h. Grzymała i Jakuba Domarata Grzymały, miała łany kmiece, karczmę, zagrod. Z folw. rycerskiego płacono dziesięcinę w Michocinie Długosz, L. B. , II, 360. Br. Ch. Radowce, Radowcy ross. , ob. Radziejowce. Radowce, niem. Radautz, rus. Radiwci, miasto powiat. na Bukowinie, pod 43o 35 wsch. dłg. Ferro a 47 50 45 płn. szer. g. Obszar miasta graniczy od płn. z Fratowcami Starymi i Andrasfalva, od wschodu z Satulmare, od płd. z Wołowcem a od zach. z Horodnikiem Górnym. Wzdłuż półn. granicy płynie potok Pozen, przez płn. wschod. część obszaru. Od potoku, przy gościńcu do Andrasfalvy, odrywa się wodne ramię Temnik, płynące wschodnim brzegiem miasta i łączące się z Fontynelem, powstającym na obszarze Horodnika Górnego. Opuściwszy miasto zwraca się potok na płd. wschód i przeszedłszy na obszar Satulmare uchodzi do Suczawy z praw. brzegu. Obszar R. opada w kierunku płd. wsch. Błonia w płn. zach. narożniku leżą 376 mt. , rynek 374 mt. , most na Fontynelu 365 mt. , płd. granica 372 mt. , wschodnia granica 350 mt. Część płd. nachyla się do doliny rzeki Suczawicy, płynącej prawie równolegle do granicy R. , w odległości 400 1000 mt. Między Pozeniem a Temnikiem wzgórze Crucci Kreutzberg. Najwyższy punkt obszaru R. ma 391 mt. Przechodzą przez R. dwa gościńce, jeden z Wikowa Niżniego przez Suczawę rz. , Fratowce Stare do Sołki, drugi z Seretu do Suczawicy. Miasto legło wśród rozległej równiny, pokrytej żyznemi polami i łąkami. Zabudowało się rozciągle w rozłożysty rynek i długie przedmieścia. Mimo pięćsetletniej; przeszłości miasto ma wygląd świeżej osady. Przed r. 1393 należały R. do niejakiego Radomira. Wojewoda Aleksander I Dobry, organizator państwa mołdawskiego 1401 32, urządzając hierarchią kościelną, umieścił w R. stolicę biskupią. Jako centr kościelny odgrywały R. wybitniejszą rolę w dziejach Bukowiny, a wielu z książąt multańskich znalazło w radowieckiej katedrze schronienie dla swoich popiołów. Dopiero po przyłączeniu Bukowiny do Austryi przeniesiono r. 1781 biskupstwo do Czerniowiec. Dzisiejszy kościół parafialny p. w. św. Mikołaja istniał już przed r. 1402, w którym Aleksander I fundował przy nim biskupstwo; przy kościele był klasztor. Wzniesiony w stylu starożytnych bazylik bez kopuł i wież, powstał zapewne przed XV wiekiem. W kościele znajdują się nagrobki książąt Bogdana I około 1370 r. , Lazcu ok 1370, Romana I ok. 1392, Stefana I 1398 i Bogdana II 1451, jako też Maryi, córki Anastazyi a wnuczki ks. Lazcu; Anastazya ta ofiarowała klasztorowi dobra Kocmań, o czem świadczy napis na nagrobku. W r. 1599 ks. Aleksander Lapuszneanul dobudował, przedsionek do kościoła. W r. 1882 odnowiono kościół kosztem funduszu religijnego, zachowując starożytne malowidło alfresco. Biskupstwo na mocy darowizny z 6 lipca 1413 i 8 sierpnia 1420 r. posiadało miasta Radowce, Kocmań i do Kocmania należące włości Sadowę, Suchowerchów, Kliwodyn, Dawidów al. Dawidestie i Rohożnę. Biskupstwo to obejmujące górną część kraju, podlegało metropolicie w Suczawie, a po przeniesieniu stolicy do Jas w r. 1564, metropolicie tamecznemu aż do r. 1781. Biskupi radowieccy idą następną koleją 1 Jan Joanichin, wspominany w dok. z 1472 w sprawie dóbr Ostrycy i 1502 r. nadanie klasztorowi w Putnie. Choć Aleksander I Dobry uposażył biskupstwo włościami kocmańskiemi w 1413 r. , wszelako stolica biskupia nie zaraz była obsadzoną. 2 Pachomiu, przytoczony w donacyjnym przywileju rodziny Korlazanów z 18 lutego 1515 r. dla klasztoru w Mołdawicy, następnie w przywileju z 6 paźdz. 1520 potwierdzającym posiadłości biskup. radowieckiego. 3 Prokop, przytoczony w powyższym przywileju jako następca Pachomiego. 4 Teofan I, w przywileju z 16 stycz. 1528 r. mocą którego mnich Nicefor ofiaruje dobra Dulcesci klasztorowi w Neamz. 5 Teodozy I, kupuje na mocy przywileju z 2 marca 1548 dobra Ortesci za 200 tatarskich flor. 6 Mikrofan, w przyw. z 5 czerwca 1551, mocą którego ks. Stefan Locusteanul winnice skonfiskowane niejakiemu Spatar Jurie darowuje biskupstwu radowieckiemu. 7 Eutymius, 1552 1570. 8 Izajasz do r. 1580. 9 Grzegorz, 1580 86, poczem arcyb. suczawski. 10 Gedeon I, pod r, 1589. 11 Teodozy II, około r. 1592. 12 Amfiloch. 13 Teodozy III, około 1600 1604. 14 Jan, około 1606. 15 Efraim, 1609 17. 16 Atanazy I, 1618. 17 Eulog I, około 1623. 18 Dyonizy, około 1628. 19 Eulog II, 1631 1642. 20 Anastazy, 1642 51. 21 Teofan II, 1652 68. 22 Teodozy IV, 1668 1673, poczem arcybiskup suczawski. 23 Serafin 1673 83. 24 Misail I, 1685 90. 25 Laurencyus 1690 1700. 26 Gedeon II, 1701 1706. 27 Kalistru, 1706 24. 28 Atanazy II, około 1728. 29 Antoni, 1729. 30 Varlaam, 1737. 31 Atanazy III, 1739. 32 Misail II, 1744. 33 Jakub, 1745 1749. 34 Dozyteus, 1740 60 r. Następcy jego rezydują już w Czerniowcach. Dzisiejsza parafia gr. orm. w R. liczy rodzin 1086, dusz gr. orm. 3155 męż. 1568, kob. 1587; dzieci obowiązanych uczęszczać do szkoły 398 chł, 200, dziew. 198 według szem. duch. gr. orm. dyec. z r. 1885. W 1869 było mk. 9007 męż. 4446, kob. 4561; w r. 1880 zaś mk. 11, 162 męż. 5700, kob. 5462, z czego kat. 4282, gr. orm.

Radowce

Radowce