i młyny płaciły po groszu i po mierzycy owsa. W drugim opisie podaje, iż było 5 łanów kmiecych, płacących dziesięciny klasztorowi w Mogile a proboszczowi mesznego 2 korce pszenicy i 3 korce owsa, ale roli szlacheckiej, zagród i karczem nie było. W 1581 Pawiński, Małop. , 51 miała wś 6 półłanków km. , 2 zagrody z rolą, 1 zagr. bez roli; mieszkał nadto szewc i czynszownik. 2. R. , os. dom. do Ołpin, pow. jasielski. 3. R. , wś, pow. myślenicki, przy gościńcu z Myślenic 56 klm. do Kalwaryi, w szerokiej dolinie pot. t. n. praw. dopł. Skawiny. Od płn. zamykają dolinę wzgórza, tworzące dział wodny dopływów Skawiny i Raby, ze szczytami Bukowiec 445 mt. i Działami 407 mt. , od południa Barnasiówka 573 mt. , będąca przedłużeniem na zachód pasma Dalina. Wzgórza rozsuwają się ku płd. zachodowi w szeroką dolinę Skawy. Wś graniczy na zach. z Sułkowicami, na płd. przez góry z Jasienicą, na płn. również przez góry z Bęczarką. Góry są pokryte świerkowym lasem. Gleba glinkowa, średnio urodzajna. Wś ma 226 dm. , dwór i 1318 mk. ; 1292 rz. kat. i 26 izrael. Posiadłość więk. Cec. ks. Lubomirskiej, jako attyn. dóbr myślenickich, składa się z 148 mr. roli, 10 mr. łąk, 12 mr. pastw. i 204 mr. lasu; pos. mn. ma 922 mr. roli, 96 mr. łąk, 292 mr. pastw. i 794 mr. lasu. W 1581 r. Pawiński, Małop. , 47 należał R. do zamku lanckorońskiego i miał 11 półłanków km. , 12 zagród z rolą; 6 komor. z bydłem, 3 kom. bez bydła, 2 przekupniów i 1 dudkę. W późniejszych czasach przechodził te same koleje co Izdebnik i Myślenice. 4. R. z Kępą Rudnicką, mtko w pow. niskim, pod 39 55 wsch. dług. od Ferro a 50 26 30 płn. szerok. , na lew. brzegu Sanu, u ujścia pot. Głębokiego, zwanego też Rudnikiem, Okolica jest równiną, wznies. 200 mt. , na porzeczu namulista i urodzajna, dalej jednak od rzeki piaszczysta, pokryta sosnowymi borami. Cała też okolica z wyjątkiem porzecza jest borem, częścią dawnej sandomierskiej puszczy. Mtko ma 379 dm. drewnianych parterowych i 2 młyny wodne, 2585 mk; 1474 rz. kat. i 1111 izrael. Przy gościńcu z Leżajska do Niska, na płd. od mtka, stoją zabudowania więk. posiadłości, z dużym dworem. Dawniej handlowa osada, miała dwa spichrze na 12, 000 korcy zboża, które spławiano do Gdańska. Obecnie ludność chrześciańska trudni się przeważnie rolnictwem a izraelicka drobnym handlem i rękodziełami. Obszar więk. pos. F. bar. Hompescha składa się z 2 mr. roli, 280 mr. łąk, 28 mr. pastw. i 2569 mr. lasu; pos. mn. z 1203 mr. roli, 480 mr. łąk, 91 mr. pastw. i 29 mr. lasu. Targi odbywają się tu we czwartki. Jest w mtku kościół par. rz. kat. , drewniany, zbudowany w r. 1791, szkoła ludowa jednoklasowa o 3 naucz. i urząd pocztowy. Według Siarczyńskiego dobywano dawniej rudę żelazną błotnistą Rps. bibl. Ossol. , nr. 1826. Mtko dozwolił założyć Zygmunt August w r. 1552, wynagradzając wierne zasługi Krzysztofa Gnojeńskiego, na gruntach wsi Kopki, należącej do jego żony Katarzyny z Tarnowskich. Otrzymało prawo magdeburskie, targi w soboty i jarmarki na św. Agnieszkę i św. Mateusza. Następnie na prośbę dziedziczki Anny Lipnickiej i jej syna Stanisława potwierdził król ten przywilej w r. 1557. W tym czasie 1585 przeniósł bisk. Myszkowski parafią, zalożoną w 1583 r. przez Annę z Lipnika, wdowę po Piusie Zbożnym Komaraickim, kaszt. czchowskim, w Kopkach, do Rudnika. W czasie wojen szwedzkich napadł tu rotmistrz Stefana Czarnieckiego w r. 1656 Karola X, jedzącego obiad na plebanii w Kopkach i o mało nie pojmał w niewolę. Zdarzenie te przedstawił H. Sienkiewicz w Potopie. Wyciąg z dok. erekcyjnego podał Baliński w Staroż. Polsce t. II, 471; wzmiankę o klęsce Szwedów podaje Francofortana Relatio 1656 pag. 17 i Cellarius, Descriptio Pol. Amst. 1659, p. 181. Par. należy do dyec. przemyskiej, dek. rudnickiego, i obejmuje Kopki, Koziarnię i Tarnogórę. Najbliższemi wsiami są na płd. Kopki, na płn. Stróża. Mac.

Rudnik

Rudnik