wy, pow. żytomierski, par. Żytomierz, na płd. wschód od Żytomierza. W 1870 r. 58 dm. , 223 mk. w tem 15 procent żydów, cerkiew. Należała do Worcella. Podług rewizyi zamku żytomierskiego z 1545 r. stanowiła ojcowiznę Bohdana, Zdana, Semena i Waśka Prozowskich. Wspomniana w Arch. J. Z. R. , cz. I, t. 4 641; cz. III, t. 2 508; cz. VI, t. 1 231; do datki 641. J. Krz. Prażuchy, kol. i dwie os. , pow. kaliski, gm. Ceków, par. ewang. Prażuchy, odl. od Kalisza 23 w. , od Cekowa 2 w. , posiada kościół par. ewangielicki, murowany, cmentarz i szkołę ewang. Kol. ma 68 dm. , 807 mk. ; dwie os. 2 dm. , 12 mk. ; os. pastora 1 dm. , 6 rak. Kolonia ta powstała na obszarze lasów należących do dóbr Ceków. Par. ewangielicka obejmuje 3000 dusz. Prażyszki, zaśc. szlach. , pow. trocki, w 4 okr. pol, o 50 w. od Trok, 2 dm. , 8 mk. kat. Prądki, mylnie Prątki niem. Prondtke, wś na praw. brzegu Noteci, pow. bydgoski, o 9 klm. na wschódpołudnie od Rynarzowa, między Bydgoszczą a Łabiszynem; poczta i par. w Bydgoszczy, st. dr. żel. w Chmielnikach, 3 dm. , 34 mk. 3 katol. , 31 prot. . Należała do wójtostwa bydgoskiego. Prądnica, ob. Prątnica. Prądnickie Holendry al Prądno, Promno, pow. średzki, nad rz. Cybiną, o 5 klm. na zachód połud. od par. , poczta i st. dr. żel. w Po biedziskach, 8 dm. , 61 mk. 4 katol. 57 prot. . Należały dawniej do benedyktynek poznań skich. Leśnictwo królewskie Promno, niem. Krummfliess, ma 1 dm. i 19 mk. katol Powsta ło na gruntach Prądna. E. Cal. Prądnik, Prątnik, Promnik, także Białucha, Białka, rzką, lewy dopływ Wisły, bierze początek śród wyniosłego tarasu krakowskiej wyżyny, w stronie wschodniej od Olkusza, we wsi Sułoszowej, w pobliżu kościoła. Tworzy on z początku strumień do 1 3 4 mt. szeroki. od źródła aż do zamku w Pieskowej Skale bieży ku płd. wschod. wąską doliną a raczej wąwozem, zwartym z obu stron malowniczo najeżonymi wzgórzami i skałami. Opodal zamku zabiera z lew. brzegu strumień tryskający z pod skały, poniżej ktorego wysyła ramię do stawów pieskoskalskich. Koryto dzikie płynie od płd. tuż obok lasu Bukowca, mija dwa stawy, dosięga zamku, tworzy pod lasem znaczną topiel otoczoną skałami. Pod Sokolcem Pałką Herkulesa zabiera ramię lewe, płynące ze stawów na młyny. Koryto dzikie leży o 2 1 4 mt. niżej poziomu stawów. Dotąd dno P. stanowi skała wapienna. Minąwszy zamek wydobywa się P. na obszerniejszą dolinę, otoczoną Wysokiem i ścianami wyżyny. Pod Grodziskiem tworzy kilka stawów, dziś po większej części zarosłych szuwarem. Odtąd z obu brzegów sterczą skały wapienne, których szereg zaczyna Grodzisko z kaplicą i pustelnią św. Salomei. Stroma ta skała opada ku zach. i płd. w dość obszerną dolinę. Od płn, przechodzi w płaskowzgórze, pokryte gęstym lasem. W dalszym ciągu skały jużto wyskakują w postaci słupów, już też układają się w prostopadłe ściany. Pod Ojcowem południowe pasmo skał pokrywa las szpilkowy, śród którego wyskakująca ku płn. skała dźwiga na barkach swych resztki zamku Ojcowa. W całym przebiegu towarzyszą strumieniowi po brzegach łąki. Koryto ma 2 2 3 mt. , brzegi 1 1 4 mt. wysok. , nurt 30 60 cm. Obraca kilka młynów, dawniej w Ojcowie papiernią. Poniżej Ojcowa skały kryją się pod warstwą zie mi i rosnącym na niej lasem. Ze szczytu Chełmu widzieć można dolinę Prądnika, pod Kraków sięgającą. Po przeciwnym lewym brzegu P. , również wznoszą się strome, ale nagle skaliste wzgórza, z licznemi grotami. Minąwszy te wzgórza napotykamy okruchy wapieni prostopadle sterczące, które przepuszczając wąski strumyk, przedstawiają jakoby ruiny bramy. Odtąd skały maleją i wzgórza okryte ziemią, rozstępując się coraz bardziej, doprowadzają aż do wsi Januszowie, nad granicą królestwa polskiego. Wszedłszy na obszar Galicyi przyjmuje P. nazwę Białuchy. Ta ma on 2 2 3 mt. szerokości a nurt 30 cmi; brzegi namuliste, na nich wąskie, paśmiste łąki. Od Januszowie zwraca się cokolwiek ku wschodowi, mija na gliniastym wzgórzu położony Giebułtów, następnie dosięga po lew. brzegu leżących Trojanowie. Już pod Giebułtowem rozdwaja się. Lewe ramię idzie na młyn, krzyżując się z dzikiem czyli prawem, tak, że ostatnie staje się północnem, i poniżej młyna, zabrawszy południowe, tworzy na łąkach strumień 3 1 2 mt. szeroki, o nurcie 30 cmt, a brzegach dochodzących 2 1 3 mt. wys. Następnie mija grupę domów Kąty, a nim dojdzie do Pękowic, rozdwaja się powtórnie. Koryto, ujęte rowem 1 3 4 mt. szer. , leży 1 1 2 3 mt. wyżej poziomu przyległych łąk, które w czasie wylewu P. zastępują miejsce koryta dzikiego. od młyna koryto się rozszerza. Pod Zielonkami przyjmuje cechy dzikiego. Rozdziela wieś na północną, nisko położoną, i południową, zajmującą skaliste wzgórze. Mija młyn prądnicki al. rozdziałowski, następnie młyn duchacki pod Lipkami, wreszcie kaniowski. W tym przebiegu opływa od płn. wsie Prądnik Biały i Czerwony. Koryto 2 mt. szerokie, brzegi 1 mt. , nurt 60 cmt. Nadto rzeczone koryto raz łączy się upustem z korytem Robotnej ob. , a w załom jego od Prądnika Białego ku płd. wpada Górecka woda. Minąwszy Prądnik Czerwony skręca się na płd. , mija Rakowice, gdzie przyjmuje od lewego brzegu potok Sudolski. Prażuchy Prażuchy Prażyszki Prądki Prądnica Prądnickie Holendry Prądnik