bierze początek pod Szydłowem. 2. R. al. Rednia, lewy dopływ Świdra, prawego dopływu Wisły; płynie z pod Gościewicz w pow. łukowskim. Radnicken niem. , wś i folw. , pow. rybacki, st. pocz. Gruenhoff. Radnitz niem. , ob. Radocin. Radobycz, rzeczka wspomniana w Lib. Ben. Łaskiego II, 32, oznacza może Strugę al. Ner, który oblewa Pleszew i pod Rokutowem wpada do Prosny. Nazwa tymczasem Radobycz przypomina Radowicę, dopływ Lutyni, płynącą o 15 klm. na zachód od Ple szewa. E. Cal. Radocha 1. pustka, kol. i os. nad rz. Brynicą, pow. będziński, gm. Gzichów, par. Czeladź; kol. ma 3 dm. , 5 mk. , 20 mr. włośc; os, 1 dm. , 17 mk. , 12 mr. dwors. 2. R. , polo we wsi Makowiska pow. noworadomski. Wspomina je Lib. Ben. Łask. I, 527. Radocha, wś nad Sożą, pow. homelski, w pobliżu Chalczy. W okolicy mieszka dużo szlachty zaściankowej. Radochońce, potok, wytryska w lesie Buczynie 345 mt. , w obr. gm. Czyszki, pow, Samborski, przepływa na płd. obszar gm. Radochoniec, i w biegu wschod. wśród mokrych łąk, między wzgórzami Potoczyskami 323 mt. od płn. a Lasom za błotem podąża ku Adamówce folw. gm. Rogoźna, gdzie zwraca się na płd. wsch. Opłynąwszy wieś od zach. wpada do Błożewki z lew. brzegu, poniżej wsi Rogoźna, naprzeciwko Brześcian, na obszarze tej ostatniej gminy. Długość biegu 11 klm. Radochońce Polskie i Ruskie, rus. Radochonci, wś, pow. mościski, 21 klm. na płd. zach. od sąd. pow. w Mościskach, 6 klm, od urz. pocz. w Hussakowie. Na wschód leżą Bolanowice i Jordanówka, na płn. wschód Horysławice, na płn. Hussaków i Chodnowice, na płn. zachód Boratycze, na zachód Miżyniec i Gdeszyce cztery ostatnio w powiecie przemyskim, na płd. Bylice, na płd. wschód Rogoźno obie w pow. Samborskim. Płn. zach. cześć wsi leży w dorzeczu Wisły, za pośrednietwem pot. Buchty, dopływu Wiaru. Buchta tworzy się z kilku potoków nadpływających z Gdeszyc i płynie na płn. do Horysławic, przyjmując w obrębie wsi mało dopływy. Płd. kraniec wsi leży w dorzeczu Dniestru, za pośrednictwem potoku Radochońce, nadpływającego od zach, z Gdeszyc a płynącego łukiem lekko na płn. wygiętym do Rogóźna. Zabudowania wiejskie leżą w dolinie Buchty, na zach. od nich cegielnia. Na wschód wzgórze Korpakówka 310 mt. , znak triang. Płd. część wsi zajmują lasy Las za błotem 337 mt. na praw. brzegu pot, Radochońce i las Potoczyska 323 mt. . Torfowisko w lasach ma 130 mr. obszaru. Na granicy płd. wschod, śród lasu karczma Białe drogi. Własn. wiek. hr. Stanisław Stadnicki ma roli or. 341 mr. , łąk i ogr. 128 mr. , pastw. 25 mr. , lasów 1552 mr. ; własn. mn. roli or. 1609 mr. , łąk i ogr. 305 mr. , pastw. 364 mr. , lasu 222 mr. W r. 1880 było 257 dm. , 1524 mk. w gm. , 10 dm. , 90 mk. na obsz. dwor. ; 898 rz. kato. , 679 gr. katol. , 37 izrael. ; 973 Polaków, 614 Rusinów. Kapelania rz. katol. w miejscu, dek. mościski, dyec. prze myska. Była tu niegdyś parafia, niewiadomej erekcyi. Pod koniec XVIII w. wcielono ją do par. hussakowskiej, a w r. 1865 założono ka pelanią. Kościół drewniany p. w. św. Mikoła ja w miejscu, dek. mościski. Do par. należą Horysławice; cerkiew murowana p. w. św. Mikołaja, szkoła etat. jednoklasowa, fol. , go rzelnia i karczma. R. należą w ciągu XV i i XVI w. do Wapowskich, dziedziców Wapowiec, w pow. przemyskim. Doszli oni do zna czenia i majątku przez beneficya duchowne, które pozwalały pojedynczym członkom rodu gromadzić mienie, przechodzące po nich na dalszą rodzinę. Jan de Radochonycze, magi ster akademii krak. w 1408 r. , kanonik kate dralny, dziekan w 1416 r. a rektor 1424 i 1431 r. , umiera prawdopodobnie 1450 r. Dom kanonicki po nim obejmuje w Krakowie Dłu gosz. Jakub z R. , także uczeń akademii, zrzeka się kanonii krakowskiej w 1477 r. na rzecz swego krewnego Piotra. Ten ostatni, jako krewny bisk. Jana Rzeszowskiego, ważną rolę odgrywał w kapitule, jeździł dwukrotnie do Rzymu 1482 i 1488 r. . Synowcem jego był znany historyk i humanista Bernard Wapowski, zapisany do akademii krakow. jako Bernardus Stanislai de Radochonycze. W 1535 r. umiera Bernard a w 1536 stryj jego Piotr; Radochońce zostają w ręku synowców ob. J. Szujski, Wstęp do wyd. kroniki Wapowskiego, Kraków, 1874 r. . Lu. Dz. Br. Ch. Radochówka, w dokum. Radachówka, wś nad bezim. dopł. rz. Stubły, pow. rówieński, na płd. zahd. od Klewania, par. Ołyka, posiada kapl. kat. dek. dubieńskiego. Około 1859 r. należała do Janusza Nowowiejskiego. Ob. Arcch J. Z. R. , cz. I, t. 4 286, 287, 292 294, 318; cz. VI, t. 2 74. Radochy, folw. do Orli należący, na poL Mazurach, pow. niborski, blisko st. p. , tel. i kol, żel. w Niborku. Ad. N. Radocin, niem. Radnitz, wś, pow. opawski, ob. sąd. bielowiecki, na Szląsku austr. , na lew. brz. rz. Wag, tuż na zach. od Bielowca Wagstadt, graniczy od płd. i wsch. z obszarem Bielowca, od płn. z Ciskiem Zeiske, od zach. z Starą Wsią Altstadt. Wzniesienie 393 mt. npm. Należy do sądu obw. , urz. podat. , poczt. i par. w Bielowcu. Liczy 67 dm. , 406 mk. rz. kat. ; niemców 393, Czechoszląz. 13. r. 1880. Br. G. Radnicken Radnicken Radnitz Radobycz Radocha Radochońce Radochówka Radochy