skim, zaciągniętego przez Aleksandra Lubomirskiego. Według wykazów rządowych by ło wtedy w całym kluczu 15, 000 dz. ziemi, z tych 5000 dz. z Raszkowem cesarz Paweł darował b. namiestnikowi izasławskiemu Wo łyń Tutolminowi, wzamian za klucz brusiłowskij który zwrócony był Czackim. Syn namiestnika Aleksander usunął Ormian, któ rzy przenieśli się do Lwowa i Kamieńca, a z nimi znikł handel i miasto upadło jeszcze więcej. Przez wnuka generała Raszków sprze dany na publicznej licytacyi, nabyty został przez Barszczewskiego, wnuczka którego około 1860 r. zmarła w Kamieńcu prawie w nędzy. Ostatni z Barszczewskich, znany filantrop, zmarły przed kilku laty w Franzensbadzie, zostawił R. w posiadaniu siostry swojej 1mo voto Jurjewiczowej, 2do voto Rodokonaki 2. R. , dawna nazwa wsi Horodyszcze, w pow. taraszczańskim. Dr. M. Raszków, wś nad bezim. dopł. Dniestru, pow. chocimski gub. bessarabskiej, par. Chocim, gm. Rukotyn, przy drodze z Rukotyna do Georgene. Jest tu cerkiew drewniana, posterunek celny, 179 dm. w 1868 r. . X M. O. Raszków, wś, pow. horodeński, odl. 9 7 Mm. na płn. zachód od Horodenki sąd pow. , st. poczt. i tel. . Granice wschod. Potoczyska, połudn. Horodenka i Tyszkowce, zachod. Olejowa Korolówka, półn. Czernelica, Dubki, Daleszów i Siemakowce. Obszar dwor. 329, włośc. 734 mr. W 1857 r. 551 mk. ; w 1880 r. w gminie 683, na obszarze dwor. 21 mk. ; rz. kat 8, par. Michalcze; gr. kat. 699, par. Ole jowa Korolówka. Kasa pożycz. gm. z kapit. 658 złr. Właściciel posiadł. dwor. Jakub br. Romaszkan. B. R. Raszków, mto i okr. miejski, pow. odolanowski, , dek. koźmiński, o 11 klm. na płn. zach. od Ostrowa, na trakcie krotoszyńskim, w równinie nad Ołoboczką, która je oddziela od Raszkówka. Posiada kościół katol, synagogę, urz. poczt. trzeciorzędny, towarzystwo polskie przemysłowców i 4 jarmarki. Najbliższa st. drogi żel. w Biniewie o 5 Hm. Mieszkańcy przeważnie Polacy, trudnią się handlem i uprawą rolL Dawniej kwitło tu garbarstwo. Przy schyłku zeszłego stulecia było tu 18 szewców, 17 gorzelników, 9 kołodziei, 7 mielcarzy, po 5 młynarzy, garncarzy i krawców, 4 płociennikóWy po 3 piekarzy, bednarzy i kuśnierzy, 2 stolarzy, 1 sukiennik, olejnik, rymarz, ślusarz, kowal, cieśla, golarz i muzykant; miasto utrzymywało dwóch stróży nocnych, a roczne dochody miejskie wynosiły 194 tal. Jarmarków odbywało się 7 do roku. Mieszkańców liczyło miasto 692 13 żyd. ; dymów było 118, wiatraków 6 i 2 kościoły. W r. 1811 liczono 131 dm. i 800 mk. ; 1837 r. 130 dm. ,1605 mk. ; 1839 r. 157 dm. , 1526 mk. 1214 kat. , 214 żyd. i 98 prot. ; 1848 r. 1638 mk. 10 którzy wyłącznie językiem niemieckim władali; 1861 r. 1381 mk. ; 1871 r. 120 dm. , 1319 mk. ; nowsze wykazy nieurzędowe podają 1473 mk. i więcej. Herb miasta wyobraża bramę zamkową z trzema wieżyczkami; na czterech rogach tarczy znajdują się litery M S B R, au spodu rok 1444. Kościół p. w. św. Marcina i św. Heleny, istniał już przed 14gg r. Jako grożący upadkiem, rozebrany został około 1759 r. Stał tu jeszcze drugi p. w. Znalezienia św. Krzyża; wystawił go Władysław Leszczyński, podkomorzy poznański, dziedzic dóbr, około r. 1660, a poświęcił w r. 1664 Stanisław Domaniewski, sufrag. włocławski. Przy kościele zaprowadzone były bractwa r. 1609 św. Anny i r. 1676 Rożańcowe. Kościół ten zgorzał 1882 r. , w miejscu jego stanął w r. 1886 nowy, z cegły palonej, w stylu gotyckim, poświęcony przez kś. Ołyńskiego, dziekana koźmińskiego. Parafią skladają Bieganie, Biegańskie Holendry, Dąbrowa, Drogosław, Głogowa, Józefów, Raszków i Wrześnica; dusz liczy 2226. Szkoła istniała w Raszkowie około 1683 r. ; rekterem był Sebastyan Michałowicz, który zarazem pełnił obowiązki organisty; z miasta pobierał cztery korce żyta i tyleż owsa, a z akcydensów kościelnych część trzecią, mieszkał w domu rektorskim obok kościoła św. Marcina i miał do pomocy nauczyciela, który pobierając pensyą od magistratu, uczył osobno chłopców i osobno dziewczęta w domku wystawionym przez mieszczan. Rektor i nauczyciel mieli, prócz tych dochodów, jeszcze procent od kapitału 200 złot. Szpital o jednej wielkiej izbie ogrzewanej i o sześciu komorach, stał w r. 1683 obok kościoła paraf. ; uposażony był folwarczIdem, dwoma ogrodami, z których jeden przy Targowisku i trzema płosami nowin, zwanych Kopaniną. W r. 1885 przy budowie nowego kościoła znaleziono garnek zawierający 240 monet srebrnych, holenderskich i szwajcarskich z r. 1620 1698, wielkości talara, tudzież jednego talara brandenburskiego z 1596 r. Zachodzących w aktach grodzkich poznańskich między t. 1386 i 1390 Raszkowskich odróżnić nie można należycie od Raczkowskich z Raczkowa. W r. 1403 przekazał Wojciech Jastrzebiec, bisk. poznański, dziesięcinę z R. osadzonym przez siebie mansyonarzom. W 1504 r. Jan i Mikołaj de Krasko Raszkowscy sprzedają R. , dziedzictwo swoje, za sto grzywien Bieniaszowi Zadorskiemu; z rąk Zadorskich przeszedł do Kościeleckich, z których Jan, podkomorzy krakowski, sprzedał go braciom Chwalczewskim w r. 154O; na jednej atoli części Raszkowa siedział jeszcze wówczas Mikołaj Baran Raszkowski; r. 1637 był właścicielem Raszkowa Piotr Sieniuta; r.

Raszków

Raszków