w hr. liptowskim, pow. roźeńskim. Odtąd podążają wody potoku wąską, górską doliną na płn. wsch. przez Rewucę Średnią i Niźnią ku wsi Osadzie. Tutaj zasila się z praw. brzegu pot. Korytnicą i Łużnianką al. Łużną i wy chodzi na dolinę cokolwiek szerszą i podąża w kierunku płn. przez obszar Osady i Białego 1 Potoku popod Rożeń Rosenberg, gdzie po wschod. stronie uchodzi do Wagu z lew. brzegu. Długość biegu, licząc od połączenia się potoków, wynosi 25 klm. Doliną rzeki wiedzie od m. Rożenia bity gościniec przez przecznicę Sturecką i dolinę Bystrzycy do Zwolenia w dolinie Wronu. Dolina R. , łącząca dol. . Wa gu zapomocą przecznicy Stureckiej i dol. By strzycy z dol. Hronu, tworzy granicę między pasmem górskim Fatra od zach. a Niżniemi Tatrami od wsch. Od strony zach. wznoszą się nad doliną wierchy Wielka Krzyżna 1575 mt. , Ostredok 1591 mt. nad źródłami Łopuszny, Ostre Brdo 1306 mt. między Su chą rz. a Łopuszną, Suchy Wierch 1551 mt. , Ploska al. Płaska 1533 mt. , Czarny Kamień 1481 mt. , Mała Robota 1026 mt. , Magóra 1195 mt. , Kraczków 1397 mt. , Rakitów 1568 mt. . Skalna 1222 mt. , Smrekowica 1531 mt. , Dworzysko albo Sypruń 1462 mt. i Magórki 1208 mt. . Od str. zaś wschod. nad tąż doliną wzbiły się kończyny Niźnich Tatr jak Zwoleń 1403 mt. , Czarna Hora 1332 mt. , Kończysty 1249 mi, Magóra 1052 mt. . Czerwona Magóra 1298 mt. i Wielki Branków 1128 mt. . Spadek wód przedstawia 850 mt. złączenie potoków, 688 mt. Rewuca Średnia, 625 mt. ujście Skalnego potoku, 609 mt. Osada, 565 mt. pod Brankowem, 430 mt. Rożeń. Z pasma gór tatrzańskich spływają liczne potoki, od których doliny biorą swe nazwy, jak Pilna, Wielka Tureczka, Wielka Rakitowa, Tepla, Skalna, Szefarka i Matejkowa Wyżnia dolina, Z Niźnich Tatr spływają Sutecka, Kryczkowa, Korytnica, Łużnianka. W dolinie R. , koło wsi Białego Potoku po zach. stronie napotyka się margle neokomskie, jurasowe, wapienie optychowe, margle plamiste, wastwy koczeńskie i piaskowiec czerwony. Te same skały widać także po wschod. stronie doliny R. , na przeciw karczmy Zabawy. Dalej w górę sty ka się z czerwonym piaskowcem dolomit neokomski, który od Osady ciągnie się po Raki tów i ku Rewucy Średniej. Tutaj i koło Rewucy Wyźniej występują znowu margle neo komskie, jako calec dolomitu neokomskiego, pojawiającego się w kilku miejscach, miano wicie koło R. Wyźniej i poniżej przełęczy Stureckiej z czarnemi topkami proseckiemi. Powyżej R. Wyźniej znaleziono Ammonites difformis Emmr. Br. G. Rewucze, jezioro w pow, homelskim, w pobliżu wsi Morozówki, ma kształt prawie okrągły, do 1 1 2 w. średnicy i zajmuje 120 dzies. przestrzeni. Brzegi niskie, błotniste, pokryte obfitą trawą; dno czyste, iłowate. Rewucze, uroczysko na prawym brzegu Dniepru, w dzisiejszym pow. wierchniednieprowskim gub. ekaterynosławskiej, pomiędzy ujściami rz. Omelnika i Domotkani. Rewula, karczma na obszarze Wołczuch, pow. gródecki. Rewy 1. zaśc, pow. rossieński, gm. Szymkajcie, o 19 w. od Rossień. 2. R. , wś, pow. siebieski, w 4 okr. pok. do spraw włośc. , gm. Podduby; w 1863 r. 154 dusz rewiz. Rexin niem. , ob. Rekcin i Rechcino, Reyershof niem. , wyb. do dóbr Schellmuehl należące, pow. gdański. W najnowszym spisie nie wymienione. Reysen al. Resien, terra R. i Rezyx, stare terytoryum pruskie w Pomezanii; posiadało dwie warownie, tam gdzie dziś jest wś Riesenkirch i mto Prabuty. Sięgało aż pod Kwidzyń ob. Dusburg, III, c. 9 i 14 i Toeppen Hist. comp. Geogr. v. Preussen, str. 12. Rezáknák węg. , ob. Koperszady. Rezańce, wś, pow. mścisławski. Rezany, wś nad rz. Usą, dopł. Niemna, pow. miński, w gm. Kojdanow, ma 5 osad; miejscowość mocno górzysta, malownicza, grunta szczerkowe, łąki dobre. A. Jel, Rezcekow dok. 1338, jezioro pod Tarczynem, w pow. brodnickim. Należało do bisk chełmińskich ob. Urk. B. d. Bist. Culm. v. Woelky, str. 199. Rezena, mko nad Dniestrem, w pow. orgiejewskim gub. bessarabskiej, ma 1200 mk. , cerkiew, 2 domy modlitwy żydowskie, 2 jarmarki, przystań, st. pocztowa. Rezenmujża, wś i dobra, pow. rzeżycki, okr. pol. w Rzeżycy, gm. w miejscu, par. kat. Stalerowszczyzna Stolarów, odl. o 15 w. od Rzeżycy, w okolicy jeziora Raźno, nad którem leży jeden z folw. rezenmujskich Balinowo, słynny z malowniczego położenia. Znajduje się tu kapl. kat. par. stalerowskiej. Dobra rezenmujskie w lustracyach odbywanych za króla Stefana Batorego wiatach 1583 i 85 nazywane stale bona Resen, od czasów krzyżackich aż do końca panowania króla Augusta II wchodziły w skład posiadłości polsko inflanckiej gałęzi Manteufflów, której, jak świadczy lustracya z r. 1583, nadane zostały przez mistrza krzyżackiego Hazenkampa w 1546 r. na prawie lennowieczystem. W 1561 r. 8 września król Zygmunt August za pośrednictwem Mikołaja Radziwiłła utwierdza je jako dziedziczne w domu Jana Manteuffla przydomku Soye. W 1729 r. Anna Gertruda Manteufflówna wnosi je wraz z Duksztygałem jako wiano w dom Wereszczyńskich. Do

Rewucze

Rewucze

Rewula

Rewy

Reyershof

Reysen

Rez kn

Reza ce

Rezany

Rezcekow

Rezena

Rezenmujża