kańskie 4 dm. , 84 mk. i św. Łazarza 2 dm. 33 mk. Razem 136 dm. , 1436 mk. 703 męż. , 743 kob. , 1369 rzym. kat. i 67 izrael. Obszar wiek. pos. ma 565 mr. roli, 34 mr. łąk i ogr. i 21 mr. pastw. ; pos. mn. 501 mr. roli, 17 mr. łąk i ogr. , 27 mr. pastw. i 2 mr. lasu. Według Długosza, który tę wieś nazywa L. B. II, 28 przedmieściem za bramą św. Mikołaja, należało tu do opactwa tynieckiego 17 łanów kmiecych i sołtystwo na 4 łanach, z czego płacono dziesięcinę plebanowi u św. Mikołaja w Krakowie wartości 25 grzywien. Prócz tego mieli mieszczanie krakowscy trzy folwarki, z których dziesięcina przynosiła 14 grzyw. a proboszcz miał 2 i pół łana, łąkę i pastwisko. W innem miejscu podaje III, 210, 453, że sołtystwo utworzono w r. 1400 i że pierwotnie należało 5 łanów do franciszkanów czyli minorytów, od których kupili je opaci tynieccy. Według reg. pob. z r. 1581 Pawiński, Małop. , 5 część biskupów krak. miała 3 półłanki kmiece, 3 zagrody z rolą, 2 komorników z bydłem, 3 młyny i papiernię, a nadto były dwie mniejsze części młynarza Janikowskiego i Ansullowy. Tutaj znajduje się kaplica murowana, wzniesiona w r. 1640 przez Jana Morskiego, mająca w ołtarzu obraz Biczowania Chrystusa z podpisem Stanisław Boja 1604 Łepkowski, Roczn. Tow. nauk. krak. , 1861, str. 100. Skreślić w krótkości chociażby pobieżnie przeszłość tej miejscowości jest bardzo trudno, albowiem z powodu bliskości Krakowa dzieliła się na wiele drobniejszych części, które często zmieniały właścicieli. Zazwyczaj też nie rozróżniano od siebie obydwóch wsi, oznaczając je imieniem Prandnyk, Prandenyk, Prandnik. W 1220 r. Dług. L. B. , III, 38, 42, 105 Iwon de Końskie Odrowąż, biskup krak. , wykonując zamiar swego poprzednika Pełki Fulco herbu Lis, czego bisk. Wincenty Kadłubek z Karwowa wykonać zaniechał, sprowadził zakonników św. Ducha ztąd część zw. Duchackie, obecnie św. Łazarza z Wienny i założył szpital, dając zakonnikom kościół św. Marcina w Biskupicach koło Wieliczki z do chodami a nadto wieś biskupią Prądnik z młynem, Krowodrzę, Wielki i Mały WroBłędów i część dochodu z karczmy nin, w Sławkowie. Szpital w Prądniku istniał tyl ko 24 lat, ale już po czterech latach 6 kwietnia 1224 postanowił bisk. Prandota z Bialaczewa Odrowąż przeniesienie szpitala do Krakowa, któremu nadał kościół św. Krzyża. Przy tym kościele był ten szpital do ostatnich lat, w końcu tylko oddział obłąkanych pod tytułem św. Ducha przy ulicy Szpitalnej. W 1268 bisk. krak. Paweł z Przemankowa przemienił cokolwiek dotacyą szpitala, czyniąc pobory wygodniejszymi por. także Bielski, Kronika, wyd. 1764, str. 117. Odnośnie do P. mamy wiele dokumentów z XIV w. mniejszej wagi, dotyczących kupna, zamiany młynów i t. p. ob. Kod. dypl. Małop, 209 i 247 i Kod. katedry krak. , str. 77, 78, 123, 124, 223, 274, 466 i 467. Tutaj istniała sławna papiernia Jana Hallera w XVI w. Na polach między tymi wsiami a Krakowem stoczył Zamojski pamiętną bitwę z Maksymilianem w r. 1587, w której zmusił go do ustąpienia na Szlązk. Tutaj również witano królów odprawiających wjazdy na koronacyą a także przyjmowano uroczyście kondukty pogrzebowe królewskie. Tu również zbudował Samuel Maciejowski, bisk. krakowski, letni dworzec, w którym Górnicki pomieścił towarzystwo dysputujące w Dworzaninie. Oba P. należą do parafii u św. Krzyża w Krakowie. Graniczą na zachód z Bronowicami i Toniom, na płn. z Zielonkami, Węgrzcem i Dziekanowicami a na wschód z Mistrzejowicami i Rakowicami. Mac. Prądnik, u ludu dziś Prudnik, niem. Neustadt, do 1708 r. PolnischNeustadt, mto powiat. na Szląsku pruskiem. Leży nad strum. Prudnik i jego dopływem Braunde, pod 35 14 3 wschod, dług. i 50 15 30 płn. szerok. , na wznies. 1088 st. n. p. m. , w odl. 14 3 4 mil od Wrocławia i 7 mil od Opola. W 1861 r. był tu kościół par. katolicki, kościół przy klasztorze braci miłosierdzia i kościół przy zakładzie karnym dla duchownych, kościół par. ewang. pokapucyński, wyższa szkoła miejska 5 klas, wyższa szkoła dziewcząt, katolicka wyższa szkoła dziewcząt, katol, szkoła elementarna, ewang. szkoła element. , żydowska szkoła, ochronka dla biednych dzieci, szpital miejski, szpital przy klasztorze braci miłosierdzia, sąd okręgowy, urząd celny, poczt. i telegr. biuro, urząd powiatowy. Z zakładów przemysłowych była tu wielka fabryka wyrobów lnianych, zatrudniająca tkaczów w sąsiednich wioskach i urządzona w 1863 r. na nowo na wzór angielskich i irlandzkich fabryk płótna. W mieście było 270 tkaczy płóciennych i bawełnianych z 590 warsztatami, 6 tkaczy wełnianych i jedwabnych. Prócz tego było 5 cegielni, 3 młyny wodne, tartak, 6 browarów, 2 gorzelnie, 1 fabr. octu. Z pomiędzy rzemieślników najwięcej było szewców 108, stolarzy 24, krawców 19, piekarzy 16. Były też 2 apteki, 1 fizyk powiatowy, 3 cywilnych lekarzy i 2 wojskow. Ludność z 3684 dusz w 1803 r. , wzrosła w 1831 r. do 4682 a w 1861 r. do 8464 359 wojskow. . Miasto ma 6133 mr. ziemi, rozdzielonej na 314 posiadłości; w tej liczbie 4710 mr. roli i 633 mr. łąk. Z pomiędzy posiadaczy ziemi 93 żyło tylko z pracy rolnej, 164 zajmowało się innemi jeszcze przemysłami. Pod miastem znajduje się na wyniosłości, w malowniczem położeniu, dom poprawy dla duchownych na Kapellenberg a niedaleko

Prądnik

Prądnik