senheim, komtur baldzki, odnawia Piotrowi z R. przywilej na 10 włók chełm. z obowiąz kiem jednej służby pruskiej. Dan w Ostró dzie r. 1422, w piątek po św. Trójcy. W R. mieszkają r. 1600 sami Polacy. Ad. N. Radomina, os. karcz. , pow. wieluński, gm. i par. Naramnice, odl. 13 w. od Wielunia. Radomino, ob. Radomin, Radomińskie sioło, ob. Radomyśl pow. łucki. Radomirka, rzeczka, ob. Giełczew. Radomirka, wś i fol. nad rzką Giełczew al. Radomirką, pow. krasnostawski, gm. i par. Wysokie. Znana jest zwykle pod drugą nazwą Giełczew ob. . Wś ma 115 osad, 3079 mr. włośc; folw. należy do dóbr ordynacyi Zamoyskich. Radomirz, dok. Radomir, wś, fol. i leśnictwo, pow. babimoski Wolsztyn, o 14 klm. na płd. wschód od Kębłowa, na wschod. wybrzeżu jez. Domnickiego; par. i poczta w Przemęcie, st. dr. żel. w Starem Bojanowie i Wschowie o 20 Mm. R. nadany wr. 1210 przez Odonicza Winemarowi, opatowi porteńskiemu, był w ręku cystersów wieleńskich, przeniesionych z biegiem czasu do Przemętu, aż do zniesienia klasztorów za rządów pruskich. W r. 1395 zastawił król Władysław wieś R. z innemi wsiami braciom Gryżyńskim. Po zabraniu dóbr klasztornych wcielono R. do król. domeny Kaszczor. Wieś ma 50 dm. , 405 mk. 400 kat. , 5 Prot. . Folw. , przezwany Radstaedt, którą to nazwę rozciągają niektórzy na wieś Radomirz, liczy 62 mk. w 3 dm. i wchodzi w skład domeny i okr. domin. Zaborowo Unterwalden; obszaru ma 1232 ha; czysty doch. grunt. 8352 mrk. Leśnictwo przezwane Oelpoche, tamże, ma 1 dm. i 12 mk. E. Cal. Radomka 1. dawniej Radomirza, Radomierz, 1256 r. Radomiria, rzeka, bierze początek z północnych stoków płaskowzgórza zalegającego obszar pow. koneckiego i stanowiącego węzeł wodny dla schodzących się tu dorzeczy Pilicy, Nidy i Wisły, Wypływa ona pod wsią Ruski Bród według innych pod Bębnowem, na południe od Skrzynna, płynie w kierunku półn. wschod. przez gminy Borkowice i Chlewiska w pow. koneckim, Skrzynno w opoczyńskim i przechodzi na obszar pow. radomskiego gminy Wieniawa, Przytyk, Wielogóra, Jedlińsk i Kozłów, który przerzyna w kierunku od zachodu ku wschodowi, w jego północnej, nizinnej połowie i przybierając coraz wydatniej kierunek północnowschodni, zdąża przez obszar pow. kozienickiego gm. Jedlnia, Bobrowniki, Brzóza, Maryampol i Świerze Górne ku Wiśle, do której uchodzi z lew. brzegu po za Ryczywołem, pod wsią Kłodą. W górnym swym biegu przebiega ona płaskowzgórze bogate w płody mineralne rudy żelazne i kamień koło Chlewisk, gips koło Domaniowa; w tej części stanowiła ona niegdyś koło Skrzynna granicę dyecezyi gnieźnieńskiej od krakowskiej. W średnim biegu przyjmuje głównie z prawego brzegu dopływy Dobrzycę pod Słowikowem powyżej Przytyka, Bosak pod młynem Gulinką na obszarze Dąbrówki Podłężnej, Pacynkę z Mleczną pod Wolą Owadowską; z lewego zaś brzegu Jazownica Wiązownica prowadzi wody bagien między Sieklukami, Gozdem i Kadłubkiem, na linii wododziału R. i Pilicy. Obszar leśny dzisiejszego pow. kozienickiego dostarcza licznych drobnych strumieni, głównie z prawego brzegu, jak Kosienica z Leniwą i Ostrownicą, Kosionek. W dalszym biegu odgraniczała R. wojew. mazowieckie od sandomierskiego, czyli jak się wyraża Święcicki Mazowsze od Polski. Płynąc niziną pow. radomskiego rozdwaja R. swe koryto na dwie odnogi, które się schodzą pod Goryniem i odtąd R. może być spławną dla drzewa. Za Stanisława Augusta rozbudzona działalność przemysłowa zwróciła uwagę na użytek jakiby siła spławna R. przynieść mogła. Dopiero jednak w 1823 i 1824 r. wykonano roboty, które umocniły brzegi od Gorynia do ujścia i wykopano kanał 4 4 5 wiorst długi a 24 stóp szeroki. W skutek tego od 1826 r. rozpoczął się spław. drzewa i innych przedmiotów, lecz tylko na trzy milowej przestrzeni od Gorynia. Skutkiem zaniedbania tej drogi wodnej spław obecnie na niej ustał. Długość ogólna R. wynosi 73 wiorst 3 w pow. koneckim, 4 w opoczyńskim, 43 w radomskim a 23 w kozienickim; ujście jej leży o 18 w. powyżej ujścia Pilicy. Doliną R. posuwała się kolonizacya tych stron, przemysł pasterski i rolniczy. Skrzynno, Przytyk, Jedlińsk, Skaryszew, Głowaczów, tudzież Radom i Jedlnia nad dopływami Radomki, są głównymi ogniskami i stacyami ruchu kolonizatorskiego. W 1256 r. Bolesław, ks. krakowski i sandomierski, nadaje klasztorowi miechowskiemu prawo polowania na bobry we wsi klasztornej Swirczewice Swierze przy ujściu R. do Wisły Kod. Małop. , 104. 2. R. , w XVI w. Radomya, rzeczka, prawy dopływ Warty. Bierze początek ze spływu wód wyżyny otaczającej kotlinę, w której szyi rozsiadło się miasto Radomsk. Ubiegłszy około 6 wiorst uchodzi do Warty pod Cerkowizną po zach. stronie toru dr. żel. warsz. wiedeń. . Na początku XVI w. proboszcz radomski miał na tej rzeczce pod miastem młyn i staw a piąta altarya przy kościele tutejszym miała także dwie sadzawki i młyn, dający po 2 grzyw. rocznego czynszu altaryście Łaski, Lib. Ben. , I, 495, 498. 3. R. , nazwa dawana niekiedy rzeczce zwanej dziś Mleczna, płynącej pod Radomiem, Radomina Radomina Radomino Radomińskie sioło Radomirka Radomirz Radomka