IX, 157, 171, 187; Tyg. Powsz. z 1885 r. 34. Ks. Ign. Polkowski pomieścił rezutaty swych poszukiwań archiwalnych w niewielkiej notatce Ze starej przeszłości Radomia Gaz. Radomska z 1884 r. . Ks. Fr. Siarczyński skreślił Opis pow. radomskiego wydany z rękopisu w 1847 r. w Warszawie przez Lipińskiego. W 1848 r. wyszła w Warszawie książka zbiorowa Radomianin, mieszcząca między innemi historyą R. Dzieje R. ze źródeł wyjaśnił dopiero ks. Gacki w pracach Stary Radomi jego kościoły, Radom i Fara Nowora domka w Pam. rel. moral. Warszawa, 1855 i 1857 r. . Fr. M. Sobieszczański swe poszukiwania archeologiczne ogłosił w pracy Wycieczka archeologiczna w gub. radomską Warszawa, 1852 i Kilkanaście dni w Opoczyńskiem 1853 r. . Sapalski Jozef wydał Pogląd na historyę naturalną guberni radomskiej. Radom, 1862 r. Stosunki geologiczne najważniejszej części obszaru gubernii wyjaśnił, na podstawie własnych badań i prac poprzedników, Józef Siemiradzki w Sprawozdaniu o badaniach geolog. w zachod, części gór kieleckosandomierskich, do których dołączył szczegółową mapę geologiczną i wykaz prac poprzedników Pam. Fizyogr. , t. VII, za 1887 r. . Szczegółowy opis gubernii podają wydane pod kierownictwem gubernatora radomskiego; Materjały dla statisticzeskago opisania radomskoj gubernii, 2 tomy, Radom, 1881 r. Część historyczną opracował E. S. Swieżawski, dane statystyczne zebrał na miejscu p. Mierzanowski, początek z ustępem o nazwie, opisy powiatu, gubernii i bibliografią opracował Br. CA. . Radom, wś, pow. obornicki, o 7 klm. na zachódpółnoc od Ryczywoła, w okolicy wzgórzystej; par. katol. Połajewo, protest. Buko wiec Gramsdorf, poczta w Ryczywole, st. dr. żel. w Budzyniu o 16 klm. Wś ma 2 ce gielnie, 34 dm. z folw. RadomRigge i 371 mk. 30 katol, 341 prot. . Z większych posiadłości ma jedna 238 77 ha, druga 172 98 ha i trzecia 154 25 ha. R. wchodził dawniej w skład starostwa rogozińskiego; po zaborze dóbr wcielony został do król. domeny Poła jewo. E. Cal. Radomek, niem. Klein Radem, wś w Pomezanii, pow. suski, st. pocz. , par. katol. i ew. Iława; 171 ha. W 1868 r. 50 bud. , 31 dm. , 233 mk. , 35 kat. , 198 ew. ; 1885 r. 46 dm. , 61 dymów, 257 mk. , 21 kat. , 236 ew. Kś. Fr. Radomia, rzeczka, ob. Radomka. Radomice 1. 1271 Radomic, 1275 r. Radomici, wś nad rz. Nidą, pow. kielecki, gm. Morawica, par. Lisów. W 1827 r. było 61 dm. , 366 mk. Była to dawna posiadłość klasztoru cystersów w Wąchocku. Bolesław, ks. krakowski i sandomierski, chcąc nagrodzić klasztorowi szkody zrządzone przez Tatarów, po zwala im przenieść pewną liczbę wsi na prawo niemieckie. Wydany w Krakowie 8 maja 1271 r. dokument wymienia Radome et Below juxta fluvium qui Nida nuncupatur secus publicam stratam que ducit in Marzysc. Z potwierdzenia swobód i posiadłości klasztor nych w 1275 r. dowiadujemy się, że R. miały nadane targi, podobnie jak Łukowa Kod. Małop. II, 130, 136. Według Długosza L. B. , III, 411 R. , w par. Lissów, nadane kla sztorowi wąchockiemu przez Bolesława Wsty dliwego, matkę jego Grzymisławę i dziedzica wsi Tomka, miały łany km. , z których płacono po fertonie, jeden tylko dawał 14 groszy, prócz tego po 30 jaj, 2 koguty i sery. Odrabiano raz w tydzień własnym wozem i pługiem, da wano osep, powab. Były 2 karczmy z rolą, z których jedna płaciła 1 grzyw. , druga 3 fertony, folwark i sadzawka. Ze wszystkich ról płacono dziesięcinę, wartości 8 grzyw. , kla sztorowi. W 1540 r. R. miały 2 kmieci na ła nach, 8 kom. na pół łanach, karczmę płacącą 2 grzyw. , 2 puste łany. Z tego wszystkiego dawano królowi z łanu po 12 korcy owsa i 10 groszy i 3 korce jęczmienia i 3 dni robocizny w roku dla folw. Szydłowskiego. Były tam łą ki, lasy, pasieki i folwark. Taksowano R. wspólnie z Marzyszem Pawiński, Małop. , str. 270. 2. R. , wś, folw. i rumunki, pow. lipnowski, gm. Kłokock, par. Ostrowite, odl. o 5 w. od Lipna, posiada urząd gminny. Wieś ma 23 dm. , 255 mk. , 832 mr. Rumunki mają 31 dm. , 223 mk. , 313 mr. , wiatrak i karczmę. Fol. Radomice rozl. mr. 816 gr. or. i ogr. mr. 555, łąk mr. 107, pastw. mr. 36, lasu mr. 76, nieuż. mr. 42; bud. mur. 5, z drzewa 5; płodo zmian 10polowy; las nieurządzony; jest wia trak, pokłady torfu. Kazimierz ks. dobrzyń ski nadał R. niejakiemu Jakuszowi dictus Schlachta, który po śmierci księcia w obec wdowy po nim Małgorzaty sprzedał R. w Li pnie 1378 r. Andrzejowi, sędziemu dobrzyń skiemu, za 300 kóp groszy Mucz. Rzysz. , II, 761. W 1564 r. Radomicze, w pow. lipnowsldm, należały do Stanisława Myśliborskiego, który od 12 kmieci, karczmarza, rzemieślnika, bartnika i 3 zagród, płacił poboru 7 fi. 12 gr. Pawiński, Wiolk. 312. W 1789 r. wś należała do dóbr Kikoł; wysiewano na folwarku 87 kor. żyta, 10 1 2 kor. pszen. ; czynszu po bierał dziedzic 510 zł. Br. Ch. Radomice, fol. do Czerniejewa, nad Wrześnicą, pow. gnieźnieński Witkowo, o 3 klm. na płd. od par. i pocz. w Czerniejewie; st. dr. żel. w Nekli o 6 klm. ; ma 7 dm. , 157 mk. kat. ; obszaru 1476 01 ha; właścicielem jest Zy gmunt hr. Skórzewski. E. Cal. Radomicko, niem. Radomitz, wś kośc, domin. i okr. domin. w dekan. Szmigielskim, Radomek Radom Radomek Radomia Radomice Radomicko