w gm. ; 16 dm. , 121 mk. na obsz. dwor. Rata 89 dm. , 459 mk. w gm. , a 14 dm. , 112 mk. na obsz. dwor. . Między mieszkańcami było 1592 obrz. rzym. kat. , 1087 gr. kat. , 3905 izrael. ; 3624 Polaków, 742 Rusinów, 2181 Niemców, 29 innych narod. Par. rzym. kat. w miejscu, dek. żółkiewski. Do par. należą Hole Rawskie, Hrebenne, Hujcze, Kamionka Wołoska, Lubycza W. i Lubycza Kniazie wieś. Potok, Rata, Rzeczki, Siedliska, Siękowice, Tyniatyska, Wólka Mazowiecka, Zaborze i Żurawce. Data erekcyi nieznana. Kościół pierwotny, drewniany, wzniósł w r. 1612 Wawrzyniec Trzciński, kaszt. rawski, a dziedzic miasteczka. Dzisiejszy kościół murowany zaczął budować w r. 1770 Andrzej z Wielkiej Rzeczycy Rzeczycki, kaszt. bełzki, z żoną Katarzyną z hr. Krasickich. Budowę ukończono w r. 1775. Konsekrowano w 1843 r. p. w. św. Józefa. Klasztor reformatów założony w r. 1725 przez Grzegorza Rzeczyckiego, ststę bełzkiego, i Józefa Głogowskiego. Przy klasztorze kościół, konsekrowany w r. 1738 p. w. św. Michała archanioła. Par. gr. kat. w miejscu, dek. potylicki, dyec. przemyska. Do par. należy wś Rzeczki. W Rawie jest cerkiew murowana, bez kopuł, wzniesiona w r. 1849 p. w. św. Jerzego. Metryki istnieją od r. 1795. W r. 1612 zbudowali rawscy Rusini cerkiew, która stała do r. 1812. W Racie, w miejscu gdzie dziś kaplica, stał klasztor bazylianów. We wsi Rzeczki jest w aktach cerkiewnych dokument z r. 1615, w którym Trzciński pozwala presbyterowi Janowi Popowiczowi pełnić w tej cerkwi funkcye kapłańskie. W mieście jest szkoła etat. męzka 4klas. i przebywa też rada szkolna okręgowa na powiat rawski. Tutejszy fundusz ubogich na 6 ubogich ma majątku 630 złr. , a zostaje pod zarządem łacińskiego proboszcza miejscowego. O początku R. nie wiemy nic pewnego. Staroż. Polska t. II, str. 1227 przypuszcza, iż miasteczko to założył Władysław, ks. bełzki i mazowiecki, około r. 1455 i nazwał je mianem swej dzielnicy Rawy na Mazowszu. Według podania w r. 1509 oddziały Bogdana, wojewody wołoskiego, sprawiły tu wielkie spustoszenie w miasteczku jak i w okolicy. W metryce koron, znajduje się przywilej z r. 1622 ua jarmarki w R. rkp. Ossol, Nr. 2836, str. 236. Sobieski bywał tu często, jeżdżąc z Żółkwi do swoich Pielaskowic w Lubelskiem. Ztąd w r. 1666 donosił żonie, że śpieszy na jej wezwanie Helcel, Listy Sobieskiego, Kraków 1860, str. 53. W Dzienniku pogromu Tatarów od Krasnobrodu do Kałuszy z r. 1672 Kluczycki, Pisma do wieku i spraw Jana Sobieskiego, Kraków 1881, t. I, cz. II, str. 1091 czytamy, , Dnia 6 października pod Rawą p. Atanazy Słownik Geograficzny T. IX. Zeszyt 104. Miączyński, rotmistrz, przed kilką dni na podjazd posłany, Agi ZorMurzów pogromił, ZorMurzę z niemałą innych zabiwszy, siedmiu żywcem wziąwszy, jasyru kilkaset odbił. Kiedy August II wybrał się d. 24 lipca 1698 r. z Warszawy na Ruś, gdzie się ściągały koronne i saskie wojska na wojnę turecką i stanął d. 9 sierpnia w Rawie, przybył do niego w odwiedziny Piotr W. , wracając z podróży po Europie, na wieść o buncie strzelców w Moskwie. Na dworze Augusta w Rawie znajdował się podówczas naczelnik malkontentów inflanckich Jan Reinhold Patkul. Trzy dni wśród uczt i zabaw gościli tu obaj monarchowie, zawarte zaś ścisłe związki przyjaźni, oraz i plan tu ułożony, stały się na przyszłość podstawą wspólnego działania przeciw Szwecyi, powodem do wojny północnej. Gdy w ciągu tej wojny Karol XII zaopatrzywszy w r. 1704 Lwów w załogę, wybrał się w pochód ku Warszawie wraz z Stanisławem Leszczyńskim, szedł przez Rawę do Hrebennego, gdzie przybył d. 27 września i przez dwa dni się zatrzymał. Słynny zdzierca, kwatermistrz armii szwedzkiej Magnus Stenbock, poprzedzał marsz króla o dni kilka i urządził w Rawie magazyn Z czasów saskich, Jarochowski, Poznań 1866, str. 332. W r. 1716, w czasie konfederacyi tarnogrodzkiej, wojska polskie i saskie za wdaniem się senatorów obrały R. Ruską za miejsce, gdzie się miały odbywać konferencye pokojowe. Rokowania rozpoczęły się d. 6 stycznia. Zjechał do R. hetman Sieniawski, wojew. Chomentowski i wielu stronników królewskich. Komisarze saskiego wojska Mikołaj Golc i Michał Franciszek Sapieha, pisarz litewski, postawili ostre warunki, jako to wynagrodzenie wszystkich szkód, zniesienie konfederacyi natychmiast, zwinięcie pułków, które do związku przystąpiły, całoroczny pobyt wojska saskiego w Polsce. Komisarze konfederacyi żądali, aby Sasi natychmiast wyszli z kraju. Pod przewagą żywiołów nieprzyjaznych konfederatom, stanął nareszcie d. 18 stycznia traktat, mocą którego konfederacya i wojska saskie miały pozostać aż do zwołać się mającego sejmu; . Wojska zaś saskie miały po 17 tynfów z dymu pobierać na utrzymanie. Fleming ręczył w traktacie słowem honoru, że u króla wyjedna całkowite ustąpienie wojsk saskich. Podobnąż usługę obiecał wyświadczyć co do wojsk cara. Pomiędzy wojskiem związkowem i saskiem miało trwać zawieszenie broni. Rada konfederacka włodzimierska odrzuciła ten traktat jako wymuszony i nieformalny. Właścicielami R. w XVII w. byli Trzcińscy hSlepowron. Na początku XVIII w. była Rwspólnem posiadaniem trzech rodzin Głogowskich, Suchodolskich i Boguszów. W r, 1739 36

Rawa Ruska

Słow