dziwszy ząciągnione przez siebie hufce, wyruszył razem z królewiczem w dalszy pochód, jako komisarz od sejmu przydany. W tymże roku funduje Lew Sapieha kościół paraf. w R. W 1644 r. Władysław już jako król powtórnie gości przez 9 dni w R. wraz z Cecylią Renatą i całym dworem, z niesłychanym zbytkiem podejmowany przez Kazimierza Lwa Sapiehę, marszałka nadwornego. Opis przyjęcia z Pamiętników Albr. Stan. Radziwiłła t. II, 120; powtórzył Baliński Star. Polska, t. III, 692. Pamięć tych odwiedzin uwiecznił właściciel R. stosownym napisem w języku łacińskim, na marmurowej tablicy, pomieszczonej w sali pałacu. W tejże samej sali zawieszono wkrótce i drugą tablicę marmurową z napisem Divo Casimire sacrum, tutaj bowiem przez kilka lat złożone były zwłoki św. Kazimierza, wywiezione w 1655 r. z kaplicy kościoła katedralnego wileńskiego przed spodziewanem najściem wojska Aleksego Michajłowicza. W 1650 r. Kazimierz Lew Sapieha funduje szpital na 12 ubogich przy kościele paraf. W tymże czasie piszący Cellaryusz i Starowolski powiadają, że R. słynęła pysznym zamkiem, na Mlkopiętrowych sklepionych piwnicach opartym, swoimi pięknymi murami w rynku miejskim, prostem ulicami i wygodnemi drogami przerzynającemi jej okolice. Miasto doznało wielkiego spustonia od wojsk skonfederowanych i szlachty podczas jej zatargów z domem Sapiehów w r. 1698. Karol XII w pochodzie swoim z Litwy na Wołyń, stanąwszy tu 14 kwietnia 1706 r. , znalazł miasto i zamek zupełnie zniszczone przez stronnictwo Ogińskich i wojska obce i opuszczone od mieszkańców. Zamożność jednak dziedziców zdołała dźwignąć z upadku i na nowo przyozdobić tę wspaniałą dziedzinę. W odrodzonej już R. Aleksander ks. Sapieha, kanclerz w. lit. , przyjmował d. 12 września 1784 r. Stanisława Augusta jadącego na sejm do Grodna, przyczem król zwiedził bibliotekę i bogate archiwum miejscowe. We dwa lata później Sapieha przeniósł swą rezydencyę do Dereczyna, pałac zaś w R. sprzedał starozakonnemu przedsiębiorcy, który założył w nim fabrykę sukna. W tym też czasie istniały w R. fabryki materyi jedwabnych, pasów, obić adamaszkowych, atłasów, sukna i bai, obrusów, serwet, świec jarzących, karet i pojazdów lakierowanych, które jednak wkrótce podupadły. Dla podniesienia handlu i przemysłu Aleksander ks. Sapieha oprócz targów 3 razy w tygodniu odbywających się, zaprowadzł jarmarki na środopoście ruskie, na św. Piotra ruskiego i na Spasa w sierpniu. Por. Baliński, Staroż. Polska t. III, 691 5; Niemcewicz, Podróże historyczne str. 348. 2. R. , wś, pow. Słonimskie, w 4 okr. pol. , gm. Pacowszczyzna o 37 1 2 w. od Słonima. J. Krz. Różanica al. Różana, rzeczka, płynie pod osadą Różanem i wpada tamże do Narwi z prawego brzegu. Różaneczka al. Różaniecki potok, powstaję w obrębie Libochory, pow. stryjski, ze źródeł leśnych, u zach. podnóży Magóry 963 mt. ; płynie leśnym parowem na płd. zach. przez Libochorę, a następnie Rożankę Niżnią. Od półn. wznoszą się szczyty Serednycia 954 mt. i Tatarówka 1151 mt. , a od płd. wsch. Minczoł 1175 mt. i Czyrak 1283 mt. w pa śmie Sekula. Przyjmuje od lew. brzegu pot. Rostoki. Wpada do Różanki z praw. brzegu. Długość biegu 5 4 4 klm. Br. G. Rożanica, rzeczka na pol. prus. Mazurach. Wypływa z jez. Długochorzelskiego a wpada za jez. Łeckiem do Stradunka, który także ztąd nosi nazwę Rożanicy. Ob. Stradunek, Ad. M. Różaniec, wś i fol. , pow. biłgorajski, gm. Wola Rożaniecka, par. Tarnogród, leży przy granicy od Galicyi, śród wyżyny wznies. 818 st. npm. , posiada cerkiew pounicką drewnianą, niewiadomej erekcyi, która 1811 r. była filią par. Babice, od 1842 r. oddzielną parafią tworzyła. Fol. R. , Główny zwany, należy do dóbr ordynacyi Zamoyskich, ma 1198 mr. 484 mr. roli. W 1827 r. 206 dm. , 1433 mk. Różaniec al. Różaniecki potok, powstaje w obrębie Rudy Róźanieckiej, w pow. ciesząnowskim, nad granicą od Płazowa, około Kuryj, grupy chat należących do Rudy Różanieckiej, u płn. zach. podnóża pagórka Przepaśniska 324 mt. . Płynie łąkami śródleśnemi na zach. koło osad Kuryj, Grodów i Żuków, przepływa wieś Rudę Różanieckąj gdzie zasila dwa znaczne stawy, następnie popod Łysą górę 233 mt. i Rożańca 221 mt, , wreszcie przechodzi na obszar Lublińca Nowego, gdzie poniżej przys. Dąbrówki ucho dzi do Wirowej z praw. brzegu. Długość bie gu wynosi 15 klm. Przyjmuje od lew. brzegu Lubówkę ob. . Źródła leżą na wys. 300 ml, ujście 210 mt. npm. szt. gen. . Br. G. Róźaniec, niem. Rosenkranz wioska, na obszarze gm. Białej Wody Weisswasser, w powiecie frywałdzkim, obwod. sąd. jawornickim. W 1880 r. 14 dm. , 44 mk. rz. kat. , Niemców. Leży tuż nad granicą Szląska pruskiego, wznies. 583 mt. , przy drodze prowadzącej do Landku pow. bystrzycki. Ob. Weisswasser. Rożaniecka Ruda, ob. Ruda Rożaniecka, Rożaniecka Wola, wś, pow. biłgorajski, ob. Wola Różaniecka. Różaniecki Potok, ob. Różanczka, Różaniec. Różanieckie Przedmieście, część Tarnogrodu, w pow. biłgorajskim. Rożanka 1. pow. stopnicki, gm. Drugnia,

Różanica

Różanica

Różaneczka

Rożanica

Różaniec

Róźaniec

Rożaniecka

Ruda

Wola

Różaniecki

Potok

Różanieckie

Przedmieście

Rożanka