z progiem bardzo złagodzonym, szerokim na 10 cmt. Wysokość otworu na wejście 190, szerokość 109 cmt. Z wnętrza izby, do której to wejście prowadzi, wykute wyżłobienie dla odrzwi 14 cmt. głębokie a 15 cmt. szerokie. Po bokach widać dwie wykute dziury, jedna nad drugą, na jodnometrowej odległości, widocznie dla osadzenia zawias. Izba górna oświecona dwoma oknami, z tych jedno na północ, drugie na północnywschód. W górze po nad pierwszem oknem, już pod samem sklepieniem jest trzecie okno, rozmiarami odpowiadające poprzednim. Okna ze strony północnej wysokie na 73, szerokie na 62 cmt. W każdem z nich wykuto po trzy otwory okrągłe, jak się zdaje dla umocowania krat. Okno ze strony płn. wschod. ma 73 ctm. wysokości a 53 szerokości. To trzecie okno wykuto w nyży, idącej wzdłuż ściany wschodniopółnocnej. Nyża ta głęboka na 180, szeroka na 203, wysoka na 211 cmt. Podwyższenie nyży od poziomu izby na 15 cmt. W tej nyży, przez całą jej długość jest ława wykuta w głazie, mająca 55 cmt. wysokości a 35 cmt. szerokości. Sama izba ma długości 590, głębokości 527 cmt. Wysokość jej w samym środku wynosi 338 cmt. Po prawej ręce, we wschodniej części jest inna nyża, grubo i chropowato wykuta, głęboka na 60 cmt. , wysoka na 133 i długa na 219 cmt. Po obu stronach wielkiej nyży wykute framugi, głębokie na 40, wysokie na 62 cmt. Po lewej stronie po za framugą są trzy wcięcia. Takież wcięcie widzimy w podłodze, równolegle ze ścianą południową. Jest ono podłużne, na 18 cmt. szerokie a 130 cmt. długie. W ścianie przeciwległej nyży są jeszcze trzy framugi półokrągłe, w równej od siebie odległości położone, na 125 cmt. od spodu, głębokie na 40 a wysokie na 55 cmt. Trzeci oddział hołdów stanowi taras albo platforma, wykuta na wierzchołku skały, ponad górną, wyżej opisaną izbą. Wchodzi się na nią głównymi schodami, które prowadziły do górnej izby i na galerye. Stopnie dobrze zachowane, chociaż miejscami starte, mają 22 cmt. wysokości, 28 szerokości a 135 długości. Jest jeszcze i drugie wejście na sam wierzchołek skały, a mianowicie ośm stopni grubo w skale wykutych, krętych i dziś prawie nie do przebycia, idących z galeryi niższej, a łączących się z głównymi schodami, jak również ze stopniami prowadzącymi w poprzek skały z galeryi na dół. Najwyższa ta platforma ma długości 7 metrów, szerokości 380 mt. Środek jej trochę wypukły, chropowaty; trudno ze stanowczością orzec, czy ten wierzchołek ręką ludzką obrobiony; ale za to widzimy tu wyrażne a nawet misterne wykucie czworoboku, którego głębokość 34, dług. 48, a szerok. 40 cmt. wynosi. Jest to widoczny otwór dla osadzenia jakiegoś słupa, lub podstawy od niewiadome go przedmiotu; tu zapewne stał posąg bóstwa, może jaki Światowit w kształcie słupa w tym otworze osadzony. Wysokość tej platformy jest równoległą w tem miejscu z poziomem góry Szczołb, a na odległości 26 m. 50 cmt. od niej na prawo wznoszą się dwa inne głazy, olbrzymiej, prawie jednostajnej wysokości, obok siebie stojące i przedzielone odległością z brzegu 68, a w środku 90 cmt. Są i tu śla dy wrębów, w obu głazach wykutych. Można domyślać się, że głazów tych używano jako bramy głównej wchodowej na sam szczyt świątyni prowadzącej. Lu. Dz. Rozięcin, wś, pow. chełmski, gm. i par Wojsławice. Rózin 1. kol. , pow. łęczycki, gm. Piaskowiec, par. Solca Wielka, odl. od Łęczycy 17 w. , ma 8 dm. , 51 mk. 2. R. al. Swieciechów, fol, nad Wisłą, pow. janowski, gm. Annopol, odl. 42. w. od Janowa. Folw. ten utworzony na gruntach poduchownych, ma 170 mr. obszaru 84 ornej ziemi, 85 łąk i 1 mr. nieuż. , Roziniec, ob. Rosiniec. Rozińsko, ob. Różyńsk. Rozkochów, wś nad rzką Kwaczałką, pow. chrzanowski, par. rz. kat. w Babicach, odl. 4 5klm od Alwerni. Posiada szkołę ludową, 109 dm. i 659 mk. ; 650 rz. kat. i 9 izrael. Wiek. pos. hr. Gw. Henkel de Donnermark obejmuje 6 mr. łąk i 168 lasu; pos. mn. 718 roli, 183 łąk, 249 past. i 20 mr. lasu. Klemens z Ruszczy, kaszt. krak. , darował tę wieś kla sztorowi w Staniątkach, później jednak w r. 1242 zamienił ją Andrzej, bisk. płocki, z brać mi Jankiem, kaszt. de Ruda, i Wierzbiętą Wirbyantha, przełożonym, , de Stanyathecky, Książę Konrad potwierdził tę zamianę Kod. dypl. Bartoszewicza, 1858, t. III, 433 pod r. 1464; Lib. Ben. Długosza, t. III, 298 i Kod. Małop. , II, 63. Według reg. pob. pow. kra kowskiego z r. 1490 wieś Rozkoszów miała 1 1 2 łanu. W r. 1581 R. , w par. Babica, wła sność bisk. krakow. , miała 2 1 2 łan. kmieć, 1 komor. z bydłem, 1 czynsz. , 1 rybitwa Pawiński, Małop. , 37 i 433. Mac. Rozkochów al. Rozkochowo, dok. Rozkohowo, osada niegdyś, pow. krobski, w okolicy Jutrosina, istniała jeszcze w XV w. W r. 1284 Przemysław II pozwolił Stefanowi, kasztel. krobskiemu, osadzać na prawie niemieckiem wś Śląszków z działem R. , który to dział Ste fan był nabył od Wojciecha Kod. Wielkop. , n. 549. Rozkochowem zowie się dotąd ce gielnia 1 dm. i 17 mk. grąbkowska, leżąca o 2 1 2 klm. na zachód od Jutrosina, tuż pod Śląszkowem. E. Cal. Rozkoliska al. Rozkołyska, szczyt karpacki w dziale skolskodelatyńskim, pow. doliński.

Rozięcin

Rozięcin

Roziniec

Rozińsko

Rozkochów

Rozkoliska