gród, 599, 69 mr. W 1869 r. 17 dm. , 107 mk. , 102 kat. , 5 ew. Cała gmina, do której należy Trzebiechowo 1885 r. 3 dm. i 23 mk. , I ębiagóra 4 dm. , 39 mk. i Łuby 9 dm, 65 mk. obejmuje 329 ha, 42 dm. i 293 mk. , 285 kat. , 8 ew. , z których na R. am przypada 26 dm. , 166 mk. Między R. a Osiekiem ciągnie się jezioro Kalęba, Kś. Fr. Radohoszcz 1. urocz. na gruntach wsi Hniewczyc, pow. piński, kolo Pińska. 2. R. , w spisie urzęd. mylnie Ragodoszcz, wś nad Piną, pow, kobryński, na pograniczu pow. pińskiego, w 5 okr. pol. , gm. Odryżyn, o 80 w. od Kobrynia. Śluza na Pinie, o parę wiorst poniżej uścia do niej od pr. brzegu rzeki Zarobczanki. Radohoszcz 1. al. Radohoszcza Wielka, wś nad bezim. dopł. Wilii, pow. Ostrogski, o 2 w. na płd. zach, od Ostroga, pomiędzy górami, w lesistem położeniu. Posiada cerkiew parafialną. Gleba wogóle piaszczysta, po górach tylko i to w małej części glinkowata; w wądołach są bujne łąki zalewne, wydające obficie siano. Prawic każdy włościanin ma przy osadzie sad, składający się z drzew owocowych. Włościanie trudnią się rolnictwem i wogóle są zamożni. Domy obywatelskie, wzniesiono na wyniośłej szych miejscach, dość porządnie są zabudowane i otoczone obszernemi ogrodami owocowemi. We wsi znajduje się dotąd cmentarzysko aryańskie, zupełnie opuszczone, z kilkoma kamieniami grobowemi, wrośniętemi w ziemię, na których widać ślady napisów, zupełnie prawie zatartych przez czas i swawolę ludzką. Pośrodku wsi jest miejsce wynioślejsze, zwane kościelisko, na którem prawdopodobnie stał zbór aryański. Zresztą niema żadnych pamiątek ani podań miejscowych. Jest to stare dziedzictwo rodziny Sieniutów, dzielącej się na Sieniutów Lachowieckich, Tychomelskich, Olszańskich i Radohoskich, Sieniutowie byli aryanami, lecz na początku XVII w. powrócili do katolicyzmu. Po wygaśnięciu linii Sieniutów Radohoskich wzięli najbliżsi krewni po kądzieli Dobrzyńscy, Scybińscy, Jezierscy, Piaseccy, Świętochowscy i kn. Jabłonowscy, jak o tom świadczy dział majątków sporządzony w 1766 r. Obecnie R. Wielka należy do Złotolińskich, Dziewulskich, Wysokich, Lebedyńskich, sukcesorów Żeromskich i Chodorowskich. 2. R. Muła, wieś nad dopływem Wilii, pow. Ostrogski, położona prawie na równi z R. Wielką, rozłożona po górach i dolinach, od północy zasłonięta lasom, posiada cerkiew filialną na wysokiej górze, do której doroczny odpust licznych ściąga pielgrzymów. Ma 134 mk. , prawic wyłącznie samą szlachtę czynszową, katolików, kilku tylko włościan prawosławnych. Szlachta mówi po polsku, chociaż niepoprawnie, niektórzy umieją czytać i pisać; 17 z nich jest zamożnych, 16 zaś bie dniejszych. Pierwsi mają pola orne czarnoziemne i koło domów sady, a drudzy tylko ogro dy i utrzymują się z pędzenia smoły, wyrobu tarcic, belek i klepek. Możniejsi trzymają po kilkanaście koni i tyleż bydła rogatego, chodują owce, trzodę chlewną, a zimą najmują furmanki pod transporta; biedniejsi mają od 2 do 3 krów i trochę nierogacizny. R. Mała jest przysiołkiem wsi Dobrynia i należy do dóbr Płużno. Własność pierwotnie ks. Ostrogskich, potem Koniecpolskich, w końcu ks. Ja błonowskich, w posiadaniu których dotąd zo staje. Z. Róż. Radohoszcz Radoncz, dawna nazwa mtka Pohar ob. w pow. starodubskim gub. czernihowskiej, wspomniana w kronice Ipatiewskiej pod 1155 r. Radohoszcza, rzeczka w gub. grodzieńskiej, lewy dopływ Jasiołdy. Radohoszcza, wś, nad rz. Newdą, pow. nowogródzki, w 2 okr. pol. horodyszczańskim, ma 15 osad, miejscowość falista, małoleśna, grunta urodzajne, szczerkowogliniaste. Radohoszcza, wieś w płd. stronic pow. owruckiego, na płd. zch. od mka Łuhina, niegdyś własność monasteru Nikolskiego Pustyńskiego w Kijowie; ob. Arch. J. Z. R. , cz. I, t. 4 21, 52, 80, 81; cz. III, i 2 166, 170. Radojewice al. Radajewice, niem. Radajewitz, dawniej Radujewice, wś, domin, i okr. dom. , pow. inowrocławski, o 12 klm. na wsch. połud. od Inowrocławia i o tyleż na półn. wschód od Kruszwicy, w okolicy wznies. do 109 mt. npm. , par. Góra, poczta w Łojowie, st. dr. żel. w Inowrocławiu, W r. 1489 należały R. do Radojewskich, a w r. 1553 nast. do Zakrzewskich; w r. 1583 posiadał tam 1 2 łan. Jan Niemojowski. Wś liczy 157 mk. kat. i 20 dm. Dominium ma 9 dm. , 145 mk. i obszaru wraz z fol. Popowo 662, 79 ha, t. j. 343, 25 roli, 99, 16 łąk, 156, 20 past. , 28, 63 lasu, 26, 73 nieuż. i 8, 82 wody; czysty doch. gr. 4646 mrk; chów bydła holenderskiego i fryzyjskiego. W skład okr. domin. wchodzi fol. Popowo; cały okr. ma 10 dm. , 163 mk. 127 kat. , 36 prot. . E. Cal. Radojewo, dawniej Radujewo, wś i domin. , pow. poznański, o 9 klm. na płn. od Poznania; po lew. brzegu Warty, w okolicy wzgórzystej; par. Owińska, poczta i st. dr. żel. w Poznaniu. Przemysław I nadał w r. 1252 R. klasztorowi owińskiemu, który je posiadał aż do kassacyi. W r. 1388 wchodziło R. w skład opola chojnickiego. W lesie znaleziono cmentarzysko z popielnicami i przedmiotami z bronzu, tudzież śmietniki ciągnące się wzdłuż starego łożyska Warty. Ku kółnocy od R. stoi na wzgórzu odwieczny dąb, u którego stóp le Radohoszcz Radohoszcz Radohoszcza Radojewice Radojewo