kat. w Gorzance. Jestto górska osada, leżąca na lesistych wzgórzach, tworzących dział wo dny 625 mt. Solinki i Hoczewki. Wś mieści się nad pot. , dopływem Tyszkówki dopł. Wołkowyjki, na jej obszarze wypływa także potok uchodzący pod Baligrodem 8 klm. do Hoczewki. Dolinę wsi otacza od płd. i zach. lesiste pasmo ze szczytami na płd. Kamiona 979 mt. , na zach. Worotnikówka 928 mt. , na wsch. Korbania 694 mt. . Ku płn. zacho dowi pochyla się teren powoli ku dolinie Ho czewki. Wraz z obszarem więk. posiadłości Ant. Tyszkowski ma R. 35 dm. i 219 mk. ; 14 rzkat. , 200 gr. kat. i 5 izrael. Gleba jałowa, górska, lasy szpilkowe. Więk. pos. ma 194 roli, 72 łąk, 46 past. i 508 mr. lasu; mn. pos. 820 roli, 82 łąk, 164 past. i 3 mr. lasu. Do parocha w Gorzance należy 14 mr. roli. Wieś graniczy na płd. z Łopienką, na wsch. z Tyskową, na płn. z Wolą Gorzańską a na zach. z Łubnem. Mac. Radziejowce pierwotnie Wnuczkowce, w dokumen. Radyowcze, Radyowka, Radioviensis, urzęd. Radowcy, małorus. Radiwci, wś u źródeł rz. Zharu, dopł. Bohu, pow. lityński, na pograniczu pow. latyczowskiego, przy linii dr. żel. odeskowołoczyskiej, pomiędzy stacyami Serbinowce i Wołkowińce o 7 w. oraz przy drodze z lwanowiec do Hryszek, o 40 w. od Lityna, gm. Owsianiki, par. kat. Bar o 12 w. ma płn. wschód ma 212 dm. , około 700 mk. , 770 dz. ziemi włośc. , 272 dz, rządowej, 46 dz. cerkiewnej, reszta obszaru podzielona na 19 drobnych części, należących przeważnie do Radziejowskich. Cerkiew p. w. św. Michała, wzniesiona w 1879 r. , ma 1700 parafian. Jestto stara osada szlachecka, należąca dawniej w całości do jednego licznego rodu Radziejowskich. Będąc położona między Barem a Latyczowem, tuż na szlaku tatarskim, przechodziła ważne koleje losu i kilkakrotnie do szczętu była niszczoną przez Kozaków, Tatarów, Turków a nawet Węgrów i Wołochów, lecz zawsze dźwigała się z ruiny a rozproszeni jej dziedzice powracali, acz w przerzedzonych szeregach, na zagon rodzinny, pełniąc dalej obowiązki służby kresowej. Pierwszą wzmiankę w dokumentach o wsi tej spotykamy pod 1439 r. , w którym król Władysław III daje w zastaw za sto grzywien monety polskiej wś Wnuczkowce, leżącą pod lasem Zhar, Janowi Fiol de Konariow, dopóki grzywny te jemu lub jego spadkobiercom nie będą zwrócone. Nie wiemy co się dalej dzieje z Fiołem i jego osadą, nie wiemy również czy pozostaje on w jakim związku z drukarzem krakowskim Świętopełkiem Fiołem. Dopiero w 1505 r. król Aleksander na sejmie w Radomiu na prośbę sukcesorów Fioła Łazarza Radewicza de Onuczkowce i wnuka jego Hryńca, powyższy przywilej zatwierdza. W 1552 r. król Zygmunt August w Piotrkowie potwierdza dawne prawa Eustachemu, Kalimanowi i Hermanowi Radyowskim, przyczem dodaje, że dóbr tych nie pozwoli nikomu wykupić, chyba po zejściu ich sukcesorów, za poprzedniem uiszczeniem zapisanej sumy. Dziwna atoli w tych czasach zachodzi sprzeczność nawet w urzędowych dokumentach, bo gdy z działu 1520 r. sporządzonego w grodzie kamienieckim między Radyowskimi, z testamentu Łazarza ReszkiRadyowskiego w 1522 r. na rzecz sukcesorów tego sporządzonego, a nakoniec i innych dokumentów widzimy, że pierwotna wś Wnuczkowce, zniszczona przez Tatarów, przeniosła się w inne miejsce, posunąwszy się ze szlaku tatarskiego w głąb lasów Zhar i przybrała nową nazwę, rozdzieliwszy się nawet na dwie wsie Radziejowce i Hryszki i gdy sukcesorowie Jana Fiola, a potem syna jego Łazarza Radewicza przybrali nazwisko Radyowskich od nazwy osady Radyowce, to jednakże w późniejszych przywilejach z 1557, 1559 r. , w Piotrkowie przez krola Zygmunta wydanych, dobra te zawsze są zwane Wnuczkowce, a posiadacze ich imionami tylko są oznaczeni z dodatkiem Ruthenis. W ostatnim jednakże z powyższych dokumentów nie ma już mowy o wykupie dóbr, lecz są już one nadane prawem lennem, z obowiązkiem pełnienia służby wojskowej. Lustracya z 1569 r. wykazuje, że wieś Wnuczkowce, zniszczona przez Tatarów, dziedzice jej przenieśli się na drugą siedzibę Radyowce, w której jest 30 panów, obowiązanych 17 końmi służyć wojskowo i 8 poddanych. Następna lustracya 1607 r. , w Radziejowcach uczyniona, wskazuje, że Radziejowskich może 60 wsiąść na koń; chłopów zaś jest 5 ciągłych, 10 ogrodników. Podług lustracyi Humieckiego, kaszt. kam. , w 1616 r. była w posesyi Radyowskich, których liczba niemała, na którą ukazali prawo lenne od ś. p. króla Augusta de data Petricoviae in conventu regni, in vigilia Trium Regum anno 1559, w którym mencyą czyni na summę starą, którą mieć mieli od ś. p. króla Władysława grzywien sto, które lenno nie nowe jest i wedle prawa zostaćby się nie mogło, ale iż z nich onera równo z inszemi do zamku barskiego odprawują, a do tego, że na tem miejscu ta wieś fundowana, gdzieby Król JMć, za nastąpieniem wprzód rewizyi, wieczności mógł dawać, tedy przy posesyi tych dóbr zostawują, kognicyą jednak praw tych Królowi JMci i Sejmowi zostawujemy Jabłonowski, Lustracye, str. 30. Taryfa 1662 r. pokazuje w R. 97 osób płci męz. i oznacza daniny do zamku barskiego po 2 złp. Późniejsze przywileje królów polskich nie tylko potwierdzały da

Radziejowce

Radziejowce