pali i że broń i żółte dukaty są tu zachowane. Wś ma 24 dm. , 254 mk. kat. Fol. liczy 81 mk. kat. w 5 dm. ; obszaru ma 257 60 ha. Wła ścicielem jest Zygmunt hr. Czarnecki, dzie dzic Przybysławia i Ruska. E. Cal. Raszka, rzka, lewy dopływ Mołdawicy. . Raszkieta, rzeczka w gub. kowieńskiej, lewy dopływ Wyrwity, lew. dopł. Wenty; przybiera od lew. brzegu Żyzdzie. Raszków, wś, fol. i dobra, pow. włosz czowski, gm. i par. . Słupia, odl. 28 w. od Włoszczowy; posiada cegielnię i pokłady tor fu; st. poczt. w Szczekocinach. W 1827 r. by ło 43 dm. , 385 mk. Bobra R. składają się z folw. R. , Zagórze, nomenkl. Bolesławow, rozl. mr. 1320; fol. R. gr. or. i ogr. mr. 544, łąk mr. 101, past. mr. 5, lasu mr. 377, nieuż. mr. 25 razem mr. 1053; bud. mur. 8, z drze wa 12; płodozmian 6 i 8połowy; fol. Zagórze gr. or. i ogr. mr. 218, lasu mr. 44, nieuż. mr. 5, razem mr. 267; bud. mur. 1, z drzewa 2; płodozmian 6 i 8polowy, las nieurządzony. Wś R. os. 69, z gr. mr. 468; wś Wielkopole os. 6, z gr. mr. 57. W XV w. Rasków, w par. Słupia; własność Jana i Mikołaja h. Odrowąż, miał 21 łan. km. , z których dziesięcinę, war tości 15 grzyw. , dawano prepozyturze krakow skiej; karczma, zagrodnicy, 2 rycerskie dwory miały parafią w Szczekocinach, gdzie z dwóch folw. płacono dziesięcinę, wartości 4 grzyw. Długosz, L. B. , I, 23; II, 208, 214. Według reg. pob. pow. lelowskiego wś R. miała 20 półłanków km. , ćwierć karcz. , 3 zagr. z rolą, 3 kom. z bydł. , 5 kom. bez bydła, 2 rzem. PawińsM, Małop. , 77, 436. Br. Ch. Raszków 1. mko przy ujściu strugi Raczkowcj Doliny do Dniestru, pow. olhopolski. w pobliżu granicy pow. bałckiego, w 3 okr. pol. Pieszczanka, gm. i par. Raszków, st. p. Ernte, o 50 w. na płd. zachód od Olhopola, 273 w. od Kamieńca a 25 w. od st. dr. żel. kijowskoodeskiej Kodymy, ma 428 dm. , do 2500 mk. , w większej połowie żydów, 5 młynów, 1496 dz. ziemi włośc, 4327 dzdworskiej wraz z Katerynówką, 2 cerkwie, kościół ormiańskokatol. , zarząd gminy, synagogę, 6 garbarni, 26 targów, szkołę miejską, st. poczt. , przystań na Dniestrze roczny ruch towarów wynosi 35, 120 rs. , przeprawę promem przez Dniestr do Bessarabii, aptekę, 158 rzemieślników. W skałach nad Dniestrem wykute są obszerne jaskinie, przemieniane w zimie na wygodne owczarnie. Na stokach znajdują się winnice, dające do 1000 wiader wina rocznie. W okolicy znajduje się kamień wapienny, ciosowy, młyński, na brusy i toczydła oraz margiel, glina i piasek do robienia szkła. Jedna z cerkwi p. w. św. Trójcy, wzniesiona w 1760 r. i uposażona 40 dz. ziemi, ma 1131 parafian, druga zaś, p. w. N. M. P. , wzniesiona w 1740 r. , ma 740 wiernych i 46 dz. ziemi. Kościół orm. katol. p. w. św. Kajetana, wymurowany w 1749 r. przez ks. Lubomirskiego podług rubrycelli, w 1786 r. zaś kosztem kś. Józefa Krzysztofowicza podług Marczyńskiego a w r. 1791 przez arcyb. lwowskiego Tymanowicza konsekrowany. Par. kat. dekan. bałckiego, ma 1087 wiernych i kaplicę w Zahnitkowie. Do par. raszkowskiej, rozciągającej się od wschodu na zachód na 40 w. , a z południa ku północy na 25 w. , oprócz R. , należą mka Kamionka i Zahniatków i wsie Aleksiejówka, Biłocz, Chrustowa, Jurydyka, Kajetanówka Teklowka, Katerynówką, Księdzówka Raszkowska Słobódka, Kuźmin, Oknica, Podejmą, Podejmica, Sewerynówka, Stroińce, Studenna, Waiadynka i WodyturkuŁ Do gminy raszkowskiej należą R. , Aleksicjówka, Basztanków, Katerynówką, Księdzówka, Podejma, Podejmica, Stroińce, Waladynka i Zahnitków, w ogóle 10 okr. wiejskich starostw, mających 1782 osad, 10976 mk, włościan 5406 męż. i 5550 kob. , ziemi należącej do włościan 12632 dz. ornej 8215 dz. Oprócz tego w obrębie gminy zamieszkuje 2454 osób innych stanów i znajduje się 16376 dz. ziemi rządowej i prywatnych właścicieli 7268 dz. ornej, w ogóle więc gmina obejmuje 13420 mk. i 29008 dz. przestrzeni 15483 dz. ornej. Mko założone przy końcu XVII w, należało początkowo do Zamoyskich. Włość raszkowska składała się z miasta i 10 wsi a dochód z niej w 1682 r. wynosił do 140, 000 złp. Barbara Zamoyska wniosła jako wiano wraz z całą Szarogrodczyzną, składającą się z 39 miast i 136 wiosek, w dom Koniecpolskich. Miasteczko było wówczas dość ludno, osiadłe przez zamożnych Wołochów, Greków i Ormian, którzy trudnili się rozległym handlem, wyrabiali wyborne safiany i utrzymywali stada koni, Aleksander Koniecpolski, wwoda sandomierski, wypuścił R. Domnie Rozandzie, córce wojewody wołoskiego Bazyego Lupula, wdowie po Tymoszku Chmielnickim, w zastaw za 60, 000 złp. Następnie mieszkał tu w zameczku Duka, władca księstwa niemirowskiego z ramienia Turcyi. W czasie rozruchów kozackich a następnie wojen tureckich, miasto bardzo ucierpiało. Po traktacie karłowickim w 1703 r. dobra te w róciły do Koniecpolskich i wkrótce przeszły w posiadanie Lubomirskich. Chociaż znacznie już upadłe, liczyło mko w 1775 r. jeszcze 65 domów w mieście i 255 na przedmieściach. W czasie działu majątków Stanisława Lubomirskiego w 1776 r. między 4 jego synami, klucz raszkowski składał się z miasta i 15 wsi, a dochód z niego określony był na 84, 700 złp. Po upadku Rzpltej cesarzowa Katarzyna kupiła tę majętność, przejąwszy 500, 000 czerw. złot. długu w banku holender

Raszka

Raszka

Raszkieta

Raszków