Na Hertmanice przypada 29 dm. , 144 mk. , wszyscy narodow. niemieckiej; na Wigstein zaś 27 dm. , 183 mk. ; Niem. 141, Czechoszląz. 42. Zatem sam R. liczy 139 dm. , 737 mk. , między nimi kat. 731, żyd. 6; Niemców 319, Czechoszląz. 418 1880 r. . Do obrębu gminy R. należą młyn Hansel, Wendelinhof i Pollometz. Granicę połud. i wsch. tworzy Mora wica, a półn. granicę potok Melcz, dopływ lewy Morawicy. Par. w miejscu. Szkoła lu dowa. Poczta w Melczu. Br. G. Radkowa, dopływ Dniepru od lew. brzegu, w pobliżu ujścia, w dzisiejszym pow. chersońskim. Radkowce, wś, pow. starokonstantynowski, par. Stary Konstantynów o 10 w. , na pograniczu pow. zasławskiego, w pobliżu wsi Futory dawniej Feniki, założona w początkach XVIII w. Na gruntach wsi li. , w odosobnionej, bezleśnej miejscowości, znajduje się uroczysko Kołodno, które, wedle podań ludu, jest zgliszczem mka tejże nazwy. Posiada ona ślady grobelek i stawków, wyschłych od dawna. I w innych okolicach Wołynia są osady zwane Kołodno; tak w pow. krzemienieckim, na pograniczu Galicyi, dalej w pow. łuckim, wś Kołodeńka w pow. rowieńskim i in. Nazwy te pochodzą prawdopodobnie od wyrazu kołoda kłoda, to jest osady powstałe na karczewiekach, leśnych trzebieżach pryszłymo na peń i na kołodu, chociaż znawca przeszłości Wołynia Teofil Stypułkowski Encykl. Powsz. , t. XV, str. 166 utrzymuje, że powstały one z osad jeńców wojennych kołodnik po rusińsku więzień. Jeżeli podania co do zatraconego mka Kołodna są pewne, to zburzone i zaginione ono było za czasów Chmielnickiego jak i całe sąsiedztwo Ostropol, Hryców, Łabuń, Połonne, Piatka i inne, aczkolwiek nie znajduje się ono na liście miasteczek Wołynia i Ukrainy zburzonych, startych z oblicza ziemi przez Chmielnickiego i jego watażków ob. Regestr miast pobranych przez Kozaków; Księga pamiętnicza Michałowskiego, str, 158 i 159. Radkowica, urzęd. Rakowce, wś nad rzką Wierzchówką, dopł, Smotrycza, pow. proskurowaki, gm. Kuźmin, par. kat. i st. poczt. Satanów, o 35 w. od Jarmoliniec, ma 137 osad, 790 mk. , 791 dz. ziemi włośc. , 648 äz. ziemi dwors. ; cerkiew p. w. św. Mikołaja, wzniesio na w 1772 r. i uposażona 33 dz. ziemi, ma 877 parafian. Znajduje się tu kamień wapienny i cegielnia. Należała do Antoniego Sadowskieho, dziś Jaroszyńskich. Dr. M. Radkowice 1. wś i fol. , pow. iłżecki, gm. Rzepin, par. Świętomarz, odl od Iłży 28 w. , posiada urząd gminny, 71 dm. , 432 mk, , 275 mr. ziemi dwor. , 766 mr. włośc. Obszar dworski stanowi majorat rządowy. W 1827 r. było 41 dm. , 238 mk. W XV w. R. , w par. Świętomarz, były własnością bisk. krakowskiego, miały 7 łan. kmiec, karczmę z rolą, z których płacono dziesięcinę snopową i konopną, wartości 10 grzyw. Długosz, L. B. , II, 463. 2. R. , wś, pow. kielecki, gm. Korzecko, par, Chęciny, posiada szkołę początkową. Obręb leśny radkowicki stanowi część rządow. leśnictwa Bodzentyn. Ludność wiejska zajmuje się wyrobem półkoszków do wózków. W 1827 r. było 47 dm. , 355 mk. Kmiecie dawali plebanowi w Chęcinach tylko kolędę, po groszu z łanu Łaski, L. B. , I, 585. R. wś, w par. Chęciny, w dyec. gnieznieńskiej, własność królewska, miała 6 łan. km. , z których płacono dziesięcinę snopową i konopną, wartości 6 grzyw. , prebendzie szydłowieckiej w Kielcach. Był tam zagr. z rolą, płacący dziesięcinę kanonii, z folw. dawano do Nowych Chęcin Długosz, L. B. , I, 467. Według reg. pobor. pow. chęcińskiego z 1573 r. wś R. , należąca do ststwa chęcińskiego, miała 3 1 2 łan. Pawiń. , Małop. , 277. Br. Ch. Radkowice, wś przy ujściu rzki Materki do Dniestru. Rzeczka ta płynie granicą pow. uszyckiego i mohylowskiego. Radkowszczyzna, wś pow. ihumeński, ob Ratkowszezyzna, Radkuny 1. wś, pow. dzisieński, w 3 okr. pol. , gm. Druja, okr. wiejski i dobra Szaumanów, Ryżewszczyzna, o 14 w. od gminy, 16 dusz rewiz. 2. R. , wś, pow. poniewieski, w 2 okr. pol. , o 58 w. od Poniewieża. Radlauken niem. , cegielnia, pow. gąbiński, st. p. , tel. i kol. żel. Gąbin. Radliczyce, wś, fol. i dobra, pow. kaliski, gm. Marchwacz, par. Rajsko, odl. od Kalisza 18 w. , od st. p. Błaszki 8 w. , od Łodzi 86 w. Wś ma 8 dm. , 131 mk. ; fol. 8 dm. , 8 mk. Na obszarze dworskim była gorzelnia, cegielnia, wyrób dachówek, młyn konny, pokłady marglu i torfu. Wymieniona w potwierdzeniu posiadłości i dochodów arcyb. gniezn. przez In nocentogo II 1136 wś Radlice oznacza prawdopodobnie Radliczyce, gdyż podano sąsiednie wsie, jak Rajsko, Dębsko. Lib. Ben. Łaskiego II, 9 wymienia tę wieś podając, iż pleban w Rajsku pobierał ztąd po dwie miary żyta i owsa z łanu kmiecego. Według reg. pobor, pow. kaliskiego z r. 1579 R. , w par. Rajsko, własność Stanisława Radliczkiego, miały 1 1 2 łana, 3 zagr. Cześć Marcina 1 łan Pawiński, Wielk. , I, 126. Dobra Dąbrowa i Radliczyce mają obecnie 1271 mr, , ą mianowicie fol. Dąbrowa gr. or. i ogr. mr. 450, łąk mr. 49, past. mr. 14, lasu mr. 256, place i nieuż. mr. 30, razem mr. 799; płodozmian 14polowy; bud, mur. 6, drewnianych 5; fol. Radliczyce gr. or. i ogr. mr. 447, łąk mr, 7, nieuż. i place mr. 18, razem mr. 472; płodozmian 13polo

Radkowa

Radkowa

Radkowce

Radkowica

Radkowice

Radkowszczyzna

Radkuny

Radlauken

Radliczyce