ny górne. Odtąd korytem ocembrowanym 4 mt. szer. , 1 3 4 mt. wys. , nurt 60 cmt. płynie przez Piasek koło Garbarskiej ulicy ku zach. , obraca młyny dolne. Poniżej wypływa na błonia i dążąc korytom 6 mt. szer. ku płd. łączy się z dzikiem ramieniem. Opłynąwszy od zach. dzielnicę Smoleńska 8 mt. szer. , brzegi 4 mt. wys. , wpada do Wisły, poniżej mostu zwierzynieckiego. Dodać należy, że koryto Mikołaja Gierlaka, pod Kawiorami wykopane jest w gruncie ornym, pod Łobzowem płynie po grobli 60 centym. do 1 1 4 mt. nad poziom pól przyległych wzniesionej, tuż w samym Łobzowie. Długość 10 klm. Oprócz tego przy młynach górnych rozpadało się to koryto na dwa. Ramię prawe szło na zach. od reformatów, napełniało rurmasę, leżącą na miejscu dzisiejszego ogrodu, dalej zwracało się ku zachodowi, następnie idąc ku płd. przez ulicę Kanoniczą, dostarczała wody łaźniom królewskim, zajmującem brzeg lewy, dalej szło na młyn, leżący pomiędzy Kurzą stopą a kościołkiem św. Idziego, dążąc dalej ku płd. obracało młyn pod bernardynami. odtąd płynąc ku wsch. rozdzielało łąkę św. Sebastyana od murów ogrodu misyonarzy, a zabrawszy lewe ramię wpadało do Wisły Starej. Ramię zaś lewe płynęło od młynów górnych wprost ku wsch. rowami, otaczającymi mury miejskie; pod furtką mikołajską obracało młyn, zwany za Zygmunta Augusta młynem Kutkowskim. Dążąc ku płd. obracało młyny pod klasztorem dominikańskim, nareszcie zwróciwszy się ku wsch. , na zach. stawu św. Sebastyana przed 12 laty jeszcze łąka, dziś zabudowana wpadało do koryta poprzedzającego, obydwa zasilały miasto wodą, a wspomniana rurmassa służyła za zbiornik. R. wzbiera peryodycznie w czasie roztopu śniegów i po długich i gwałtownych deszczach. Obficie dostarczają wody strumienie wpadające z lew. brzegu, daleko mniej stoki z praw. brzegu. Wylewając topi Mydlniki i łąki pod Zabierzowem. Inne wioski zajmując wzgórza, wylewom nie podlegają. W 1813 r. woda pod Czarną płynęła przez szczyt mostu, Krzeszowice były całkiem zalano, też Wola Filipowska, przez potoki tworzące Krzeszówkę, w dalszym ciągu Mydlniki, błonia między Wolą, Zwierzyńcem, Krakowem i Łobzowem. W ogóle obszerna dolina Rudawy przedstawiała jezioro mające od 1 do 6 mt. głębokości. Toż samo było w r. 1884 podczas wylewu Wisły. Długość biegu od wsi Rudawy 25 klm. Spad wskazują liczby 247 mt. początek Rudawy; 234 mt. most kolejowy powyżej Zabierzowa; 224 mt. pod Szczyglicami; 214 mt. pod Mydlnikami; 213 mt. pod ogrodem łobzowskiego pałacu; 210 mt. ujście. Z ryb posiada brzanki, jazgary, jazie, karasie, karpie, kiełbie, klonki, kolki, miętusy, minożki, okonie, piskorze, płocie, pstrąg w Mydlnikach, strzeble, siekierki, sumy czasem, szczupak, ślizy i ukleje. Br. G. Rudawa, wś, pow. chrzanowski, u ujścia Rudawki do Krzeszówki, przy gościńcu z Krakowa do Krzeszowic 6 klm. . Posiada przystanek dr. żel. północnej ces. Ferdynanda, między st. Zabierzów i Krzeszowice, paraf. rzym. kat. , szkołę ludową i młyn wodny. Wś skupiona około kościoła, mieści się na stokach wzgórz opadających lekko od północy ku Krzeszówce, nad którą ciągną się podmokłe łąki wznies. 248 mt. npm. . Na praw; brzegu Krzeszówki wznoszą się wzgórza Zwierzyńca Krzeszowickiego i wsi Nielepic. Na wschód graniczy R. z Niegoszowicami, na zach. z Pisarami a na płn. z Dubiem. Wś ma 95 dm. , a 3 dm. obszar wiek. kapituły katedry krakowskiej i 648 mk. ; 618 rz. katol. i izrael. Pos. wiek. ma 203 mr. 158 roli, łąk, 9 pastw. i 5 lasu; pos. mniejsza 668 mr. 493 roli, 77 łąk, 92 pastw. i 6 lasu. Par. należy do dyec. krakowskiej, dek. czernichowskiego i obejmuje Radwanowice, Brzezinkę, Nielepice, Młynnę, Siedlec, Pisary, Dubio, Niegoszowice i Kochanów, w ogóle. 3261 dusz. Na północ od wsi znajdują się łomy czarnego marmuru. Kościół ma murowany, z ostrołukowem sklepieniem nad wielkim ołtarzem. Na przecięciu żeber znajdują się herby Radwan i Pomian. Jest podanie, że kościół zbudował niejaki Radwan, ostatni potomek towarzysza Bolesława Śmiałego przy zabiciu św. Stanisława, który podzieliwszy wieś Radwanowice między 12 kmieci, przybrał ich do swego herbu i nazwiska. Ma być pochowany w kościele a na chórze pokazują jego portret, przedstawiający męża w zakonnym białym stroju, trzymającego na dłoni kościół. Obraz na drzewie malowany z datą 1608 r. Koło ambony znajduje się pomnik z piaskowca, wyobrażający niewiastę, mający na obramieniu herby Bernstein i Jelita rycinę pomnika podał Przyjaciel Ludu z r. 1848, nr 1. Znajdują się też grobowe napisy polskie z r. 1576 Elżbiety z Pisarskich Giebułtowskirj i z r. 1709 Elźbiety Zagorskiej. Podaje je Łepkowski Roczn. Tow. nauk. krak. z r. 1861, str. 137. Zewnątrz kościoła jest 5 rzeźb Chrystus w Ogrojcu według modelu Wita Stwosza i szczątki drewnianego ołtarza, w którego treść wchodziła wypukłorzeźba, przedstawiająca w środku Chrystusa na Krzyżu a po bokach dwie grupy osób, w których św. Stanisław przedstawia Chrystusowi Bolesława z grzechu obmytego. Dzwony pochodzą z r. 1622, 1624, 1674 i 1763. Z zestawienia dat dzwonów z datą, w której wieś przeszła w posiadanie kapituły, wypada, że kościół uległ Rudawa Rudawa