wiając świątynie i bogactwa. Za to kapłanki Laimy, Laumy, pozostały niewidzialne przy górze, a lud czcił je po dawnemu tajemnie. W dzień nie mogły się boginki te pokazywać, za to wieczorami wychodziły nad brzegi Niemna, śpiewały i bawiły się wesoło, wysłuchiwały prośb matek i dziewic i zadość czyniły ich błaganiom. Wiara w nie tak silną była w ludzie okolicznym, że jeszcze na początku bieżącego wieku każda para nowożeńców z okolicy przychodziła przed ślubem pomodlić się przy kamieniu ofiarnym. Kamień ten, czerwonoczarny granit, miał 15 łokci obwodu, wystawał z jednego końca 5 stóp, z drugiego 9 stóp ponad ziemię, leżał więc skośnie i to niższym końcem na południe, tak iż nań zawsze padały promienie słoneczne; ponieważ zaś powierzchnia jego była gładko obrobiona, błyszczała przy wschodzie i zachodzie słońca przez odbicie się promieni dziwnym blaskiem. Było to więc oczywiście świętokradztwem najwyższem, gdy na początku bieżącego wieku kamień ten prochem rozsadzić postanowiono. Rusałki Laimy, które w mniemaniu ludu ciągle tam jeszcze mieszkały, poczęły zawodzić żale wieczorami nad rzeką; słyszano jak żegnały się z górą i kamieniami i okolicą, widziano, jak ubrane w bieli, z koronami na głowie, chodziły nad brzegiem lub stawały w miejscach, gdzie pod ziemią spoczywały ich skarby. Wreszcie przewiozły się łodzią na drugi brzeg, i zanim znikły, przepowiedziały staremu przewoźnikowi, źe z czasem góra osunie się w nurty Niemna, wszyscy zaś, którzy do rozsadzenia kamienia ręki przyłożą, straszną pomrą śmiercią. Mimo tego kamień rozsadzony został prochem. Wistocie wydarzyło się, iż kilku robotników odniosło przytem ciężkie uszkodzenia; najsroższa kara jednak spotkała inicyatorów tego świętokradzkiego dzieła, przedewszystkiem młynarza Schwarza, który sobie z głównego odłamu kamień młyński obrobić kazał. Od tego czasu poczęło mu się nieszczęścić, zubożał, a w końcu przez tenże sam kamień został zmiażdzony. Odtąd ustały kary, a lud okoliczny skrzętnie pozbierał odłamki, aby chować je jak święte pamiątki. Ale proroctwo kapłanek spełnia się, bo część góry, od miejsca gdzie kamień leżał, osunęła się w wody Niemna, a w ludzie żyje silne przekonanie, że niezadługo i dalszy szczyt się osunie; wtedy ukażą się złota kołyska, motyka, brona, pług i różne przedmioty. Obecnie zamieszkują Rombin, wedle podań i pieśni ludowych, boginie Apmainy, rusałki nocne wabiące przechodniów śpiewem na moczary. Lud litewski dotąd żywi cześć dla góry i jej niewidzialnych mieszkańców. Uwidocznia się to w mowie. Tak mówią Litwini przy nagłych wypadkach do dziś Taip Laima le rne Tak chciała Laima, albo przy przedsię biorstwie jakiem Su Laima laimesu Z pomo cą Laimy będę szczęśliwy. Lipę, drzewo ongi Laimie poświęcone, u stóp Rombinu sto jącą a 600 lat starą, mają w wielkiem po szanowaniu. Ad N. Rombitten, dobra ryc, pow. morąski, st. poczt. Saalfeld; 6 dm. , 92 mk. , 293 ha. Romboltyszki, ob. Rombortyszki, Rombortyszki, w dok. Romboltyszki i Rumboltyszki, dobra nad Krożentą, pow. rossieński, gm. Kroże, o 34 w. od Rossień, niegdyś Marcina Zabiełły, później Przeciszewskich. W dokumencie wymienione jako należące do włości retowskiej oraz kroskiej i posiadające gony bobrowe. Romczyn, pow. wągrowiecki, ob. Rąbczyn. Romehnen, dobra, pow. rybacki, st. poczt. German, 3 dm. , 41 mk, 146 ha. Romejka, wś, pow. wileński, w 3 okr. pol. , gm. Giedrojcie, okr. wiejski Łabejkiszki, o 18 w. od gminy, 8 dusz rewiz. ; należy do dóbr Łowmiany, Kiewliczów. Romejki 1. wś, pow. wyłkowyski, gm. Kopsodzie, par. Wierzbołów, odl. od Wyłkowyszek 24 w. , ma 13 dm. , 97 mk. W 1827 r. było 13 dm. , 115 mk. Wchodziły w skład ststwa matławskiego; ob. Matlawka, R. , wś, pow. kalwaryjski, gm. Balkuny, par. Mirosław, odl. od Kalwaryi 41 w. , ma 21 dm. , 32 mk. W1827 r. 8 dm, 56 mk. Romejki, wś, pow. lidzki, w 1 okr. pol. , gm. Lida, okr. wiejski i dobra Pileckich, Sukurcze, o 8 w. od gminy, ma 5 dm. , 73 mk. w 1861 r. 22 dusz rewiz. . 2. R. , wś, pow. oszmiański, w 1 okr. pol. , gm. Polany, okr. wiejski Debesie, o 5 w. od gminy a 13 w. od Oszmiany, ma 5 dm. , 38 mk. kat. w 1864 r. tylko 6 rewiz. ; należy do dóbr Daniusze, Lenkowskich. 3. R. , wś, pow. święciański, w 3 okr. pol. , gm. i par. Komaje, okr. wiejski i dobra Zabłockich Dąbrowszczyzna, o 7 w. od gminy a 31 w. od Święcian, ma 1 dm, , 10 mk. kat. podług spisu z 1864 r. 16 dusz rewiz. . 4. R. , w spisie z 1866 r. Roszejki wś, pow. wilejski, w 1 okr. pol. , gm. Wiazyń, okr. wiejski Poniatycze, o 8 w. od gminy a 18 w. od Wilejki, ma 5 dm. , 55 mk. praw. w 1864 r. 35 dusz rewiz. ; należy do dóbr Ciurlanowa, Klementowiczów. 5. R. , wś nad rz. Łań, pow. słucki, w 2 okr. pol. kleckim, gm. Siniawka, ma 2 osady; grunta i łąki dobre. 6. R. , wś i dobra, pow. białostocki, w 2 okr. pol. , gm. Juchnowiec, o 11 w. od Białegostoku; wchodziła w skład ststwa knyszyńskiego. 7. R. , wś, tamże, w 3 okr. pol. , gm. Jaświłki, o 43 w. od Białegostoku. 8. R. ,Kłodzie je al. KołodziejeR. 9. R. , fol. , pow. nowoaleksandrowskij w 4 okr. pol, o 34 w, od No

Rombitten

Rombitten

Romboltyszki

Rombortyszki

Romehnen

Romejka

Romejki