wało położenie górzyste i wodą oblane. Gdy granice Litwy przesunęły się dalej na wschód, straciły znaczenie dawne gródki obronne, zwane niekiedy Baksztami; straciły więc j e zapewne wtedy i R. , zostając już tylko własnością w. ks. litewskich, jako część klucza ekonomicznego kojdanowskiego. Kiedy 1550 r. Zygmunt August darował na wieczność Kojdanow Mikołajowi Radziwiłłowi Rudemu, wtedy i R. weszły w skład nowoutworzonego hrabstwa w domu Radziwiłłów. W sto lat później, w 1652 r. ks. Bogusław Radziwiłł, koniuszy litewski, zastawia R. z folw. Rudzica i Niehorełe za 92, 000 złotych Pakoszowi, chorążemu nadwornemu. Podług dokumentów w tym czasie R. z atynencyami należały do tak zwanych dóbr Neuburskich. Na początku XVIII w. trzyma R. w zastawie od ks. Hieronima Floryana Radziwiłła, Stefan Oborski, ssta horbowski, z żoną Heleną z Domasławskich, w sumie 40, 000 złotych, a 1736 r. Oborscy na krótko ustępują temuż dziedzicowi dzierżawę za 4000 złotych rocznie. Kiedy w 1761 r. Teofila Radziwiłłówna, pasierbica ks. Michała Rybeńka, wyszła za Stanisława Brzostowskiego, wwodę inflanckiego, dano jej przywianek na R. i tu małżonkowie często przemieszkiwali. W 1769 r. wojewodzina Brzostowska wespół z mężem puszczają R. , w zastaw Frańciszkowi Ratyńskiemu, sście sianiawskiemu, i małżonce jego Elżbiecie z Juniewiczów, w sumie 1550 dukatów i 30, 455 złotych. Wkrótce potem wwoda umarł, wdowa zaś wyszła za pułkownika rossyjskiego Ferzena. Gdy formalności zastawu na rzecz Ratyńskich po terminie nie dopełniono, ci pozywali dłużników Brzostowskich do kalkulacyi i sprawa w 1772 r. oparła się aż o króla, który manifestem nakłaniał strony do porozumienia się. Wreszcie w 1775 r. Ratyńscy otrzymali dekret na posesyę R. z zaśc. Zdanowicze, Dołnarowszczyzna, Taturszczyzna i Zuje, przynoszącemi rocznie 967 zł. ; tudzież 6 karczmami, arendą z miasteczka i młynem, czyniącymi rocznie intraty 3702 złp. Pod koniec XVIII w. musiano spłacić Ratyńskich, ponieważ R. władają, wskutek układów familijnych, Łopotowie, spokrewnieni z Radziwiłłami, a w 1811 r. R. zostały zasekwestrowane u Łopotów za długi skarbowe i prywatne i oddane z urzędu w administracyę Kozakiewiczowi, komornikowi mozyrskiemu. W skutek skarg na niego o ucisk ludu wiejskiego wyznaczono w 1814 r. komisyę, która wypuściła na krótko R. w dzierżawę Rudolfowi Piszczale w sumie 12, 510 rubli asygn. , a potem ogłoszono exdywizye. Gdy inne folwarki poszły na wierzycieli, same R. zostały przy Radziwiłłach i przez wiano i zapis ks. Stefanii Radziwiłłówny, jedynej córki ks. ordynata Dominika, przeszły do Wittgenstejnów i do dziś dnia zostają w ich władaniu. Dobra te maja 225 włok w glebie szczerkowej, dość urodzajnej. W pobliżu jest i drugi folw. t. n. , oddzielony od masy, własność rodziny Wołodzków, mający około 16 włók. Miasteczko ma do 200 domów drewnianych i przeszło 2000 mk. , przeważnie żydów. Istniała tu cer kiew unicka prawie do połowy XVIII w. , lecz po pożarze w 1740 r. nieodbudowana, kościół zaś fundacyi radziwiłowskiej, zaliczo ny do dekanatu nadniemeńskiego, miał ka plicę w Sule i przetrwał do 1866 r. w tym bowiem czasie miejscowy proboszcz ks. Anto ni Swieboda uroczyście przyjął prawosławie i znaczną część parafian za sobą pociągnął. Kościół przerobiony na cerkiew, wyświęcony został przez episkopa mińskiego Michała Hołobowicza, a katoliccy parafianie zaliczeni do par. kojdanowskiej, swierżeńskiej i rakow skiej. Obecnie prawosławna parafia rubieżewicka liczy przeszło 2060 dusz i oprócz mka obejmuje wsi i zaśc Simkowicze, Lichacze, Mikulicze, Kuliki, Teleszewicze, Pietryszewicze, Osowo, Rusieckowszczyzna, Żydowicze, Bordzi, Morozowicze, Dziawgi, Downary, Październia, Hnieck, Korobiszcze, Słoboda, Nowiki, Nosale, Rudnia, Zuje, Hryniówka, Okołowo, Józefinów i Januszki. W 1867 r. cesarz Aleksander II przysłał do cerkwi bogaty obraz N. P. Kazańskiej. O dawnej cerkwi w R. pisał Łukasz Szumakowicz w Mińskich eparchialnych wiedomostiach 1873 r. , str. 33 38. Praca ta jednostronna, niekrytyczna. W mku jest szkółka gminna od 1866 r. Targi i jarmarki bywają 9 maja, 29 czerwca, 15 sierpnia, 8 września i 6 grudnia. R. niegdyś świetne przez rezydencyę Radziwiłłów i Brzo stowskich, niezachowały śladów przeszłości. Gmina składa się z 9 okręgów wiejskich, liczy 1089 osad, 5137 włościan pł. męż. , nadzielo nych 14, 873 dzies. gruntów. Jel. Al. Rubieżnica, rzeczka w pow. orszańskim, dopływ Moszny praw. dopł, Czernicy. Rubieżnica, rzeczka w pow. radomyskim, lewy dopływ Irszy, do Której uchodzi między wsiami Melenie i Czopowicie. Rubieżniki 1. wieś, pow. szawelski, gm. Gruździe, o 39 w. od Szawel. 2. R. , wś nad Niewiedranką, pow. siebieski. Pod wsią znajduje się most drewniany na rzece. Rubieżówka 1. wś przy ujściu Myśliny do Buczy, pow. kijowski, w 1 okr. pol. , gm. Hostomel, par. kat. Mukarów, o 25 w. od Kijowa, 10 w. od wsi Bielicz i o 6 w. od szosy kijowskobrzeskiej, ma 729 mk. Oprócz tego we wsi Michajłówce, stanowiącej część wsi R. na lewym brzegu rz. Myśliny położonej, jest 708 mk. Pochilewicz podaje 1513 mk. prawosł. , 19 kat. , 69 żyd. Włościanie nadzie

Rubieżnica

Rubieżnica

Rubieżniki

Rubieżówka