Seretem, który z obszaru Storoźyńca wpływa na obszar R. w kierunku płd. wschod. , prze chodząc w dalszym biegu do gm. Jordanestie. Seret dzieli obszar R. na część półn. i połudn. Część półn. przerzyna gościniec rząd. storoźyniecki. Nad nim od płn. wzgórze Dąbrowa 388 mt. i Przyboń 435 mt. nad wschodnią granicą. Przez ten obszar z płn. na płd. po dąża pot. Hlibiczok, lewy dopływ Seretu. Na połudn. granicy tejże gminy rozbiły się szczy ty Lcurda 482 mt. z lasami Juchczyną i Watrą Satulni, jakoteż Humoryja 508 mt. . Liczne strugi spływają ku płn. do Seretu. Zabudowania wsi legły rozrzucone po całym obszarze. R. graniczy od zach. ze Storożyńcem, od płn. z Kuczurmare, od wsch. z Jor danestie, a od płd. z Piotrowcami Sereckiemi i Kupką. W tych granicach było w 1869 r. 3825 ha 67 ar. 92 mt. kw. obszaru, 390 dm. , 1831 mk. ; w r. 1880 było 432 dm. , 1972 mk. ; z tego na R. Achner przypada 18 dm. , 122 mk. a R. Barbul 18 dm. , 94 mk. Co do wy znania było 59 kat. , 1704 gr. orm. , 207 żyd. , 2 innego wyzn. ; co do narod. 3 Niemców, 21 Rusinów, 1940 Rumunów a 8 innej narod. We wsi nad Seretem wólka Słobodzia liczy 14 dm. , 60 mk. , tak że sama wś liczy 384 dm. , 1696 mk. W miejscu cerkiew gr. orm. drewniana, p. w. Uśpienia Maryi, zbudowana r. 1781 1809 kosztem gminy. Według szem. dyec. archiep. gr. orm. z r. 1885 było w par. 324 rodzin, 1721 dusz m. 881, ż. 840; dzieci obowiązanych do szkoły 93. Na obszarze dworskim młyny, folwarki i gorzelnia. St. poczt. Storożyniec. AVłaściciele Jan Barbul, Grzegorz Flondor i Salomona Achnera spad kobiercy. Br, G. Ropczyce, mto powiatowe w Galicyi, nad rzką Wielopolką, dopł. Wisłoki z praw. brzegu, pod 39 16 wschod, dług. od F. a 50 4 płn. szer. Miasto z przedmieściami Gryfów od płd. i średnie od płn. zajmuje porzecze wznies. 217 mt. ; ku północy otwiera się widok na równiaę nadwiślańską, ku południowi zaś podnosi się teren w podgórza, pokryte w części liściastym lasem. Dokoła leżą trzy wsi, uważane dawniej za przedmieścia. Na płn. Brzyzna i Witko wice, na płd. Chechły. Nadaje to R. pozór osady rozległej. Miasto samo ma 463 dm. , przeważnie drewniano parterowe dworki, zajmujące wraz z ogrodami, rynkiem i ulicami przestrzeń 284, mr. Z tego przypada na Gryfów 30 dm. a na Średnie 237 dm. Z miasta prowadzą gościńce wiedeński na zachód do Dębicy a na wschód do Sędziszowa, północny do st. Ropczyce dr. żel. arcyks. Karola Ludwika odl. o 3, 5 klm. 124 klm. od Krakowa a 118 klm. od Lwowa i południowy do Wielopola. R. mają 3676 mk. 1838 męż. , 1838 kob. , 2359 rzym. kat. , 140 gr. kat. , 12 protest. i 1165 izrael. Od 1870 do 1880 r. wzrosła ludność o 330 osób. Miasto ma czynnego majątku 31, 304 złr. , biernego 6842 złr. , a dochodu rocznego 7039 złr. Kilka korzennych sklepów i apteka zaspakajają codzienne potrzeby mieszkańców. W mieście znajdują się rękodzielnicy, uprawiający wszystkie rodzaje rzemiosł, niema jednak specyalnej gałęzi przemysłu i fabryk. Ludność zajmuje się głównie rolnictwem; do mieszczan należy 1476 mr, roli, 131 mr. łąk, 265 mr. pastw. i 67 mr. lasu. W mieście jest parafia rz. kat. , starostwo, sąd powiatowy, urząd podatkowy, notaryat, urz. pocz. i tel. i szkoła ludowa 4klasowa mieszana. Humanitarnym celom służy fundusz ubogich niewiadomego założenia. Celem jego jest zaopatrzenie podupadłych mieszkańców. Ma grunta i kapitał 6318 zł. Zawiaduje nim gmina a roczny dochód wynosi około 700 zł. Kościół par. murowany, erygowany w r. 1362, zgorzał w 1873 r. , poczem został odbudowany. Nie zawiera zabytków z przeszłości. Od r. 1638 była przy nim prepozytura i 4 mansyonarzy, którzy utrzymywali szkołę i dwie prebendy św. Ducha i św. Barbary, z drewnianemi kościołami, które po r. 1783 rozebrano. Oprócz kościoła par. jest jeszcze murowany kościół p. w. Imienia N. P. Maryi. Par. dyec. przemyskiej dek. ropczyckiego obejmuje Chechły z kościołkiem św. Anny i Brzyznę. Już w XIII w. istniała wieś Ropczyce, pod którą w 1256 r. Pietrasz, woj. krak. , i Janusz, sandomierski, pokonali pustoszącego kraj Swarnę. W r. 1362 pozwala Kazimierz W. braciom Janowi i Mikołajowi Gielnicom zamienić wieś królewską R. na miasto na prawie niemieckim Kod. Małop. Piekosiós. , I, 314. Król pozwala zająć wieś i grunta nad Brzeźnicą Wielopolką między Łopuchową i Witkowicami, obejmujące 100 łanów a 4 łany przeznacza na pastwisko; uwalnia mieszczan na starych rolach na lat ośm a na zaroślach na lat 20 od wszelkich ciężarów, po upływie zaś lat wolności mają płacić po 8 skojców z łanu, po skojcu z domu, po wiardunku z łanu tytułem dziesięciny, proboszczowi zaś mają dawać na św. Marcina po mierze owsa i żyta. Wójt otrzymał 4 łauy, ogród i łaźnię. Król zastrzegł jednak prawo kąpieli bez opłaty dla siebie i dworzan; wójt otrzymał prawo założenia jatek rzeźniczych, piekarskich, szewskich, szlachtuza, sklepów sukienniczych i młyna, z czynszów zaś i od spraw osądzonych miał pobierać szósty denar. Na wyprawę winien był stawać w Chełmie, w towarzystwie dwóch balistów. Wraz z burmistrzami consules wójt otrzymał prawo miecza. Na budynki publiczne mieszczanie mieli dać jednorazowo 25 grzyw, na cieśli, król zaś zobowiązał się

Ropczyce

Ropczyce