dostarczyć drzewa budulcowego. Proboszcz otrzymał grunta i daniny. Królowie zjeżdżali tu na łowy; w 1411 r. zakończył w R. życie Mikołaj Kurowski, arcyb. gnieźnieński, spadłszy na łowach z konia. Istniało wówczas oppidum Robczice i villa antiqua R. ac Chechli et Pietrzeyowa wolya dok. z 5 listop. 1420, Kod. Kat. Krak. II, 463 i z d. 22 listop. 1421, tamże, 478. Do podniesienia się miasta dopomógł Władysław Jagiełło pozwalając rzeźnikom krakowskim i kleparskim prowadzić przez R. bydło z Rusi do Krakowa, byle cło w R. opłacali Kod. dypl. m. Krakowa, 189, dok z 1 września 1430, co zatwierdzili później Kazimierz Jagiellończyk 14 czerwca 1451 ibid. , 214, Władysław III 5 sierpn. 1435 ibid. , 360 i Jan Albrecht 1493 ibid. , 284. Kazimierz Jagiellończyk pozwolił nadto mieszczanom pobierać mostowe, dozwalając grabić mienie opornym w połowie na korzyść miasta a w połowie na skarb królewski. W 1536 r. Pawiński, Małop. , 506 piszą lustratorowie miasto królewskie trzyma j. w. Janusz Cwierczowski, kaszt. wiślicki, starosta lubelski. Mieszczanie mają grunta wspólne z trzema wsiami podmiejskimi, t. j. przedmieściem Chechli i Pyetrzenyową. Tamże ponoszą przedmieszczanie wraz z mieszczanami wszystkie ciężary, mianowicie podwody, stacye, czynsze i szosy. Suma czynszu i stacyj z tego miasta i rzeczonych wsi wynosi 118 grz. 168 korcy owsa, kury, jaja itd. JKM. płacą podwody i szosy. W 1581 tamże, 267 wójtem był Jan Witkowski. Szosu podwójnego zapłaciło miasto 38 zł. 12 gr. , miało zaś komom. 28, rzemieśln. 40, krupników 3, młynów 3 dziedzicznych o 7 kołach, rzeźników 6, łaźnię, folusz, stępę, palących gorzałkę 14; na przedmieściach 20 i pół łanów kmiecych, 4 komorn. z bydłem i 8 bez bydła. Suma szosu wynosiła 78 zł. 9 gr. Inna lustracya z tegoż czasu 1564 powiada tenuta Robczice należy do ststwa sandomirskiego; prócz łanów kościelnych i wolnych jest 60 czynszowych a oprócz czynszów dają mieszczanie po serze i 2 koguty, z czego wójt szóstą część bierze. Dla podniesienia zamożności mieszczan skarżących się na konkurencyą zakazał Zygmunt III pod karą 100 grzywien mieszkać w R. żydom; wyjątek ustanowiono jedynie dla arendarza dochodów królewskich, ale i ten miał mieszkać w domu starościńskim, celnikowi zaś dozwolono mieszkać przy obywatelu. Lustracya z r. 1630 zawiera Mieszczanie dawali owsa lepszego po trzy korce z łanu i po 12 jaj; z przedmieścia 81 korcy owsa leśnego a wsi Chechło i Pietrzejowa dostarczały 115 korcy owsa. Czynsz z domów wynosił 24 zł. 4 gr. a stacya wraz z Borkiem i Zagorzycami 60 zł. Część cła pobierał kasztelan sandomirski, część wojewoda a dziesiątą niedzielę biskup. W mieście było 6 tkaczów, na przedmieściach zaś 33, krawców 6, kuśnierz, kowali 5, stolarz, kołodziej, stelmach, bednarzów 8, sukienników 12 i prasół. Pieniądze koronacyjne przynosiły 17 zł. 18 gr. , podwodne 14 zł. 12 gr. Miasto posyłać miało na wyprawę wojenną wóz czterokonny suknem pokryty z woźnicą i 2 hajdukami. Mieszczanie żalili się na żydów celników, że palą gorzałkę. Mimo to dozwolił Jan Kazimierz 1662 r. mieszkać żydom na juryzdyce starosty. W 1614 r. oddzielono zostało ststwo ropczyckie od sandomierskiego. Składały je R. ; wsi Łopuchowa, Zagórzyce, Góry, Borek Wielki, Boreczek i Żdżary. Lustracya z r. 1765 notuje, że starostwo dzierżawił Franciszek Salezy Potocki; zastano w mieście liczne nieporządki i skargi na wymiar sprawiedliwości, co lustratorowie przestrzegać polecili. Jarmark na artykuły żywności trwał przez kilka dni po wstępnej środzie. Intrata wynosiła 24755 zł. 25 gr. a hiberna 3488 zł. 25 gr. Star. Polska, II, 473. Po Fr. Sal. Potockim trzymał starostwo Sadowski Stanisław, żonaty z Franciszką Potocką, i płacił kwarty 6188 zł. a po przyłączeniu do Austryi nabył je od rządu a następnie sprzedał hr. Jaworskiemu, po którym przeszły dobra należące do starostwa w dom hr. Starzewskich a obecnie posiada je Artur hr. Potocki, mający na obszarze miejskim 1 mr. pola i prawo propinacyi. Powiat ropczycki zajmuje 9, 85 miriam. kw. Konfiguracya powiatu przypomina nieregularny pięciobok, zwrócony wierzchołkiem na zachód. Graniczy na zachód z pow. pilzneńskim, na północ z mieleckim i kolbuszowskim, na wschód z rzeszowskim a na południe z jasielskim. R. leżą prawie we środku obszaru, przedzielonego przez tor kolei żelaznej na dwie nierówne części północną mniejszą, piasczystą, pokrytą sosnowymi borami i południową, podgórską i urodzajną, z gajami liściowymi. W części zachodniej przepływa Wisłoka. Na obszarze powiatu jest obecnie 91 osad a 85 gmin katastralnych i 69, 918 mk. tak, że na 1 klm. przypada 95 mk. W 1880 r. było gmin 70, tyleż obszarów wiek. posiadłości, 108 miejscowości, nie licząc osobnych domostw. Było też 11813 dm. mieszkalnych i 71, 237 mk. 34, 858 męż. , 36, 379 kob. ; 63, 677 rz. kat. , 408 gr. kat. , 46 protest. i 7106 izr. a pod względem narodowości 70, 613 Polaków, 480 Rusinów, 54 Niemców i 15 innych narodowości różnica zachodząca między temi liczbami może pochodzić z późniejszych mniejszych zmian, lub odmiennego liczenia. W powiecie znajdują się trzy miasta Ropczyce, Dębica i Sędziów. W Sędziowie jest jedyna czynna w Galicyi fabryka cukru, przyczynia Rop jąca się do podniesienia rolnictwa przez upra wę buraków. Powiat ropczycki należy do urodzajniejszych w Galicyi. Lasy zajmują tu piątą część całego obszaru, z nich zaś piąta część należy do posiadłości mniejszej. Orna ziemia, zajmująca najwięcej przestrzeni, nale ży w trzeciej do obszarów większych, podo bnie jak łąki i pastwiska. Na 123, 724 mr. według Skorowidza Orzechowskiego z r. l870, niema późniejszych wykazów przypada na role 76, 536 mr. pos. wiek. 21, 260, pos. mn. 55, 276, na łąki 9803 pos. wiek. 2565, pos. mn, 7238, pastwiska 9580 pos. wiek. 2186, pos. mn. 7394 a lasy 27, 805 pos. wiek. 20, 860, pos. mn. 6945 morgów. W pow. ropczyckim są dwa sądy powiatowe w Ropczy cach i Dębicy. Szkół ludowych jest cztero klasowych 2, trzechklasowych 1, dwuklasowa 1, jednoklasowych 26. Szkół średnich niema. Mac. Ropczycka góra, ob. Góra ropczycka, W 1880 r. było 131 dm. i 849 mk Ropedy al. Ropidy, wś, pow. władysławowski, gm. i par. Gryszkabuda. Odl. od Władysławowa 23 w. , ma 4 dm. , 41 mk. Wchodziła w skład dóbr rząd. Leśnictwo Ropele, wś nad rz. Łydynią, pow. ciechanowski, gm. Nużewo, par. Ciechanów, odl. o 5 w. od Ciechanowa, ma 8 dm. , 88 mk. , 241 mr Ropele, wś na pol. prus. Mazurach, pow. łecki, nad płn. odnogą jeziora wielkoselmen ckiego, o 8 klm. na wschód od Ełku st. pocz. i tel. ; 17 dm. , 150 mk. , 277 ha. Rudolf v. Diepoltskirchen, wójt ryński, nadaje r. 1505 Janowi Ropelowi Rapil 2 włóki na prawie magdeburskiem, między Sędkami a Łaszkami Ropen, folw. dóbr koron. Schrunden, w okr. i pow. goldyngskim, par. frauenburska Kurlandya Ropenaczen al. Roponatschen, wś, pow. gołdapski, st. pocz. Kianten; 14 dm. , 122 mk. , 372 ha Ropengi, wś, pow. kowieński, w 3 okr. pol. , o 56 w. od Kowna Ropenhof al. Charlottenhof, dobra pryw. , w okr. zelburskim, pow. iłukszteński, par. dyneburska Kurlandya Ropiały, dwór, pow. szawelski, gm. Kruki, o 57 w. od Szawel Ropianka, wś, pow. krośnieński, w okolicy górskiej dzielącej górny bieg Jasiela i Wisłoki. Na obszarze wsi wytryskają dwa potoki Obszar dążący na płd. zachód do 01chowskiego pot. dopł. Wisłoki i bezimienny dopływ Mszanki uchodzącej na wschód do Jasiela. Wieś otaczają wyniosłości od północy Krzemianka 615 mt. i Krzemionka 646 mt. . od zachodu Jasieniów 632 mt. Graniczy na północ z Chyrową, na wschód z Mszanną, na Ropczyce Ropczycka góra Ropedy Ropele Ropen Ropenaczen Ropengi Ropenhof Ropiały Ropianka