Niewiadomo czy do niej, czy też do dzisiej szej R. dopływu Wisły, odnieść należy wzmiankę dokumentu z 1230 r. o zjeździe colloqium w okolicy Skaryszewa, przy mo ście na rzece cui nomen Radomera Kod. Małop. , II, 46. Br. Ch. Radomka, ruczaj, w pow. orszańskim, wypływa z rozległego błota Radomski Moch ob. . Radomki, dobra i młyn na pol. Mazurach, pow. ostródzki, 7 klm. odl. od st. poczt, i tel. Dąbrówna. Obszar 74 ha. Radoml, sioło, pow. czauski, w 2 okręgu pol, o 12 w. od Rasny, gm. Radoml, ma 25 dm. i 162 mk. Kośc. kat. p. w. N. M. P. , wzniesiony z muru w 1835 r. kosztem Chodkiewicza i parafian. Par. kat. , dek. czerykowsko czauskiego, ma 1891 wiernych. Byli tu niegdyś karmelici fundacyi Chodkiewiczów. W okolicy R. znajduje się dużo zaścianków szlacheckich. Gmina R. obejmuje 729 dm. i 5986 mk. 1614 męż. , 1704 kob. i 2668 dzieci, z których 33 zajmuje się przemysłem leśnym, używając do pomocy 66 koni. W gminie jest 6065 dzies. lasów prywatnych i 235 dzies. lasów włościańskich. R. , niegdyś dość znaczne miasta handlowe, było w peryodzie udziałów miejscem warownem. Jeszcze i dziś pod zwierzchnią powłoką ziemi znajdują się ślady fundamentów i murów. Podług podania przedtem jeszcze R. był stolicą plemienia Radymiczów, przebywających w dorzeczu Soży i jej dopływów. Pod koniec pierwszej ćwierci XVI w. zamek R. należał do księstwa mścisławskiego, poczem stanowił ststwo niegrodowe radomelskie al. radomskie, które według metryk litewskich w r. 1539 do 1770 obejmowało w sobie zamek R. i posiadłości Rasno, Zapole, Zaliwie, Uszpole, Poradnin. Ststwo w różnych czasach posiadali Zenowiczowie, Sołomereccy, Hołyńscy, Burdziłowscy, Wojniłowiczowie i Wiazewiczowie. W 1771 r. opłacano z niego kwarty złp. 446 gr. 7, a hyberny złp. 1278. Jako najdawniejszych starostów wymieniają źródła Jurja Zenowicza od 4 listopada 1529 do 1534 r. , kn. Wasila Andrejewicza Połubińskiego 1535 1550, kn. Iwana Wasilewicza Połubińskiego 1551, Michała Paca 1584, 1595 r. . J Krz. Radoml, sioło, pow. krzemieniecki, na zachód od Wiszniowca. Podług rewizyi zamku krzemienieckiegc z 1545 r. należało do Semena Catina, który z dóbr swoich R. i Borszczówki obowiązany był do utrzymywania dwóch horodni w zamku ob. Jabłonowski, Rewizye, str. 94 i 98; por. też Pamiat. Kij. Arch. Kom. , t. IV, cz. 202, 210. Radomno 1. niem. Gr. Radem, duża wś kośc. w pow. lubawskim, nad granicą pow. suskiego, odl. 11 klm. na płd. zach. od Iławy. Leży na wzgórzu, u którego stóp rozciąga się jez. radomskie, na północ zaś i wschód rozległe lasy; gleba dość żyzna, składa się z gliny i marglu. Mieszkańcy trudnią się rolnictwem, hodowlą bydła i koszykarstwem. R. posiada agenturę poczt. , 3klas. szkołę kat. z 160 dziećmi 1877 r. , z dwoma nauczycielami i 1klas. szkołę ewang. z 1 nauczyc. i 90 dziećmi. Kościół p. w. św. Katarzyny, kollacyi rządowej, zbudowany r. 1702 a r. 1735 d. 18 września konsekrowany; obecnie jest zrujnowany, dla tego ma stanąć nowy. Przy kościele bractwo św. Józefa, założone r. 1712 i bractwo trzeźwości, fundowane 1855 r. Do parafii dek. nowomiejski należą Radomno, Nowydwór, Chrośle, Jamielnik, Gryźliny, Studa, Ruda i Bagno; dawniej także Iława. W 1767 r. było 1175 komunikantów a 1879 dusz; r. 1887 zaś 2013 dusz. Obszar wsi obejmuje 1371 ha, w tej liczbie 935 roli or. , 106 łąk i 33 lasu. W 1868 r. było 171 bud. , 100 dm. , 940 mk. , 679 kat. , 257 ew. ; r. 1885 zaś 119 dm. , 235 dym. , 1105 mk. , 759 kat. , 344 ew. , 2 żyd. W skład gminy wchodzą Pustki, Szaleniec i Tabory. Za czasów krzyżackich należało R. do wójtowstwa bratyańskiego. W starych dokumentach napotykamy je pod różnemi nazwami Radom, Radam, Redemin, Redmin ob. Kętrzyń. , O ludn. poL, str. 88 Według krzyżackich ksiąg szkodowych z r. 1414 poniosła ta wś, obejmująca 69 włók, znaczny uszczerbek. Spalony został kościół i 25 posiadłości; szkodę oszacowano na 1700 grzyw. ; proboszcz poniósł stratę na 36 grzyw. ob. Gesch. d. Stadt u. d. Kr. Kulm, v. Schultz, II, 155. Wizyt. Strzesza z r. 1667 donosi, że w Wielkiem Radomnie było dawniej 36 włościan, od każdej posiadłości ager dawali mesznego 1 korzec żyta i tyleż owsa. Proboszcz Albert Babecki, instytuowany r. 1654. We wsi była szkoła str. 293. W nowszym czasie byli proboszczami Michał Jabłoński 1848 r. , Reiske 1858, Jan Okrój 1868, Jan Batko 1881 r. 2. R. , majęt. chełm. al. folw. , tamże, zawiera 207 ha, między tymi 136 roli or. , 50 łąk; 1868 r. 17 bud. , 7 dm. , 83 mk. , 47 kat. , 32 ew. ; 1885 r. zaś 5 dm. , 15 dym. , 68 mk. , 44 kat. , 24 ew. R. 1402 wymieniają dokum. Łukasza, syna Olbrachta, rycerza z Radomna ob. Kętrz. , O ludn. pol. , 125 i 185. Kś. Fr. Radomsk, dawniej Radomskye, Radomsko, urzęd. od 1857 r. NowoRadomsk, miasto powiatowe gub. piotrkowskiej, leży pod 51 3 9 szer. płn. i 37 8 0 dłg. wsch. od Ferro, nad rzką Radomką, dopływem pobliskiej Warty. R. leży podobnie jak i Piotrków w zagłębieniu, śród wyżyny sięgającej w stronie wscho jiniej o 5 w. od miasta do 980 st. n. p. m. Kotlina ta rozciąga się w stronie płn. wschod. od miasta i nad nią, podobnie jak i przy Piotrkowie spotykamy os. Bugaj. Wody tego zbior Radomka Radomka Radomki Radoml Radomno Radomsk