tyleż owsa. R. naiezała wtedy do par. kościerskiej str. 23. R. 1687 pisze wizytator Albinowski, ze w R. jest kat. kościół drewniany, parafialny. We wieży wiszą 2 dzwony, przy kościele stoi kostnica. Do prob. należą 2 wł. roli. Wsie paraf. są R. , Bendomino i Bendominko; dusz kat. jest tylko 12, reszta są lutrzy. Plebanii nie ma, ale jest miejsce dla niej wraz z ogrodem nad rzeką i łąka. Jest także miejsce dla szkoły, która zgorzała i ogród. Obecnie zawiaduje parafią tutejszą prob. z Niedamowa; dziedzicem wsi jest Kliński str. 73. R. 1710 posiadał R. Nobilis a Gleysen Gorengowski ob. Wizyt. Szaniawskiego, str. 155. Ciekawe szczegóły zawiera lustr. komisyi pruskiej z r. 1772 R. składa się z 2 działów. Do Lewalda, szlachcica w Pucu, należy 7 gburów i półgburów i wyb. Śledziowa Huta, jako i 1 młynarz, do Wysockiego w Kiełpinie pod Gdańskiem 4 gburów. Mieszkańcy religii mieszanej; 9 familii wyznania luterskiego. Cztery włóki roli plebańskiej obsiewa i użytkuje proboszcz z Starego Grabowa, który tu co trzecią niedzielę odprawia nabożeństwo. Gburzy p. Lewalda wysiewają 49 1 2 kor. żyta, 8 jęcz. , 20 owsa, 5 1 2 tatarki, 2 3 4 grochu włącznie z młynem i wybudowaniem. Czynszu płacą 56 tal. 30 gr. gdańskiej monety i są wolni od tłoki. Gburzy p. Wysockiego sieją razem 24 kor. żyta, 5 jęcz. , 10 1 2 owsa, 3 tatarki, 1 1 2 grochu; zbierają zaś 2 2 1 2 ziarna. Płacą w ogóle 33 tal. 60 gr. i są także wolni od tłoki. Młyn posiada wdowa Burant na prawie dziedzicznem. Dobra Lewalda są zobowiązane tu zboże swoje mleć, za co młyn dostaje od korca jedne macę i po 1 groszu. Czynsz wynosi 20 tal. , z których p. Wysocki dostaje 5 tal. za to, że swoich gburów zobowiązuje także tu mleć. Dla dworu w Pucu musi młynarz mleć bez wynagrodzenia, nadto daje panu gęś, 2 kury, i 1 kor. tatarki. Drzewo musi młynarz kupować w Kościerzynie, drzewa na opał nie ma, oprócz kilku lichych zarośli, ale gburzy rzną torf, ale sprzedawać go nie mogą, gdyż w okolicy drzewa dosyć. Jezioro Grabusz dotyka po części osadę i w jednej części tutejsi posiadacze ło wią ryby. Poboru płacą na wielkopolski regiment rocznie 10 tal. , na co każdy gbur, z wyjątkiem dwóch, daje po 1 tal. , młynarz 1 tal. 3 gr. ; nadwyżkę wynoszącą 1 złoty dostają żołnierze przy odbieraniu pieniędzy, jako gratyfikacyą. Prob. grabowski pobiera od każdego gbura po 1 2 korca żyta i tyleż owsa; pastor szymbarski zaś od każdego ewang. pół korca owsa. Bydła mają tu 18 krów, 30 owiec i 18 świń Zeitsch. d. Westpreus. Gesch. Ver. , XV, 86. Według taryfy na symplę z r. 1717 płaciła R. 1 fl. 20 gr. ob. Cod. Belnensis w Peplinie, str. 83. Schuch domyśla się, że wymienione w dok. Mestwina z r. 1284 Netuse, później Neruse, oznacza prawdopodobnie Rekownicę ob. Zeitsch, d. Westpr. Gesch. Ver. , X, 109. Kś. Fr. Rekownica, wś na pol. prus. Mazurach, pow. niborski, st. p. Malga. Mekowo, wś, pow. sierpecki, gm. Kossemin, par. Jeżewo, odl. o 11 w. od Sierpca, ma 9 dm. , 51 mk. , 111 mr. Rekowo, płn. wschodnia odnoga jez. Kłodna, należącego do jezior raduńskieh ob. , w pow. kartuskim. Jest ona 1 4 mili długa a 1 10 mili szeroka, wznies. 160, 6 mt. n. p. m. otoczona z jednej strony wyniosłościami a z trzech. innych łąkami i polami; dno pia szczyste. Obfituje w leszcze, szczupaki, su my, płotki, węgorze, liny i karpie, lecz tru dno je dostać, bo jezioro głębokie. Panny norbertanki w Żukowie miały tu wolne rybo łówstwo ob. Klasztory żeńskie przez ks. Fankidejskiego, str. 61. Ks. Fr. Rekowo 1. 1583 i 1678 r. Rakowo, niem. Bekau, dobra na Kaszubach, pow. pucki, nad szosą pucką, odl. 6, 5 klm. na płn. od Redy st. kol. i katol. kościół paraf. . Wś posiada szkołę ewang. 1 naucz, i 46 dzieci, gorzelnią parową, a od r. 1884 agent. poczt. Razem z fol Emilshof 2 dm. , 13 mk. i karczmą 1 dm. , 7 mk. obejmuje 683 ha 388 roli or. , 70 łąk, 185 lasu. Wszystkie 3 osady razem liczyły 1885 r. 19 dm. , 38 dym. , 239 mk. , 189 kat. , 50 ew. Ossowski podaje, że w R. znajdywano zausznice bronzowe i drobne wyroby, wskazujące istnienie grobów skrzynkowych str. 63. W 1392 r. 19 lipca nadaje komtur gdański Jan Rumpenheim Hermanowi Volczer 43 włók w Rekowie na prawie chełm. i wyznacza dla niego jako sołtysa 4 włóki i 9 mr. wolnych jako i trzeci fenig kar sądowych. Beszta 38 włók i 21 mr. czynszują po 4 skojce i 2 kury od włóki i dają meszne i dziesięcinę proboszczowi i biskupowi. Sołtysowi wolno w pobliskiem jeziorze wszelkiemi narzędziami ryby łowić, ale zakonowi będzie służył na koniu w lekkiej zbroi przy wyprawach wojennych. Zdaje się, że pierwsza lokacya nie doszła do skutku, bo 14 grudnia 1400 r. potwierdza komtur gdański Albrecht von Schwarzburg przywilej, który niegdyś pierwszy posiadacz wsi Scibor V. Korstekow był wystawił. Według niego zawierają dobra rekowskie, które dzierży Paweł Swyarowitz na prawie chełm. , 50 włók. Sołtys posiada 5 wolnych włók i trzeci fenig kar od większych i mniejszych sądów i ma zakonowi służyć we wszystkich wyprawach z koniem wartującym 5 mrk. Reszta włók czynszuje 16 skojców i 2 kury i dają na wyprawy wojenne 1 skojec i 1 2 korca owsa. Mieszkańcy czynią rocznie 1 dzień tłokę ob. Gesch, d,

Rekownica

Rekownica

Mekowo

Rekowo