gościńca z Bukowska do Węgier, odl. 6 klm. od urz. poczt. i st. dr. żel. przemyskołupkow skiej w Komańczy. Osada zajmuje dolinę pot. w najniższem miejscu 501 mt. n. p. m. , zasło nięta od zachodu lasem pokrywającym główne pasmo Beskidu, na dziale wodnym Laborczy i Osławicy. Pasmo to tworzy tu siodełko 645 mt. wznies. między szczytami Horb śre dni 922 mt. i Groń 698 mt. . Przez to sio dełko poprowadzono gościniec. Od północy wznosi się Kiczera 718 mt. i Kawałówka 616 mt. , od płd. góra Radoszyce 738 mt. i Roz tok 600 mt. . Gleba zimna i kamienista, lasy przeważnie świerkowe. Wś ma 148 dm. i 940 mk. 470 męż. , 470 kob. , z nich 25 rz. kat. , 871 gr. kat. i 44 izrael. Jest tu szkoła ludowa, młyn wodny zwyczajny, cerkiew drewniana paraf. Po zaborze Galicyi mieściła się tu ko mora celna nagranicy od Węgier. Gmina na była obszar więk. pos. i posiada w ogóle 4351 mr. 1917 roli, 389 łąk, 877 pastw. i 1168 mr. lasu. Uposażenie proboszcza stanowi 106 mr. roli i 36 mr. łąk; nadto wspólne pastwisko z gminą, 20 sągów na opał i 1 buk na materyał. Par. należy do dyec. przemyskiej, dek. jaśliskiego. Obejmuje Osławicę. Dawniej by ła to wieś królewska, bo w r. 1445 zeznał ststa Kuropatwa wobec aktów grodzkich A. G. Z. , XI, 252, nr. 2011, że miał na wsi Radischicze 50 grzywien u królowej; w r. 1450 ibid. , str. 359, nr. 2865 toczył się spór o soł tystwo w tej wsi. Graniczy na płn. z Dołżycą, na płd. z Osławicą, na zach. z Węgrami a na wsch. z Duszatynem, od którego dzieli ją Osławica, kolej przemyskołupkowska i le siste pasmo wzgórz ze szczytem Jasieniowa 735 mt. tworzące dział wód Osławicy i Osławy. 2. R. , część mka Szerzyn, w pow, jasielskim. Mac. Radoszycki potok, powstaje w obr. Rado szyc, w pow. sanockim, z pod góry Poborza 716 mt. , płynie ku płn. i ubiegłszy 2 1 2 klm. uchodzi z prawego brzegu do Barbury, dopły wu Osławicy. Br. G. Radoszyn, w dokum. Radoszyny, wś, pow. kowelski, na zachód od mka Mielnicy; własność Skorupskiego i Kinda. Uroczyska noszą nazwy Dolkowirżyca, Maczutysza, Sedylna, Siedliszcze, Werbeń i Zastawie. Podług rewizyi zamku łuckiego z 1545 r. wś należała do Semena i Hawryła Radoszyńskich, którzy obowiązani byli utrzymywać jedną horodnią w zamku i przyczyniać się wespół z innymi do naprawy poboy robiti dwóch innych. Włościanie winni byli dostawiać ternicę drew do zamku. O R. znajdują się liczne wzmianki w dokumentach; ob. Skorowidz Nowickiego, str. 671. Por, Pogruszewo. Radoszyna, wś i dobra, pow. radzymiński, gm. Strachówka, par, Pniewnik. Spis urzęd. osad i wsi gub. warszawskiej nie podaje tej miejscowości. W 1827 r. było 15 dm. , 108 mk. Ob. Jaczewek. Radoszyńska Wólka, wś, pow. kowelski, własność Wielobyckiego. A. K. Ł. Radoszyny, ob. Radoszyn. Radotki, wś włośc. nad rz. Skrwą, pow. lipnowski, gm. Brudzeń, par. Siecień, odl. o 38 w. od Lipna, ma młyn wodny, 9 dm. , 42 mk. , 45 mr. Fol. R. należy do dóbr Siecień. Znaleziono tu popielnice niekształtnie wyrobione. Według reg. pob. ziemi dobrzyńskiej z r. 1564 wś Radothki, w par. Rokicze, wdowy Eufemii Radeckiej, miała 1 1 2 łan. i zagrodn. Blassius młynarz, poddany Stanisława Myszlyborskiego od dwóch kół wolnych. Płacono poboru 1 fi. 26 gr. Pawiński, Wielkop. , I, 279. Radow, ob. Radowel. Radowa, strumień, powstaje w obrębie gminy Perechińsko, pow. doliński, ze źródeł leśnych, u płn. wschod. podnóża grzbietu gór skiego Wulkanu 1021 mt. , w lesie Głębo kim. Strugi spływające na wschód, płn. wsch. i północ, połączywszy się u zachod. stóp lesi stej góry Pod zastupką, tworzą silny stru mień, który podąża leśnym jarem na półn. wschód a potem śród łąk Perchińska i zacho dnią część wsi. Poniżej wsi łączy się od pra wego brzegu z dwiema odnogami Łomnicy, poczem zwraca się na płn. zach. , zrasza obszar Olchówki, tworzy granicę między Dubą a Cieniawą i na obszarze Cieniawy uchodzi do po toku Duby z praw. brzegu. Z lewego brzegu przyjmuje Radówkę i Gniły potok. Długość biegu 16 klm. Źródła leżą na wys. 900 mt. , ujście 410 mt. Br. G. Radowa szczyt w Karpatach wschodnich, w dziale dunajeckopopradzkim, na granicy gmin Roztoki pow. sądecki i Czarnej Wody pow. nowotarski, między szczytami Przehybą 1195 mt. od płn. zach. a Wielkim Bogaczem 1182 mt. od płd. wsch. ; wznosi się 1265 mt. Z półn. spływają wody za pomocą Roztoki Małej i Wielkiej do Popradu, a z południa Czarnawoda uchodzi do Ruskiej, dopł. Dunajca. Miejsce znaku triang. Br. G. Radowa, wś w hr. szaryskiem, ma kościół katol. paraf. , piękne łąki, lasy, pastwiska, 301 mk. Radowąż, u Długosza Radobansz, wś i fol. nad rz. Wisłą, pow. sandomierski, gm. i par. Koprzywnica, odl. od Sandomierza 18 w. , ma 20 dm. , 117 mk. , 40 mr. ziemi dwor. , 24 mr. włośc. W 1827 r. było 16 dm. , 82 mk. Las t. n. zapewne z osadą leśną, wspomina dokum. z 1166 r. , którym kapituła krakowska oddaje kilka posiadłości swych w zamian za inne ks. Maryi, żonie Bolesława Kędzierzawego ob. t. VIII, 659, 2. . W XV w. R. , wś w par. Michocin, własność Domarata Kobylańskiego

Radoszycki Potok

Radoszycki

Radoszyn

Radoszyna

Radoszyńska

Radoszyny

Radotki

Radow

Radowa

Radowąż