wieckosuczawskiego, przez obszar Tereszen i P. wiedzie gościniec do Stanowców Górnych. Wś ma 985 ha 95 arów obszaru; 123 dm. , 498 mk. w 1869 r. ; w 1880 r. 111 dm. , 487 mk, rz. kat 1, gr. orm. 475, żyd. 10; Niemców 10, Rusinów 2, Rumunów 474. Par. łac. w Sere cie, gr. kat. w Hliboce, a gr. orm. w Tereszenach. St. poczt. Tereszeny. Własność gr. orm. funduszu religijnego. Br. G. Prewssen niem, , dobra w pow. chełmińskim, ob. Prusy. Preybeth dok. , ob. Strzemocin. Prezantól, fol. szlach. nad Niemnem, pow. trocki, w 3 okr. pol, o 64 w. od Trok, 2 dm. , 29 mk. 1 prawosł. , 28 katol; była tu gorzelnia. Prezma, w dok. z 1583 r. Pressmen, wś i dobra, pow. rzeżycki, stanowią osobną parafią dekan. rzeżyckonadłubańskiego, która w 1886 r. liczyła 2038 dusz. Sam dwór P. leży przy ujściu rzki Prezmienki do Małty, o 2 1 2 mili na południe od Rzeżycy, 10 mil na płn. od Dyneburga, 1 milę od Antonopola, st. dr. żel petersburskowarszawskiej, która w odległości 3 4 mili od dworca kolejowego przecina obszar dóbr. Przez dobra te przechodzi też szosa petersburskowarszawska. Najdawniejsze wiadomości o P. sięgają pierwszej połowy XVI w. Lustracya dóbr inflanckich, dokonana z rozkazu Stefana Batorego w 1583 r. , opiewa wyraźnie jako dobra Pressmen, które niegdyś wchodziły w skład dóbr Laedschen, stanowiących od 1507 r. dziedziczną posiadłość rodu Overlaker, przez Filipa de Overlaker ustąpiono zostają jego krewnemu Wawrzyńcowi Brinkowi w dniu śś. apostołów Szymona i Judy 1550 r. , w obec świadków Henrico ab Huelsen, Joanne à Manteuffel dicto Szoege, Joanne à Wolkershan et Henrico à Borch, którą to cesyą Filipa Overlakera ówczesny prowincyonalny mistrz krzyżaków inflanckich Henryk a Galen, na prośbę tegoż Wawrzyńca Brinka, urzędownie konfirmuje w d. 2 czerwca 1554 r. Król polski Zygmunt August przywilejem danym w Wilnie d. 3 maja 1562 r. utwierdza dziedzictwo Wawrzyńca Brinka na dobra Pressmen cum omnibus attinentiis. W XVII w. przechodzi P. do rodu dc Berg. Inwentarz z 1677 r. wykazuje w P. z folw. Czernawsk i Ładyszmojżą późniejszy Rezentów 406 włók litew. ziemi i 240 mk. Od Bergów przechodzi P. do Grothusów, od tych do Borchów, W 1714 r. Jan Andrzej Borch, horodniczy inflancki, starosta lucyński, sprzedaje P. cum omnibus attinentiis Janowi PereświtSołtanowi, chorążemu inflanckiemu, w którego rodzie dobra prezmieńskie i dotąd pozostają. Wszelako część znaczna attynencyj, mianowicie fol Rezentów i Czerniawsk, stanowiące obecnie osobną parafią rezentowską, sprzedał Piotr Pereświt Sołtan w 1766 r. Felkerzambowi, od którego prawem sukcesyi przeszła następnie do Bohomolców. Obecnie w skład dóbr P. , oprócz głównej fermy, wchodzą folw. Wirtukszna, Łosze, Sucharzewo i Syłańcze, których obszar wynosi ogółem 2181 1 2 dzies, nie licząc w to 1571 1 2 dziesięcin ziemi należącej do włościan zamieszkałych w 11 wsiach, z których 10 Lisowskie, Mamulnica, Ziemskie, Stukmujża, Dzenie, Bykowniki, Puszbarny, Astyki, Pustoszka i Uzuliszki osiadłe są wyłącznie przez Łotyszów, a 11ta Skradale przez Rossyanstarowierców, przybyłych w te okolice przed 1772 r. Włościanie należą do gminy rezentowskiej, której kancelaryai zarząd oraz szkółka gminna znajdują się przy folw. Wirtukszna. W par. P. już w 1854 r. w dniu śgo Jerzego zniesione zostało poddaństwo a chłopi osadzeni na czynsze. Łotysze wszyscy bez wyjątku katolicy, dbali o oświatę; wielu z nich mówi po polsku a wszyscy umieją czytać przynajmniej po łotewsku, bo do 1863 r. istniała tu szkółka łotewska elementarna, utrzymywana kosztem dziedziców. Odkąd tę ludową szkółkę zamknięto, matki Łotewki, co niegdyś do niej uczęszczały, same uczą dzieci czytać; utrudnia naukę brak elementarzy i książek łotewskich, wydawanych w narzeczu miejscowem, druk których w 1871 r. został wzbroniony ob. art. Łotysze, V, 743; książki zaś ogłaszane w narzeczu szwedzkoinflanckich i kurlandzkich Łotyszów, używających głosek gotyckich i zawiłej pisowni niemieckiej, nie są zrozumiałe dla włościan Łotwy katolickiej. Teraźniejsza szkółka gminna w folw. Wirtuksznie nie pociąga włościan. Osada P. , tuż przy dworze, dziś pozbawiona nazwy miasta i w skład dworu poniekąd wchodząca, założoną została za przywilejem Augusta III z d. 11 października 1750 r. , danym Dominikowi Pereświt Sołtanowi. odbywają się tu dwa jarmarki doroczne, na Wniebowstąpienie Pańskie oraz w niedzielę po dniu śś. Szymona i Judy według nowego stylu. Jest to jedyny w Inflantach zabytek zastosowania kalendarza gregoryańskiego. Kościół parafialny, wzniesiony z muru w 1858 i 59 r. kosztem Sołtanów, w stylu włoskim, z wyniosłemi wieżami, p. w. śś. Szymona i Judy, pod tytułem których był i dawny kościołek drewniany, fundowany w 1781 r. przez Franciszka Sokołowskiego. Pomiędzy kościołem a dworem znajduje się młyn murowany, poruszany siłą wody rzeczki Prezmienki, wypływającej z jeziora Łosze w obrębie dóbr a uchodzącej do Małty we wsi Prezmie. Obszar dóbr przerzyna też rzka Wirtukszna, wypływająca z jez. Wirtukszna; stanowi ona aż do ujścia swego do Małty granicę pomiędzy parafią prezmieńską a rezentowską. Na obszarze par. P. są cztery niewielkie Prewssen Prewssen Preybeth Prezantól Prezma