301, łąk i ogr. 26, past. 59, lasu 496 mr. ; wł. mn. roli or. 321, łąk i ogr. 67, past. 34, lasu 6 mr. W r. 1880 było 66 dm. , 448 mk. w gm. , 4 dm. , 21 mk. na obsz. dwor. ; 66 rz. kat. , 385 gr. kat. , 18 izrael; 66 Polaków, 400 Rusinów, 3 Niemców. Par. rz. kat. w Krasiczynie, gr. kat. w Cisowie. We wsi jest cerkiew. Lu, Dz. Rokszycka Wólka, wś i fol. , pow. piotrkowski, gm. Szydłów, par. Piotrków. Należy do dóbr Rokszyce. Rokszyn 1. mylnie Rakszyn i Rakszyn, po tok, bierze początek w obrębie gm. Kamienia, w pow. kałuskim, płynie na pln. zach. , a za siliwszy się z lew. brzegu nieznaczną strugą, tworzącą wschod, granicę tejże gminy, zwraca się na północ a przepłynąwszy obszar Bertohów zwraca się na wschód i na wschod, krań cu Bertohów przyjmuje z praw. brzegu pot. Wiśniówkę i wpada z praw. brz. do Łomnicy. Długość biegu 9 klm. 2. R. , zowie się da wne łożysko ramienia Sanu, które oddzielało gm. Pniów od Antoniowa w pow. tarnobrze skim. Ramię to, zwane także pot. Pniowskim, tworzy tu kilka stawków, pospolicie łachami zwanych. Br. G. Rokszyn, grupa domów we wschod, stronie Buska, pow. Kamionka Strumiłowa. Roktowieszki, zaśc, pow. wileński, w 3 okr. pol. , gm. i okr. wiejski Malaty, o 10 w. od gminy, 5 dusz rewiz; należy do dóbr skarbowych Roupiszki. Roklisy al. Rakusy, niem. Roks, węg. Rokusz, według Staszica Rokuzany, wś w hr. spikicm, pow. tatrzański, nad pot. Krumseifen, dopł. Czarnej Wody, uchodzącej do Popradu, o 7 klm. na płn. zach. od Kieżmarku, a 5 klm. na zach. od Białej spiskiej, na płd. wschód, stoku Tatr spiskich. Leży na rozległem, połoźystem wzgórzu 756 mt. , w małej kotlinkowatej dolinie, wznies. 704 mt. U stóp półn. tego wzgórza rozpościera się łąka, wśród któ rej sączy się pot. Czarna Woda. W 1880 r. było 108 dm. , 659 mk. Słowaków i Niemców. Pierwszą wzmiankę o R. spotykamy pod r. 1307 u Fejera Cod. dipl. Hungariae, t. 8, cz. I, str. 247. W dokum. nosi nazwy Rochus, Ruchus. Wieś posiada dwa kościoły filialne katol, i prot. Kościół kat. p. w. św. Marcina należy do par. w Kieżmarku. Kościół prot. również do par. ewang. w Kieżmarku. Gmina ewang. otrzymała zezwolenie na budowę ko ścioła r. 1797. ; koszta budowy wynosiły 1227 złr. Protestantyzm rozszerzył się tu już w XVI w. Około r. 1550 kaznodzieją był Piotr Pretorius, 1624 Grzegorz Arelt, syn Ja na Arelta, kaznodziei w Spiskiej Sobocie; r. 1660 Jerzy Veisz. Istniały tutaj szczawy i kąpiele mineralne. Dziś znajduje się jeszcze jeden zdrój szczawy. Urząd poczt. , tel. , podatk. i sąd. w Kieżmarku. Br. G. Rokutów Grochuthow w Długosza Lib. Ben. , III, 24, Pohuthowo w Łaskiego L, B. , II, 77, wś i fol. , pow. pleszewski, o 10 klm. na płn. wschód od Pleszewa, na lew. brzegu Prosny, przy ujściu Neru, zwanego niewłaściwie strugą Rokutową. Par. i poczta w Grodzisku, st. dr. żel. w Pleszewie. Około 1160 r. Eudoksya, druga żona Mieczysława, nadała klasztorowi miechowskiemu majętność Grodzisko, w której skład już wówczas wchodzić miały R. , Modłowa, Sierszew i Janków Kuczkowski. Za czasów Długosza płacono w R. bożogrobcom miechowskim po 8 szkotów czynszu z łanu kmiecego i dziesięcinę snopową. W r. 1566 zamienił klasztor Grodzisko, Janków, Sierszew i R. na Głuchów pod Skalmirzem, wś lichą, jak twierdzi Nakielski Miech. , 677, nie wytrzymującą porównania z majętnością grodziską. Sprawcą tej wyrządzonej klasztorowi krzywdy był Jan Zborowski, starosta odolanowski; zdaje się, że i biskup Andrzej Zebrzydowski przyczynił się do przeprowadzenia tej zamiany ob. Acta Hist. , I, n. 750. W r. 1579 posiadał Maciej Przybysławski czyli Mierzyński na R. 2 łany osiadłe, zagrodn. , 2 smolarzy i 1 komorn. , a w r. 1618 Maciej Maniecki 2 łany, 4 zagrodn. , 2 komorn. , 1 smolarza i młyn o jednem kolo walnem. Wś ma 32 dm. , 225 mk. 221 kat. , prot. i 237 ha obszaru l57 roli, 10 łąk, 10 lasu. Folwark wchodzi w skład majętności Grodzisko; ma cegielnię, 8 dm. i 121 mk. ; właścicielem jest ordynat hr. Taczanowski na Taczanowie. E. Cal. Rola al. Rala, zaśc. w północ, części pow, borysowskiego, w 3 okr. pol. i par. katol. Dokszyce, przy drożynie ze wsi Aferowszczyzny do zaśc. Uleniec, ma 2 osady; miejscowość dość leśna, grunta lekkie, kamieniste. Rola, futor, pow. mohilowski, w 3 okr. pol. , gm. , par. i st. poczt. Szarogród. W 1868 r. miał 9 dm. Rola Kozłowska, wólka należąca do Nieszkowic Wielkich, pow. bocheński, 7 dm. , 47 mk. katol. Roland niem. , dobra nad rzką Homulą, pow. elbląski, st. p. i par. kat. Elbląg odl. 2 5 klm. , razem z wyb. Kupferhammer 3 dm. , 14 mk. obejmuje 139 ha. Czysty dochód z gruntu wynosi 1457 mrk. W 1869 r. było w R. 25 mk. , 5 kat. , 20 ew. , 1 dm. , 1885 r. 5 dm. , 12 dym. , 54 mk. , 9 kat. , 45 ew. w obu miejscowościach razom. R. 1779 pozyskał bu downiczy młynarski Pahlau część boru tutej szego w wieczystą dzierżawę; kanon wynosił rocznic 40 tal. W 1791 r. urządził tu hamer nię, którą sprzedał r. 1795 za 13, 000 tal. ob. Der Elbinger Kreis v. Rhode, str. 129. Rolandseck, fol. , pow. mogilnicki, okr. wiejski Duszyńskie Holendry Duszno, pocz Rokszycka Wólka Rokszycka Wólka Rokszyn Roktowieszki Rokutów Rola Rolandseck