niew, Łubiec, Michałów, Mytczyn, Pilaszków, Pleśniak, Pogroszew, Płochocin, Radzików, Rokitno, Święcice, Szymanówek, Witki, Wolskie. 2. R. , dawna okolica szlach. , w pow. siedleckim, gm. Pióry, par. Zbuczyn, odl 14 w. od Siedlec. W obrębie jej leżą R. Wielki, wś, ma 52 dm. , 322 mk. , 1373 mr. W 1827 r. 40 dm. , 230 mk. R. Stopki w gm. Czuryły, ma 21 dm. , 137 mk. , 791 mr. W 1827 r. 17 dm. , 109 mk. R. Oczki, wś i fol. , ma 50 dm. , 325 mk. W 1827 r. 15 dm. , 82 mk. W 1870 r. fol. R. Oczki rozl. mr. 395. Wś R. os. 11, z gr. mr. 94. R. Kornica, wś, ma 24 dm. , 178 mk. , 550 mr. W 1827 r. 19 dm. , 95 mk. Według reg. pob. pow. łukowskiego z r. 1580, ze wsi B. Wielki, w par. Zbuczyn, Bartizel Nurzimski zapłacił od siebie i od sąsiadów z połowy wsi od 4 włók co sami orzą fl. 2, z drugiej połowicy wsi Kozłowie od 4 włók winni summa fl. 2. R. Oczki w 1531 r. płacił w 1580 r. Józef Radzikowski od 4 włók, które sami orali, fl. 2, od komornicy bez bydła 2 gr. , komornik jeden spustoszał a drugi uciekł. Summa fl. 2 gr. 2. W 1531 r. wś R. Stopki, w parafii Zbuczyn, płaciła od 1 2 łanu. W r. 1552 część Bujnowa dawała z 1 4 łana. Część Bartol. z 1 4 łanu. Część Kisielnickich miała 3 osad. W r. 1580 Wacław Wadowski od 3 włók co sam orze z uczestnikami fl. 1 gr. 13, od 3 zagród na roli gr. 18, od 2 zagród bez ról gr. 8. Summa fl. 2 gr. 11. W 1531 r. Mateusz Filipowicz płacił od 1 2 łanu Pawiński, Małop. , 378, 384, 395, 396, 417, 418. Br. Ch. Radzikowo, wś i fol. , pow. płoński, gm, Sielec, par. Radzikowo, odl. o 21 w. od Płońska, posiada kościół par. drewniany, szkołę początkową, karczmę, 57 dm. , 409 mk. , 1331 mr. R. wchodziła w skład dóbr królewskich stotwa wyszogrodzkiego a od 1660 r. w skład ststwa kębłowickiego, oddzielonego od wyszogrodzkiego; ob. Kębłowice. Kościół i par. erekcyi niewiadomej. Po spaleniu przez Szwedów w r. 1712 nowy z drzewa wystawił Ludwik Lasocki i Tomasz Romocki. R. par. , dek. płoński dawniej zakroczymski, 584 dusz. Radziłów, os. miejska, dawniej miasteczko, pow. szczuczyński, gm. i par. Radziłów, nad rz. Wissą, niedaleko jej ujścia do Biebrzy, na zachod. krawędzi błot nadbiebrzańskich. Pod R. wpada do Wissy rzka Matlak z dopływ. Kubrzanką. Odl. 19 w. od Szczuczyna, posiada kościół par. drewniany, synagogę, szkołę początkową, urząd gm. Sąd gm. i st. poczt. w Szczuczynie. Osada ma 163 dm. , 1859 mk. 930 męż. , 929 kob. i 1987 mr. ziemi do mieszczan należącej. W 1827 r. było 101 dm. , 784 mk. ; w 1858 r. 124 dm. drewn. , 1539 mk. 658 żyd. . Dochód kasy miejskiej w 1858 r. wynosił 407 rs. 32 kop. , ubezpieczenie domów od ognia 20, 950 rs. Jestto jedna z dawniejszych osad w ziemi wizkiej. Był tu zdawna warowny gród książęcy ma pograniczu od ziem pruskich, przy nim utworzyła się osada miejska, którą Konrada ks. mazo wiecki, przeniósł z polskiego prawa na nie mieckie przywilejem wydanym w Wiznie 1466 r. nazajutrz po dniu św. Stanisława. Mieszczanie obowiązani byli dawać czynsz z uprawnego łanu po pół seksageny groszy, sześć korcy owsa i trzy jęczmienia. Prócz tego obowiązani byli naprawiać groblę przy młynie książęcym na rzece, którą akt nazywa Słucz Kod. Maz. , 236, 237. Kościół i pa, rafią erygował tu podobno Janusz, ks. mazo wiecki, w 1482 r. Obecny pochodzi z 1740 r. W 1660 r. R. wchodzi w skład ststwa ostro łęckiego ob. 1 VII, 691. Odbywały się tu roki sądowe, gdyż R. był stolicą maleńkiego powiatu w ziemi wizkiej; powiat ten miał jednak swoich urzędników. W 1885 r. fol. R. lit. A wójtowstwo rozl. mr. 400 gr. or. i ogr. mr. 309, łąk mr. 73, past. mr. 12, nieuż. mr. 6; bud. z drzewa 12; młyn wodny. R. par. , dek. szczuczyński, 2435 dusz. R. gm. ma 4497 mk. , 10, 232 mr. obszaru; sąd gm. okr. I i st. poczt. w Szczuczynie. W skład gminy wchodzą Borawskie, Brodowo, Czer wonki, Karwowo, Kieljany, Kownatki, Kramarzewo, Mikuty, Mścichy, Ostrowik, Radzi łów, Rydzewo, Słucz, Święceniu i Zakrzewo. Z wymienionych wsi 3 zamieszkuje drobna szlachta, 7 ludność mieszana, resztę wło ścianie. Br. Ch. Radziłowicze, wś i dobra, pow. mozyrski, w 3 okr. turowskim, gm. Tonicz, ma 68 osad pełnonadziałowych; cerkiew paraf. wzniesiona w 1837 r. p. w. Zmartwychwstania, uposażona 3 włókami gruntu; około 500 parafian. Dobra od 1875 r. należą do kupca Obuchowa, razem z Bukczą ob. , mają około 1550 włók. Miejscowość odludna, łąk obfitość. A. Jel. Radziłówka, wś w starostwie mielnickiem, ziemi bielskiej, ob. Mielnik. Radzim 1. mylnie Radzimin, gród, kasztelania, królewszczyzna i wś kośc. niegdyś, a dziś folw. proboszczowski z kościołem i leśnictwo królewskie, pow. i dekanat obornicki, o 10 klm. na wschódpołudnie od Obornik, na lewym brzegu Warty, wśród odwiecznych lasów; par. w miejscu, poczta w Chludowie, st. dr. żel. w Wargowie o 8 klm. Z grodu, który stał na ostrowiu, pozostało wysokie grodziszcze, nasypy i głębokie przekopy. Poczet znanych kasztelanów jest następujący Benjamin r. 1256, Zbilut r. 1271, Chemko r. 1280 1294, Drogosław r. 1294, Piotr z Górki Targowej r. 1343, Markuszy r. 1362 3, Wojciech r. 1374, Markuszy r. 1375, Wojciech r. 13771383, Wincenty z Pniew r. 1387 1398 i Jarota w r. 1399. Zachodzący w końcu XIV

Radzikowo

Radzikowo

Radziłów

Radziłowicze

Radziłówka

Radzim