plebanowi w Wolborzu. Do Czarnocina da wali kmiecie tylko kolędę Łaski, Lib. Ben. , II, 194, 230. Według reg. pob. pow. piotr kowskiego z r. 1552 53 wś R. , własność Adama Ronissowskiego, miała 9 os 5 łanów Pawiński, Wielkop. , II, 266. Br. Ch. Remiszówka, os. wiejska, pow. ostrzcszowski Kępno, o 12 klm. na płd. zachód od Baranowa i Kępna, na granicy Szląska, śród lasów; par. Baranów, poczta w Kępnie, st. dr. żel. w Bralinie na Szląsku, o 10 klm. , okr. wiejski Grębanin; 10 dm. , 104 mk. Remizów al. Remiseo, potok, powstaje w płd. zach. stronie gm. Wikowa Niżnego, na I granicy tejże gminy z gm. Putną; płynie na płn. wsch. łożyskiem krętem, zabierając licz ne strugi, spływające z Aloniszu 916 mt. i Magóry 832 mt. i w końcu zwraca się na wschód i kilku ramionami wpada do Suczawy z praw. brzegu. Długość biegu 10 klm. Obra ca kilka młynów. Wśród swego biegu pły nie przeważnie między domostwami Wikowa Niżnego. Br. G. Remizów al. Remiseo, Remizeu, część Wi kowa Niżniego, pow. radowiecki, nad poto kiem Remizowem. Br. G. Remizowce ze Szpikłosami, wś, pow. złoczowski, 10 klm. na płd. od sądu pow. , urz. poczt. , tel. i st. kol. w Złoczowie. Na wschód leżą Snowicz i Czyżów, na płd. Uhorce. na płd. zach. Żuków, na zach. Gołogóry, na płn. zach. Majdan. Połn. kraniec wsi wbiega klinem między Zalesie a Złoczów. R. leżą w dorzeczu Dniestru za pośrednictwem lew. ramienia Złotej Lipy. Płynie ono przez półn. część obszaru i rozlewa się na granicy Snowicza w obszerny staw Remizowski, do którego wpada jeszcze struga płynąca granicą wschodnią, a od wsch. potok ze Snowicza. Wypłynąwszy ze stawu biegnie rzeka wzdłuż granicy wschod, na płd. do Uhorzec. Na zach. od stawu leżą zabud. wiejskie R. , grupy domów Cycy i Hulaki, a na płn. od nich grupa Kurpity i Lasowy; na płn. zachód od nich, w dolinie Złotej Lipy zwanej też Łabazką zabudowania Szpikłosów. Na granicy połud. wznosi się wzgórze Lipki do 405 mt. ; na zach. od zabudowań Remizowiec wzgórze Gesłe al. Husie do 411 mt. ; na granicy zachod. w lesie kundrakowskim dochodzi wzgórze 435 mt. , najwyższe wznies. we wsi. W samym środku R. leży nad stawiszczem błonie, całkiem zamulone piaskami, wypłukanemi z debry zachodniej, na 2 do 3 klm. długiej. Przeciw tym piaskom budują tamy mało pomocne, gdyż każda ulewa sprowadza nowe masy piasku. Przyczyną tego są poszukiwania garncarzy szpikłosowskich za iłami w górnych częściach zworu tyle niebezpiecznego. Opoka senońska dołuje tu wszędzie aż po zachodni koniec wsi. Dopiero za wsią ustaje kreda, a na niej bezpośrednio leżą białawo i rdzawe piaski, warstwą do kilkunastu metrów. W połowie tej warstwy rozwinęły się iły garncarskie na 2 do 3 mt. grubości, spodem brunatnawo zielone, środkiem czarne, a powyżej znowu zielonawe. Iły te są przepełnione zwęglonemi szczątkami roślin, które szczególnie w spojach iłów piaskowatych brunatną barwą się wyróżniają. Odciski te są na 4 5 ctm. szerokie, ale tak niewyraźne, że niepodobna ich bliżej oznaczyć. Na kilka decymetrów pod wapieniami litotamniowemi, zajmującemi górną połowę przekroju, ciągnie się w piasku ławica na kilka centymetrów gruba, złożona z bardzo kruchych skorup ob. Łomnicki, Badania geologiczne między Gniłą Lipą a Strypą. Kosmos, t. V, str. 171. R. tworzą wraz z Szpikłosami jedne gminę katastralną. Własność wiek. ma roli or. 644, łąk i ogr. 227, past. 84, lasu 591 mr. ; wł. mn. roli or. 2230, łąk i ogr. 762, past. 271, lasu 11 mr. W r. 1880 było w R. 188 dm. , 1135 mk. w gminie, 8 dm. , 38 mk. na obszarze dwor. ; 76 rz. kat. , 1048 gr. kat. , 49 izrael. ; 84 Polaków, 1075 Rusinów, 14 Niemców. W Szpikłosach było 134 dm. , 799 mk. w gminie, 2 dm. , 28 mk. na obszarze dwor. ; 266 rz. kat. , 527 gr. kat. , 34 izrael. ; 44 Polaków, 783 Rusinów. Par. rz. kat. w Pomorzanach, gr. kat. w miejscu dek. złoczowski, archidyec. lwowska. Cerkwie są dwie w R. i Szpikłosach. W R. jest szkoła etat. 1klas. od 1873 r. z językiem wykładowym ruskim; w Szpikłosach szkoła filialna od 1872 r. W R. jest folwark, gorzelnia i młyn. Mieszkańcy Szpikłosów zajmują się garncarstwem. Gliny garncarskiej dostarczają im R. W r. 1415 poświadczają Piotr z Branic, sędzia, i Jan z Wysokiego, podsędek ziemscy lwowscy, że według zapisu w księgach sądu ziemskiego lwowskiego, z czasów urzędowania sędziego Jana z Zimnejwody i podsędka Ścibora z Wiszni, Dymitr ze Szpikłos zapewnił dominikanom lwowskim 12 kóp groszy z każdego spustu stawu urmańskiego, a 4 kopy ze spustu stawu remizowskiego, obowiązując ich do odprawienia mszy św. przed ołtarzem św. Krzyża czyt. Liske, A. G. Z. , II, 122. Wieś Remizowce występuje tu pod nazwą Rzemyaszowszky. W r. 1469 Piotr z Branic, sędzia, i Jan z Wysokiego, podsędek ziemscy lwowscy, na skargę prokuratora królewskiego Mikołaja Grzymały, odsądzają Piotra ze Szpikłos od prawa pobierania cła we wsi Remizowcach Liske, A. G. Z. , VI, 120. R. występują tu pod nazwą Rzemyezowcze. W XVI w. dziedziczyli R. i Szpikłosy Mikołaj i Piotr Kierdeje, a za zezwoleniem Stefana Batorego zbudowali w latach 1578 i 1579 zamek w R. i zameczek w Szpikłosach Za Remiszówka Remiszówka Remizów Remizowce