sori injungimus, żeby drzewa i drew nie wy wozili ani przedawali, na własną tylko domo wą potrzebę, i to z ochroną puszczy zażywa jący. A że JMPanu wójtowi, a nie komu in nemu custodia należy, jako to przywilej ma w sobie locationis, tedy JMPan wójt circa privilegium conservatur, a JMPan dzierżawca niech się do straży lasów nie wdziera, ani so bie officium tego uzurpuje. Dezolacya zaś la sów i puszczy, żeby jaka przez kogo nie na stąpiła, powinien JMPan wójt bronić, a nieobroniwszy violatores et invasores puszczy i o spustoszeniu przez nich JMPanu instigatorowi koronnemu nieomieszkanie deferre. A co do poddanych zabranych, jako pro injuria privata in foro fori agat in quantum voluerit. Interwencya Panien zakonnych reguły św. Brygitty Uskarżając się posessores wsi Rokitnej na spustoszenie puszczy i lasów, opowie dzieli przed nami, że do klasztoru Panieńskie go św. Brygitty kilka wozów drew w tydzień z tejże puszczy do Lwowa wywożą. O czem, kiedy JMPanna Dorota, ksieni tegoż konwen tu dowiedziała się, zaraz do nas i z listem ka pelana klasztoru ad justificationem przysłała, opowiadający, że nie privata authoritate do tych lasów posyłają, i to ledwo jeden wóz i drugi, we dwie albo we 3 niedziele ob defectum koni, ale za przywilejem od króla Kazi mierza z d. 31 lipca 1653 przed nami produ kowanym. A tak my lustratorowie przeczy tawszy i uważywszy przywilej, pro usu et reperatione monasterii tylko na 3 wozy w ty dzień dany, a uczyniwszy inkwizycyą z pod danych i tamecznego urzędnika, że nie więcej wywożą, tylko po 3 wozy w tydzień i to nie zawsze. Tedy conservatur ten klasztor circa Privilegium, ponieważ też hanc gratiam król JMC. Pan Pobożny in vium Elemosinae temu ubogiemu klasztorowi pozwolił i oddał, takim jednak sposobem, żeby bez wiadomości i opo wiedzenia się leśniczych JMPana Marcina Anczowskiego, sekretarza i medyka Króla JMCJ, rokitnickiego na ten czas wójta, któremu a nie komu inszemu custodia właśnie puszczy i la sów podług przywileju locationis należy, drzewa i drew niewywoźono. Według lustr. z r. 1765 była wieś i wójtowstwo w posiada niu Józefa z Miączyna Miączyńskiego i żony Katarzyny z Potockich za przywilejem z d. 10 grudnia 1752 r. i przywil. na jus commun. z d. 13 sierpnia 1787 r. , z prow. 1971 złp. 20 gr. , z czego kwarta 492 złp. 27 gr. Sprzedana w r. 1776 wraz z Kamienopolem i Podborcami tymże Miączyńskim za 28, 600 złr. Według podania obozowało tutaj wojsko szwedzkie w r. 1704, a długi czas pokazywano buk, pod którym Karol XII miał obiadować. 2. R. , część Dmytrza, pow. Kamionka Strumiłowa. Lu. Dz. Rokitno jezioro, w pow. międzychodzkim, o 10 klm. na północowschód od Międzyrzecza, 3 klm. długie, ok. 1 klm. szerokie, spływa do Obry, dopływu Warty. Rokitno niem. Rokitten, wś kośc, sołtystwo, dominium, dom sierót i leśnictwo. pow. międzychodzki Skwirzyna, dekan. zbąszyński, odl. o 11 klm. na płd. wschód od Skwirzyny, na starym trakcie pszczewskim, w pobliżu jeziora t. nazwy; par. w miejscu, st, pocz. w Przytoczni, st. dr. żel. w Międzyrzeczu o 12 klm. R. istniało już przed r, 1333; w r. 1378 zamienił je Mikołaj, kasztelan starogrodzki, na Muchocin i Radgoszcz, posiadłości klasztoru bledzewskiego Zemsko, przy którym R. pozostało aż do zniesienia klasztorów i zabrania dóbr klasztornych. W r. 1580 było tam 14 łanów osiadłych, 12 zagrodn. , 7 komom. , 2 rzemieśln. , 50 owiec i jeden owcarz. Kościół miejscowy p. w. Wszystkich świętych założył Jan Doliwa, bisk. poznański w r. 1333. W miejscu starego rozpoczął budowę nowego kościoła, także z drzewa, ok. r. 1640 Stanisław Dembiński, opat bledzewski. Jan Kazimierz z Bnina Opaliński, jeden z następców jego, wykończył tę budowę między r. 1661 a 1680 i przystawił do kościoła klasztorek, w którym osadził kilku cystersów pod superiorem Stefanem Gabryelewiczem, uposazywszy ich ziemią i mesznem z wsi pobliskich; późniejszy opat Józef Bernard Gurowski przekazał w r. 1704 zgromadzeniu temu folw. Osiecki, a ok. r. 1710 kazał postawić w R. wiatrak, z którego dochodów utrzymywaną być miała kaplica i muzyka przy kościele. Opat ten rozpoczął budowę nowego kościoła z cegły palonej, na pobliskiem wzgórzu, a brat jego Aleksander, także opat, nie zdołał jej wykończyć. Następca ich Michał Józef Górczyński, krótko przed śmiercią swoją kazał w r. 1746 rozebrać ten kościół i wystawić inny, który dotąd istnieje, przeznaczywszy na budowę jego 72, 000 złp. Michał Konarzewski, następca Gorczyńskiego, dokończył rozpoczętej budowy w r. 1748, opat Józef Loka przyozdobił wnętrze kościoła ok. r. 1756, a opat Onufry Wierzbiński zapisał kościołowi 1000 talarów w r. 1803. W kościele tym znajduje się obraz N. M. Panny, uznany za cudowny przez komisyą biskupią w r. 1760. o przeniesieniu obrazu tego do Poznania w dniu 18 października 1671 r. wspomina kronika poznańska Łukaszewicz, Obr. m. Pozn. , II, 344, podaje Rokitnicę zamiast Rokitna. W r. 1776 w czasie wielkiego jubileuszu w Poznaniu postarał się opat Franciszek Rogaliński o pozwolenie uroczystego odprawienia jubileuszu w R. przez dwa miesiące; następca jego kś. Wierzbiński wyjednał podczas bytności swej w Rzymie

Rokitno

Rokitno