719 mr. włośc. 2. R. wś, pow. koniński, gm. Piorunów, par. Wyszyna, odl. od Konina 17 w. , ma 9 dm. , 52 mk. Reginów al. Reginowo, wś, pow. Słonimski, była tu kapl. b. parafii katol. Dziewiątkowicze. Własność Jundziłłów. Regitten 1. wieś, dobra ryc. z młynem i cegiel, na niem. Warmii, pow. brunsberski, o 3 1 2 klm. od Brunsbergi st. p. , tel. i kol. żel. . W r. 1291 nadaje 4 września biskup warmiński Henryk Otonowi dc Russen Campum Rogiten. Później kupiła wieś kapituła warmińska i posiadała ją aż do okupacyi w r. 1772. 2. R. , dobra ryc. , pow. rybacki, 5 klm. od st. p. , tel. i kol. żel. Metgethen. Obszaru 317 ha. 3. R. , os. leś. , tamże st. p. Powayen. 4. R. , dobra ryc, pow. królewiecki, 3 klm. od st. p. Trompau. Obszaru 265 ha. Ad. N. Reglański potok tatrzański, prawy do pływ Białej spiskiej, powstaje na płn. stoku Tatr bialskich, na płn. stoku Szalonego wier chu 2061 m. , płynie wąskim i głębokim jarem na płn. do Białej. Długość biegu 3755 metrów. Br. G, Regle, w języku Podhalan są to lesiste zbocza tatrzańskie. Pas ten sięga od 950 mt. do 1800 mt. npm. i obejmuje do 550 mt. pionowego zasiągu. Podzielić j e można ze względu na drzewostan na wyższe i niższe. Niższa część R. , obejmująca 250 mt. pionowego zasiągu, stanowi wraz z Podhalem krainę buczyny. obejmuje ona lasy przeważnie liściaste i sięga do górnej granicy buku, rosnącego na północnej stronie Tatr jeszcze na wznies. 1200 mt. W pasie drzew szpilkowych rośnie prócz buku, z drzew liściastych, we wnętrzu Tatr także lipa Tilia parvi folia, w dolinie Kościeliskiej sadzona 970 mt. i tamże spotykamy klon Acer platanoides jako krzew. Olsza biała Alnus incana znajduje się obficie nad potokami aż po za granicę buku. Jawor Acer Pseudoplatanus sięga do 1270 mt. a jako krzew wysuwa się po nad górną granicę świerku do 1588 mt. , gdy tymczasem krzew mukinia Sorbus Aria rośnie tylko w krainie buczyny. Do górnej granicy lasów dochodzi iwa Salix copraca, 1475 mt. , a jeszcze wyżej 1495 m. wysuwa się Salix silesiaca. Najwyżej z arzew liściastych sięga brzoza Betula alba, bo 1550 mt. Buk i olsza rosną w Tatrach gromadnie, inne z drzew liściastych już to po jednemu, już toż grupami. Jawor w odległej przeszłości musiał tworzyć po zboczach Tatr całe drzewostany, zaczem przemawiają pojedyńcze odwieczne, po części przez burze pouszkadzane okazy, po różnych miejscach jeszcze dotąd napotykane. Z biegiem czasu miejsce jaworów zajęły buczyny. Górską krainę R. zajmowały niegdyś cisy wysokopienne. Ostatnie ich ślady przechowują się po dziś dzień w postaci nielicznych krzewów. Górna część pasu R. , kraina świerczyny, sięga do górnej granicy świerku, obejmując 300 mt. pionowego zasiągu. Ze świerkiem ustają lasy a tę granicę cechuje karło wacenie drzew. W Tatrach karłowacieje świerk na wysokości 1424 mt. , a znika w zupełności na wys. 1486 mt. po stronie półn. , a 1517 mt. po str. południowej. Między świerkami rośnie w całym paśmie Tatr jodła, nie tworząc wszakże nigdzie jednolitego drzewostanu i ustając już na wysokości 1087 mt. Wyjątkowo tylko na północnych stokach Tatr znachodzi się ona na wapieniach 1292 mt. npm. Miejscami na wsch. i płd. stokach rośnie sosna. Na płn. stronie we wnętrzu Tatr nie ma jej podobno nigdzie, wyjąwszy kilka okazów na Czerwonej Skale nad Białką, idąc z Bukowiny ku Rybiemu. Liczniej znachodzi się modrzew, dzisiaj w wielu miejscach sadzony, sięgając do wys. 1557 mt. Górna granica jodły jest zarazem dolną granicą limby. Piękne to drzewo, lekkomyślnie niszczone a na płd. stronie Tatr odzierane ze szyszek, które na targach sprzedawają, tworzyło niegdyś małe drzewostany, np. nad Rybiem ku Czarnemu Stawku. Zwyczajny zasiąg limby leży między 1295 i 1612 mt. Wyjątkowo napotyka się ją od 1270 do 1700 mt. W krainie R. znajduje się z krzewów aż po górny jej koniec bez koralowy Sambucus racemosa. Świerk przeważa nad wszelkie inne gatunki drzew, tworzył on niegdyś piękne i gęste lasy, dziś bardzo przerzedzone, a miejscami zupełnie wyniszczone. Gleba tych lasów i poręby pokrywają się nadzwyczaj bujnym i trudnym niekiedy do przebycia zarostem borówki Vaccinium myrtyllus, pomiędzy którą obficie rosną widłaki, paprocie i inne charakterystyczne rośliny. Ze zwierząt znajdują się w R. i u ich stóp nietoperze, ryjówki, kret, jeż, lis, tchórz, kuny leśna i domowa, gronostaj i łaska, wiewiórka, pilchy, norniki, myszy, zając, sarna; zdarza się niekiedy niedźwiedź i wilk. Ptaków jest kilkadziesiąt, przeważnie śpiewaków. Drapieżnych niebrak, jak puhacze, orły. Potoki płynące wśród Regli ożywione są kordukami Cinclus aquaticus i pliszkami Motacilla alba, boarula, a strome ściany skał przeszukuje za żywnością krasnopiory mentel Tihovroma muraria. W lasach reglańskich przebywa głuszec i jarząbek po miejscach podmokłych żeruje słomka. W limbach żyje orzechówka Corvus caryocatactes. Płazów mało spotyka się, np. żmija, padalec, kilka żab, traszki i salamandry. Z ryb stałych są tylko głowacze, strzeble i pstrągi, posuwające się aż do stawów, ale tylko dwóch, t. j. Rybiego i Popradowego. Ze zwierząt bezkręgowych występują najliczniej owady,

Reginów

Reginów

Regitten

Reglański

Regle