istniała tutaj także komora celna. Wś ma 89 dm. i 522 mk. rzym. kat. ; na obszarze więk. pos. 8 dm. i 63 mk. , 49 rzym. katol. a 14 izr. We wsi jest młyn wodny. Pos. większą wy nosi 165 mr, roli, 85 mr. łąk i ogr. , 16 mr. pastw. i 52 mr. lasu; pos. mn. 294 mr. roli, 116 mr. łąk i ogr. i 133 mr. pastwisk. Na jej obszarze stoi piękny pałacyk. Pierwotnie na leżał P. do par. św. Jakuba na Kazimierzu Długosz, L. B. , II, 23; teraz do par. w Bierzanowie. Dyplom Kazimierza W. wydany przy zatwierdzenia podziału dóbr między Kry stynom z Mikluszowic a jego czterema synami Stanisławenj, Jędrzejem, Wydźgą Wiczga i Janem Kod. , Małop. Piekos. , I, 347 podaje Wyszyce cum libertate ipsius Prokocina. Następnie jest P. wymieniony w dyplomie Mikołaja, archid. i administr. dyec. krakow. , z r. 1392 Kod. dypl katedry krak. , str. 166. W XV w. P. był własnością wdowy po Koczwarze lub Czoczwarze, konsulu krakowskim L. B. , II, 23. Obszar dworaki oddawał wte dy dziesięciny kościołowi i scholasteryi w Wojniczu, kmiecie zaś, karczma i zagrodnicy proboszczowi u św. Jakuba na Kazimierzu. Aktem z 5 czerwca 1482 r. Stanisław i Jan z Dobczyc, Lanckorony i Prokocima nadają Klemensowi z Górki, kaznodziei polskiemu przy kościele św. Barbary w Krakowie, 17 grzywien na Prokocimie, w myśl testamentu Stanisława Koczwary konsula krak. Kod. m. Krakowa, wydanie Piekosińskiego, 1882, str. 622. W sto lat później według reg. pobor. z r. 1581 Pawiński, Małopolska, 40 trzymał P. Łyczko; miał 1l łanów kmiecych, 3 zagro dy z rolą, tyleż bez roli, 3 komorników z by dłem, 7 kom. bez bydła. W tych spisach ma my także nazwy w r. 1490 Proczyn a 1491 Prokoczyn. Na poczatku b. stulecia był P. własnością hr. Wodzickich a później hr. Skorupków. Graniczy na zachód z Wolą Duchacką, na południe z Piaskami Wielkiemi, na wschód z Bierzanowem a na płn. z Płaszowem i Rybitwami. Mac. Prokopie Majdan, pow. lubartowski, gm. Syrniki, par. Ostrów. Prokopów 1. rus. Prokopiw, os. w Libochorze, pow. turczańskim. 2. P. al. Wojniłów. W r. 1552 pozwolił Zygmunt August Prokopowi Sieniawskiemu, stol. lwowskiemu, założyć miasto nad rzeczką Sielką al. Wojniłówką, i nazwać je Prokopowem. Widać jednak, że nazwa ta się nie przyjęła, gród bowiem nazwano Wojniłowem Petruszewycz, Swodnaja litopyś w Literaturnym Sbornyku z r. 1872 i 1873, Lwów, 1874, str. 629. Prokopów, wś, pow. pleszewski, o 2 klm. na płn. wschód od mta powiat. , par. Grodzisko, poczta w Pleszewie, st. dr. żel. o 5 klm. w Kowalewie; 12 dm. , 97 mk. 89 katol. 8 prot. . Prokopowicze 1. wś, pow. grodzieński, w 2 okr. pol. , gm. Indura, o 26 w. od Grodna a 22 w. od Krynek; ma zarząd gminy indurskiej. 2. P. , wś, pow. sokólski, w 1 okr. pol. , gm. Grzebienie, o 31 w. od Sokółki. Prokopówka, wś, pow. homelski, gm. Markowicze, ma 34 dm. i 177 mk. , z których 1 zajmuje się krawiectwem, 1 szewctwem, 2 obróbką materyałów leśnych, 1 kowalstwem. Wznios. 515 st. n. p. m. Prokorty 1. zaśc. szl. pow. wileński, w 4 okr. pol. , o 35 w. od Wilna, 1 dm. , 7 mk. kat. 2. P. , zaśc. szl. , pow. wileński, w 5 okr. pol. , o 25 w. od Wilna, 1 dm. , 7 mk. katol. Prokowo, niem. Prockau, wś włośc. , pow. kartuski, st. p. i par. ewang. Kartuzy 5 8 mili odl. , katol. Chmielno; zawiera 22 gburskich posiadłości i 34 zagród, 2058 mr. obszaru wraz z jeziorem 60 mr. . Szkoła kat. w miejscu. W 1869 r. 510 mk. , 506 kat. , 4 ew. , 61 dm. Za czasów krzyżackich należało P. do wójtostwa mirachowskiego. ale miało jeszcze polskie prawo i płaciło od radła 18 skojców. Około r. 1440 leżało tu z 8 radeł 6 1 2 odłogiem. R. 1495 nadaje król Olbracht wś P. kartuzyanom w Kartuzach. Dan w Toruniu feria quinta ante domiuicam Judica proxima. Między świadkami są wymienieni bisk. warmiński Łukasz, chełmiński Szczepan, Jan Bysza, woj. ruski, Ambroży de Pampów, sieradzki, Mikołaj Bażyński, malborski, Karol de Felden, chełmiński, Mikołaj do Wolkaw, pomorski; dalej kasztelani Jan de Dambrow, chełmiński, i Maciej de Waplitz, t. j. z Waplewa, elbląski, wreszcie podkomorzowłe Eberhard Powersche, chełmiński, Andrzej z Borzechowa, malborski, i Jan de Wolkow, elbląski ob. Cod. dipl. Cartusiae w Peplinie, str. 230. Jeszcze dziś płaci kasa rządowa co rok 19 tal. na odprawienie aniwersarza za duszę fundatora. Tutejsze wolne sołectwo posiada przywilej z r. 1675, karczma z r. 1801; uwłaszczenie czynszewników nastąpiło r. 1820. Prokowskie Zarośla, niem. ProckauerGestraeuch, wś, odl. 1 2 mili od Kartuz, założo na w obecnem stuleciu, na obszarze lasu król. , sprzedanego w 1837 r. Zawiera 5 gburskich, posiadłości, 217 mr. ; 1869 r. 71 mk. , 60 kat. , 11 ew. , 6 dm. Kś. Fr. Prokuratowszczyzna, wś gub. grodzieńskiej, w b. ziemi bielskiej. Prokurowa, wś, pow. kossowski, odl. 23 klm. na zach. od sądu pow. i urz. tel. w Kossowie, a o 15 klm. na płd. zach. od rz. kat. par. i urz. poczt. w Pistyniu. Leży w głębokich górach karpackich, rozrzucona po nad niezliczonymi potokami, zlewającymi się do rzeczki Pistynki, dopływu Prutu. Granice

Prokopie

Prokopie

Prokopów

Prokopowicze

Prokopówka

Prokorty

Prokowo

Prokowskie

Prokuratowszczyzna

Prokurowa