dliska, na wsch. Borowe część Potylicza, na płd. wschód. Huta Zielona, na płd. Potylicz i Dziewięcierz, na zach. Werchrata. Środkiem obszaru płynie Rata od zach. z Werchraty, na płd. wsch. do Borowego i przyjmuje w obrębie wsi kilka dopływów od prawego brzegu. W dolinie Raty leżą zabudowania wiejskie. Wschod. część doliny moczarzysta 259 mt. . W połud. stronie obszaru leży las Bukowy ze szczytem 329 mt. , w stronie płn. las Sosnowy 269 mt, . Własn. wiek. ma roli or. 94, łąk i ogr. 75, past. 6, lasu 1397 mr. ; wł. mn. roli or. 391, łąk i ogr. 115, past. 17, lasu 6 mr. W r, 1880 było 55 dm. , 296 mk, w gm. , 5 dm. , 21 mk. na obsz. dwor. ; 31 rz. kat. , 264 gr. kat. , 22 izrael; 16 Polaków, 276 Rusinów, 24 Niemców. Par. rz. kat. w Potyliczu, gr. kat. w Werchracie. We wsi jest cerkiew i hamernia miedzi. Za czasów Rzpltej należała do ststwa lubaczowskiego. W lustracyi z r. 1765 rkp. Ossol, Nr. 2835, str. 122 czytamy W tej wsi jest łan wybraniecki, na którym siedzący Jacko, Matwij, Iwan i Stefan Hnaty, wybrańcy, reprodoxerunt przywilej Najjaśn. Michała Króla w Warszawie d. 21 listopada R. P. 1760 uczciwym Huatykom, braci rodzonym na łan cały dany, vigore cujus privilegii tychże samych prawo reprodukujących Hnatów przy łanie zachowujemy i płacenie łanowego corocznie po zł. 100 zaczynając od raty marcowej przy kwarcie dwoma ratami po zł. 50 naznaczamy. Osiadłośó i powinności tej wsi Ta wieś osiadła na ćwierciach 35 po 12 zagonów i zagrodach 7, z których do cerkwi należy się ćwierć jedna; pod wybrańcami ćwierci 4, pod mielnikami ćwierci 2 i zagroda, do arendy miejskiej razem i z tej wsi idącej ćwierci 3, reszta pod poddaństwem. Poddanych w tej wsi znajduje się z Tywonem i mielnikiem Nr. 12. Powinności te Poddani z ćwierci osiadłej dni 4 pańszczyzny i szarwarków 4, pociężni ciągłem, piesi pieszo odbywają. Czynszyku drobnego gr. 24, furowego zł. 1, kurę 1 i jaj 5 oddają, a ze 3 zagonów osiadłych czwartą część tych powinności pełnią. Czynszu stróżnego z ćwierci, że są krótkie, nie płacą, tylko ze staja sznurem mierzonego, na zimę sianego, zł. 1 gr. 6, a na jare gr. 18. Zgoła wszystkie powinności tak jak w Radrożu i Dziewięcierzu odbywają. Staw, na którym młyn o jednym kamieniu. Ten staw OO. Reformaci Rawscy za konsensem JW. Marszałka nadwornego zławiają, który w intratę nie rachuje się, ile nigdy w arendzie spust nie bywał, i stawek mały. Mielnicy mają pół łanu i zagrodę; miarkę trzecią z tego młyna biorą, z którego za nieukarmienie wieprza zł. 15 gr. 15 z groszowym płacą. Powozów 3 o mil 12 dają, i z siekierą na tydzień dni 2 odbywają. Intrata roczna ze wsi wynosi 403 zł. 16 gr. 12 den. Arenda do arendy miejskiej potylickiej przyłączona. Lu. Dz. Prusiecki Młyn al. Prusiec, os. młyn. na Wełnie, pow. wągrowiecki, między Rogoźnem a Wągrowcem, poczta i st. dr. żel. o 8 klm. w Rogoźnie; 4 dm. , 43 mk. 39 kat. , 3 prot. , 1 żyd. Prusieckie al. Prusiec, jezioro, pow. wągrowiecki, o 7 1 2 klm. na wschód od Rogoźna, pod młynem Prusieckim, 2 1 2 klm. długie i około 1 2 klm. szerokie, odpływa do Wełny. Prusiecko, w dok. Prussyczko, wś, fol. i dobra nad rz. Wartą, pow. noworadomski. gm. i par. Brzeźnica. Leży na lewo od drogi z Brzeźnicy do Częstochowy, odl. 18 w. od Radomska. Posiada pokłady wapienia, fryszerkę 1874 r. , młyn wodny. Wś i fol. ma 78 dm. , 347 mk. ; os. karcz. 1 dm. , 7 mk. W 1827 r. było 45 dm. , 363 mk. Długosz, znający dobrze okolice P. jako strony rodzinne, podaje, iż wieś ta należała na początku XV w. do Hinczy z Rogowa h. Działosza, kasztel. sandomierskiego. Tenże Hincza na granicy wsi, na rzece Trzebiczy, wykopać kazał dwa obszerne stawy, obfitujące w ryby i takowe podarował klasztorowi mstowskiemu, który za ten dar i ofiarę pieniężną 15 grzyw. i 100 seksagen na kupno wójstostwa mstowskiego, zobowiązał się na wieczne czasy odprawiać za duszę ofiarodawcy po cztery msze żałobne tygodniowo i jedną śpiewaną do M. Boskiej Obowiązek dość uciążliwy, dodaje Długosz. W połowic XV w. siedzą tu w P. wnukowie Hinczy po synu siostry Hieronim, Jan i Jakub Kobyleńscy Lib. Ben. , III, 156. Według Lib. Ben. Łask. I, 484, 6 wieś ta zamieszkaną była przez kmieci i drobną szlachtę, dawała dziesięcinę kanonii gnieznieńskiej a pleb. w Brzeźnicy tylko kolędę po groszu. W P. były wtedy dwa młyny. Według Dykc. Geogr. Echarda w połowie XVIII w. dobra P. należały do Małachowskich a we wsi nad Wartą wznosił się zamek starożytny. Dobra P. składały się w 1874 r. z fol. P. i os. młynarskiej Almierz, rozl. 3594 mr. fol. P. gr. or. i ogr. 727 mr. , łąk 180 mr. , pastw. 103 mr. , wody 36 mr. , lasu 1818 mr. , zarośli 663 mr. , nieuż. 49 mr. , razem 3525 mr. ; z tej przestrzeni wydzielono za serwituty włościanom z zarośli 477 mr. ; osada wieczysto dzierżawna Kuźnica zawiera 69 mr. ; budowli mur. 6, z drzewa 25; las urządzony. W skład dóbr wchodziły wś P. os. 17, z gr. mr. 1014; wś Zychy i Płaczki os. 5, z gr. mr. 237; wś Kuźnica i Gość al. Gwoździec al. Gwojce os. 22, z gr. mr. 685. B. , Ch. Prusiek, w dok. Proseg, Proscheg, Proschek, Prossek, wś, pow. sanocki, przy ujściu pot. Drażowy do Sanoczka z praw. brzegu, w okolicy falistej, 336 mt. npm. Od wschodu zasłania wś las bukowy, pokrywający wzgórza Prusiecki Młyn Prusiecki Prusieckie Prusiecko Prusiek