dzaj niszy, służącej za sypialnię. Dzisiejszy pustelnik kopiąc koło swej siedziby, natrafił na mnóstwo gruboziarnistych skorup. Idąc od pustelni na południe napotyka się fosę mającą 17 mt. głębokości, a za nią szeroki i długi wał. Dalej przeszedłszy 208 mt. spotykamy drugą fosę, a za nią drugi wał. Po za tym ostatnim rozległa równina nosi nazwanie, , Starego zamczyska. Są tu ślady murów kamiennych, z głazów układanych. Głazy te ręką ludzką obrabiane, tkwią w ziemi. Z za chodniej strony, blisko na ćwierć mili ciągnie się głęboki jar, od wschodu zaś i południa otacza Zbrucz Widoczna zatem, że warownia miała ważne obronne znaczenie. W północnej stronie u stóp Dźwingrodu dolina leśna i dziś nazywa się, , Babiną. Żyją jeszcze ludzie, którzy pamiętają stojący tu posąg kamienny babę, który przed trzydziestu laty jakiś le śniczy rozbił i użył do budowli. Często po wtarzająca się na obszarze Rusi nazwa Dźwi, nogród Zwenihorod, Świnihorod i niezbyt wielka odległość między temi grodami, utru dnia roztrzygnięcie, które z wiadomości kro nikarskich odnieść należy do Dźwinogrodu nad Zbruczem. Dalsze losy tego grodu wiążą się z dziejami Trembowli. B. R. Rasztówka, wś, pow. stąrokonstantynowsM, na mocy tranzakcyi kolbuszowskiej w r. 1753 darowana przez ostatniego ordynata Ostrogskiego Ksaw. Szydłowskiemu. Rasztowska Wola, wś i dobra, pow. radzymiński, gm. i par. Klembów, odl. 5 w. od Radzymina, posiada szkołę początkową ogól ną, 387 mk. Przechował się tu stary dwór z końca XVII w. Wś za Jana III należała do Chrzanowskich. Fol. R. Wola miał około 1867 r. 2054 mr. W 1885 r. fol. R. Wola rozl. mr. 481 gr. or. i ogr. mr. 311, łąk mr. 41, past. mr. 17, lasu mr. 90, nieuż. mr. 22; bud. mur. 8, z drzewa 32; las urządzony. Wś R. Wola os. 41, z gr. mr. 423. Br. Ch. Raszucie, u Afanasiewa Ramucie, wś i dobra, pow. szawelski, gm. Kurszany, o 77 i 78 wiorst od Szawel. Raszyn, wś i kol. , w równinie nad rzką, dopływem Mrowy uchodzącej do Bzury, pow. warszawski, gm. Falenty, par. Raszyn. Leży na płd. zach. od Warszawy, przy drodze bitej, w odl, 11 w. , posiada kościół par. , szkołę początkową ogólną, sąd gm. okr. II, 252 mk. , 25 mr. ziemi dwor. , 89 mr. włośc. w kol. i 4 mr. we wsi. W 1827 r. było 13 dm. , 145 mk. O starożytności osady świadczy znalezione tu cmentarzysko z popielnicami. W ostatnich wiekach R. wchodzi w skład dóbr Falenty i z niemi wspólne przebywa koleje. W 1603 r. wizyt. Goślickiego, bisk. poznań. , wykazuje tu kościół par. drewniany p. w. św. Stefana i św. Anny. Kiedy R. przeszedł w ręce Opackich, dziedziców Falent z poblizkiego Opacza, wtedy Zygmunt Opacki, wojew. dorpacki, wzniósł nowy murowany kościół w 1654 r. Syn jego Wojciech, podkomorzy warszawski 1680, przyozdobił kościół i został w mm pochowany. W końcu XVIII w. dziedzicem R. został bankier Piotr Tepper, który z gruntu odnowił i ozdobił kościół w 1790 r. On też udzielił czasowo w R. przytułku żydom, wyrugowanym w 1784 r. ze Starej Warszawy, rozporządzeniem Michała Mniszka, marsz. w. kor. Utworzenie osady żydowskiej w R. obiecywało też same niedogodności dla miasta co i poprzednia kolonia żydowska Nową Jerozolimą nazwana, założona w 1775 r. za rogatkami Jerozolimskiemi i z tego powodu miasto zakaz wkrótce cofnęło. Położenie R. , jako stacyi na drodze idącej od przeprawy przez Pilicę pod Białobrzegami ku przeprawie na Wiśle pod Warszawą, uczyniło wieś polem walki, stoczonej tu w dniu 19 kwietnia 1809 r. przez korpus ks. warszawskiego, pod dowództwem ks. Józefa Poniatowskiego, złożony z 10 do 12, 000 Polaków i oddziału Sasów 1200 ludzi, a armią Austryacką pod dowództwem arcyks. Ferdynanda, liczącą do 30. 000 ludzi. Wkroczywszy w granice księstwa pod Nowem Miastem nad Pilicą dnia 14 kwietnia, posuwali się austryacy ku Warszawie, którą osłaniał korpus polski. Po wstępnych utarczkach rozpoczął się zacięty bój, który trwał do nocy. Korpus polski mimo straty 2000 ludzi w zabitych utrzymał się na swych stanowiskach. W boju poległ znany poeta i wojak z legionów włoskich Cypryan Godebski, dowodzący tu 8ym pułkiem piechoty. O świcie korpus polski cofnął się pod okopy Warszawy. Po upływie 24 godzin dopiero na propozycyą arcyksięcia rozpoczęto układy, których rezultatem było swobodne odstąpienie wojsk polskich z bronią i bagażami na prawy brzeg Wisły i kapitulacya Warszawy, wprowadzona w wykonanie 23 kwietnia. Pamiątką bitwy były napisy na statuach M. Boskiej w Falentach i Raszynie. R. par. , dek. warszawski dawniej piaseczyński, ma 3200 dusz. O wykopaliskach w R. pisał Al. hr. Przeździecki w Bibl. Warsz. 1852, IV, 574. Br. Ch. Raszyn, wś, pow. kobryński, w 3 okr. pol. , gm. Ziołowo, o 41 w. od Kobrynia. Raszyn, wś wspomniana w dok. z r. 1459 ob. Alek. hr. Stadnicki, Ziemia lwowska. Leżała w pow. lwowskim; dziś nie istnieje, pod tą nazwą przynajmniej. Rata, rzeka, lewy dopływ Bugu, ma początek w płaskowzgórzu stanowiącym dział wodny Bugu i Sanu i będącym dalszym ciągiem wyżyny Tomaszowskiej w lubelskiem; płynie w kierunku od płn, ku płd. wschod, na obszarze pow. Rawa Ruska, przez Werchratę.

Rasztówka

Rasztówka

Rasztowska

Wola

Raszucie

Raszyn

Rata