wpadającą do Wierzycy. Na obszarze wsi wznoszą się pagórki Czubatka i Szubienica. Na wschód graniczy R. z Kulicami, na zach. z Królewskim lasem i Smolągiem, na płd. z Nowącerkwią a na płn. z Bielawkami. Po wiadają, że gdy się cała wieś spaliła, wybu dowali się mieszkańcy na innem, obecnem miejscu. Przed laty był R. otoczony lasem, który został wycięty. Dawniej należał E. do cystersów w Peplinie. Już r. 1302 wspomina tę osadę przywilej dany dla Nowej cerkwi. Cystersi zamienili osadę na folwark i przesie dlili prawdopodobnie starych osadników. Ro ku 1613 ustąpił opat Kos tę wieś konwento wi, żeby nie potrzebował kupować zboża na chleb i piwo. Ale pod klęskami gospodarstwo tak podupadło, że w R. , gdzie według kroniki r. 1512 wszystko było w najlepszym ładzie, w sto lat później inwentarza nie było żadne go, a rola porosła borem. Dla tego pożyczył konwent 2000 zł. na zakupienie wołów i po czął karczować zarośla. Ale jeszcze r. 1619 opat Trebnic z Oliwy nazywa R. pustym fol warkiem. Trzymali go osadnicy z Nowej cer kwi i Kulic aż do r. 1623; tamci dawali 200 zł, ci 40 zł. rocznie. R. 1661 wziął dzierża wę na lat 6 Riediger z Gdańska, dawniejszy winiarz. Na wstępie miał zapłacić 100 zł. , potem przez 4 lata miał być wolny od czyn szu, ale za to wystawiać domostwa i napra wiać ziemię jałową i zarastającą. Za ostatnie dwa lata żądał konwent 200 zł. R. 1671 już zakonnicy sami tu gospodarzyli i wystawili cegielnię. R. 1684 kazali zakonnicy rozsze rzyć i wyczyścić staw między folwarkiem a lasem przez kopaczów z Rudna. W XVIII w. zapewne osadził konwent czynszowych gospodarzów, bo po sekularyzacyi mieszkają na znacznych gospodarstwach włościanie. Da wniej stała tu kaplica z pomieszkaniem dla księdza. R. 1512 przeniósł się dotąd jeden z cystersów i został na swej posadzie blisko 8 lat. R. 1518 spalił się dom mieszkalny księ dza z wszystkiemi sprzętami, tak że tenże już następnego roku wrócił do Peplina. Od tego czasu już nic nie słychać o rombarskiej ka plicy ob. opactwo peplińskie, ks. Kujota, str. 378 380. Kś Fr, Romberg; , wybud. przy wsi Gross Wolfsdorf, pow. rastemborski, 2 dm. , 31 mk. Romberg, 1274 Samothwora, 1313 Ronen berg i Santphor, 1360 Sampfor, 1422 Ronenbnrgk, dawniej Samptfor, wś i fol, pow. wrocławski Herrmannsdorf. W 1842 r. 26 dm. , dwór, fol. , 216 mk. 87 kat. , młyn wodny. Rombin, Romhmek i Romhino ob. Rąbin i Rąbineh RonibinPaskallwen, wybud. przy wsi Paskallwen, na prus. Litwie, pow. ragnecki, st, poczt. , tel. i kol. żel. Ragneta, 2 dm. , 19 mk. Rombinus al. Rombin, góra a właściwie wyniosła krawędź wyżyny sambijskiej, stromo spadającej ku dolinie Niemna, wznies. 75 mt. , w t. z. Litewskiej Szwajcaryi, na pruskiej Litwie, obejmującej okolice nadniemeńslde od Eisseln do Tylży z lewej, a od Szreitlaugken do góry Rombinus z prawej strony. R. odgrywał w przeszłości ważną rolę jako góra święta, o której podanie i pieśni ludowe często wspominają. Wznosi sie ona tuż od brzegu nagle w górę, a ze szczytu odsłania piękny widok na prawo leży Tylża, na lewo rozciągają się ogrody Ragnety, Tusseinen i Eisseln, a z przeciwnej strony ginie oko w rozległych nizinach. W dawnych czasach było tu miejsce obrzędów religijnych i siedziba bogów. Wtedy lasy nieprzebyte otaczały górę, a na jej szczycie leżał olbrzymi kamień ofiarny, otoczony podwójnym wałem, do dziś pillis, pillatis zwany. Znajdował on się na południowym stoku góry; na wschodnim były mieszkania kapłanów. Czczono tu głównie boga wojny Potrimposa, Pielgrzymi przybywali tu aż z pod Smoleńska, prosząc o radę, której bożek za sowite dary przez usta kapłanów w dwuznacznej udzielał formie. Chorzy kazali się przynosić do świątyni, prosząc o zdrowie i odzyskując je czasami nagle za sprawą bożka. Nietylko jednak był R. siedzibą bogów i miejscem ofiarnem, ale stanowił też miejsce zebrań, Olimpią dla Litwy. Raz w rok zgromadzali się tu Litwini na narodowe święto i zabawę. Oczywiście przytem załatwiali sprawy i poznawali się bliżej. Główny kapłan był zarazem najwyższym sędzią, a na kamieniu ofiarnym wykuty był miecz, na znak, że tam się sądy na śmierć lub życie odbywają. Oprócz Potrimposa czczono tutaj Laimę, boginię szczęścia, Parkę litewską, a zarazem opiekunkę ciężarnych niewiast i pomocniczkę w połogach. Kapłanki jej zwano Laumami. Do ich ołtarzy wolno było niewiastom przystępować tylko w najczystszej i najpiękniejszej odzieży. Oblubieńcy przed ślubem przychodzili tu z darami, prosząc o szczęśliwe pożycie; matki zanosiły westchnienia o szczęście dla nowonarodzonych dzieci. Dla obrony świętego miejsca pobudowano w pobliżu liczne grody. Na tym brzegu, na którym leży góra, zamek Ramige, na przeciwnym Ragainę, od której dzisiejsza Ragneta ma nazwę. Wszędzie po pagórkach okolicznych napotykają się ślady wałów, a z ziemi dobywają broń i narzędzia. Dla okolicznych mieszkańców dotąd ta ziemia i te zabytki starożytności uchodzą za święte a archeologów czyniących poszukiwania mają ze świętokradców. Podania ludowe mówią, iż z przybyciem Krzyżaków w te strony i zaprowadzeniem chrześciaństwa, kapłani Potrimposa uciekli, zosta Romberg Romberg Rombin