lazigłowie osadzić wieś na 84 łanach. Wójtowi wyznaczył 6 łanów i młyn i nadał inne zwyczajne prawa i przywileje. Ale i to nie ściągnęło mieszkańców, bo wójt Jasko z Mazowsza, rycerz, otrzymawszy od Władysława Opolczyka 1378 r. wójtostwo, ażeby się wykupił z niewoli, w której kilka lat zostawał, sprzedał je za 60 grzywien Marcinowi z Lutkowa, który dopiero na 86 łanach wieś osadził. W 1380 r. nadał R. król Ludwik bisk, przemyskiemu rzym. kat. a w 1386 wykupił biskup Eryk wójtostwo za 100 grzyw. Bisk. Jan z Lubienia uzyskał w 1431 r. od Władysława Jagiełły przywilej przeistaczający wieś na miasto z prawem magdeburskim i zaprowadzający targi we wtorki i trzechdniowy jarmark na św. Wawrzyńca, do czego 1467 r. dodał Kazimierz Jagiellończyk ośmiodniowy jarmark na św. Mateusza. Wkrótce jednak zaczęły nieszczęścia spadać na nową osadę. W 1498 r. zrabował je Stefan, woj. wołoski, a w 1501 spalili Tatarzy. Wtedy spłonęły i przywileje. Odnowił jo 1506 król Aleksander i nadał mieszczanom prawo poboru mostowego i grobelnego a w 1518 dozwolił Zygmunt I bisk. Piotrowi Tomickiemu zbudować zamek obronny i otoczyć miasto murem. Na ten cel odstąpił król biskupowi czopowe na półtora roku a szos z Brzozowca i Radymna na rok, co w 1519 przedłużył na takiż przeciąg czasu, ażeby zamek dobrze był ubezpieczony. W 1533 r. uwolnił król mieszczan od czopowego na kwartał, za co mieli most na Sanie naprawić, później zaś otrzymali na utrzymanie grobel i mostów prawdo wybierania większych opłat. Pomnożył jeszcze przywileje mta Zygmunt III w 1589 ale w 1623 zniszczyli je znów Tatarzy białogrodzcy. Władysław IV zakazał w 1640 mieszkać tu żydom, a bisk. Achacy Grabowski otoczył je wałem i rowem. August III ustanowił w R. sześć nowych jarmarków w 1745, które później zniesiono. Rohrer Eine Reise durch Galizien 1806 chwalił R. z powodu wyrobu sieci, włoków i powrozów i rokował mu świetną przyszłość; podobnie Kuropatnicki w swej geografii Galicyi z r. 1786. Siarczyński utrzymuje, że przed zaprowadzeniem cła na granicy królestwa polskiego handel wyrobami powroźniczemi przynosił 10 tysięcy złr. , a jedna robotnica wyrabiała na dzień 16 łokci sied. Przemysł utrzymywał się stale, ale z powodu wyzyskiwania spekulantów żydowskich, dostarczających rękodzielnikom przędzy, nie wzbogacał ludności; dopiero przed kilku laty założono towarzystwo, mające dostarczać materyału i starać się o zbyt wyrobów, Par. została najprzód założoną w Skołoszowie, co widać z przywileju bisk. Jana Lubienieckiego z r. 1432. Dopiero później wybudowano kościół w mieście p. t. św. Sebastyana i Wawrzyńca, a gdy go Tatarzy spalili powstał teraźniejszy murowany, ukończony 1729 r. Prócz niego był Jeszcze kościół z osobnym proboszczem przy szpitalu św. Ducha, znie siony jako beneficium simplex około 1784 r. W 1749 r. za pozwoleniem Benedykta XIV po łączono to probostwo z dochodami stołu ka pituły kat. Par. należy do dyec. przemyskiej, dek. jarosławskiego, i obejmuje Drohojów, Skołoszów, Sotnicę, Święte, Zadąbrowie, Zamiechów i Zamsze. Połączony z kościołem jest instytut ubogich, utworzony w 1838 r. przez mieszczanina Marcina Będzińskiego. Par. gr. kat. ma cerkiew drewnianą, dosyć okaza łą; należy do dyec. i dek. przemyskiego; obej muje Skołoszów, Zagrody, Zasanie i część Michałówki. Uposażenie proboszcza składa się z 55 mr. roli, 7 mr. łąk, 22 kop. żyta ze skup czyny i 18 sągów drzewa. R. jest miejscem urodzenia Jana Zacharyasiewicza, współcze snego powieściopisarza. Pochodzi on z miejłscowej rodziny mieszczańskiej i w R. pobie rał początkowe nauki. R. graniczy na zach. i północ z ostrowem, na płd. ze Skołoszowem a na płd. wschód z Zagrodami. Mac. Radyń, niem. Radine, wś i fol. , pow. sycowski, par. ew. Syców. W 1840 r. 16 dm. , fol. , 157 mk. 23 katol. Radynka, wś nad rzką t. n. , pow. radomyski, na wschód od Chabnego, o 6 w, od Maksymowicz par. prawosł. , ma 390 mk. , nadzielonych 1147 dzies. ziemi, z której płacą 389 rs. 39 kop. rocznie; wielka smolarnia kupca Chriakowa. Należy do dóbr Martynowicze sukcesorów Steckich. Ob. Arch. J. Z. R. , cz. VI, t. 1, dodatki 151. Radyńska Buda al. Maksymowska Buda, wś w pobliżu błota Karasie, pow. radomyski, o 7 w. od Maksymowicz par. prawosł. , ma 140 mk. 9 nadzielonych 203 dzies. ziemi, z której płacą 60 rs. 92 kop. wykupu rocznie. Należy do dóbr Martynowicze sukcesorów Steckich. Radyowcze, ob. Radziejowce. Radyowka, ob. Radziejowce. Radyówka, rzka, lewy dopływ pot. Lubomirki w pow. łańcuckim. Radyszki 1. wś, pow. nowoaleksandrowski, w 4 okr. pol. , o 44 w. od Nowoaleksandrowska. 2. R. 1 i 2, dwa dwory, pow. nowoaleksandrowski, w 5 okr. pol. , o 99 i 104 w. od Nowoaleksandrowska. 3. R. , wś, pow. rossieński, par. taurogowska. Radyszyn, wś i os. leś. , pow. włocławski, gm. Łęg, par. Włocławek; wś ma 21 mk. , 168 mr. ; leś. os. 7 mk. , 15 mr. dwor. Radywanówka al. Kryżawka, wś nad Taszłykiem Syrym, pow. czehryński, o 2 w. powyżej mka Telepina, ma 700 mk. , 1617 dzies.

Radyń

Radyń

Radynka

Radyńska Buda

Radyowcze

Radyowka

Radyówka

Radyszki

Radyszyn

Radywanówka