Przypierno, , wś, pow. dzisieński, w 1 okr. pol. , gm. Głębokie, okr. wiejski Szuniowce, o 5 w. w. od gminy76 dusz rewiz. Przypiesz, dobra, pow. siebieski, o 23 w. od Siebioża, z zarządem gminnym, mają 1024 dzies. ziemi dworskiej; własność Arcisona i Waleryi Łabuńskiej. Gmina miała w 1863 r. 402 dusz rewiz. Własność niegdyś Bałabanowskich, z których Michał i Marcela z Hłuszaninów w 1693 r. sprzedali Konstantemu Szczyttowi. A. K. Ł. Przymorze, ob. Primore. Przymotyka, os. , pow. brodnicki, par. kat. Łobdowo, odl. i milę. W 1848 r. 8 mk. kat. W nowszych spisach nie wymieniona. Przymysława, rzeczka w dok. XIII w. , dopływ odnogi Wisły zwanej Kabal ob. . Przynada 1. al. Prenada, karczma na obsz. dwor. Lesienic, pow. lwowski. 2. P. , karcz na obsz. dwor. Łahodowa pow. przemyślański. Przynady, grupa domów na obszarze dwor. Ulicka Zarąbanego, pow. Rawa Ruska. Przyny, ob. Psiny. Przypiecki, skały w Pieninach na południe od grupy skał zwanej Ligarki ob. . Przypki, wś i folw. , pow. grójecki, gm. Komorniki, par. Tarczyn, odl. 10 w. od Grójca a 53 w. od Warszawy, ma 357 mk. , 564 mr. ziemi folw. , 603 włośc. W 1827 r. było 32 dm. , 209 mk. Folw. P. jest wieczystą dzierżawą, z której płaci się skarbowi czynsz roczny w ilości 410 rs. 61 kop. Przypkowska Wola, wś włośc, pow. grójecki, gm. Komorniki, par. Tarczyn, posiada szkołę początkową ogólną, młyn wodny, 326 mk, , 820 mr. W 1827 r. wś rząd. , ma 5 dra. , 65 rok. Przypor, szczyt górski w Karpatach Spiskich, na obszarze gm. Drużbaki, między pot. Ryki Rzeki i Żelaznym. Wznies. 1050 mt. Przyporniak, potok, na Podhalu nowotarskim, łowy dopływ pot. Filipczańskiego. Przyprostynia al. Przeprostynia, niem. Brandorf, wś kośc. , pow. międzyrzecki, o 2 klm. na płd. od Zbąszyna, na wsch. brzegu jeziora zbą szyńskiego; par. kat. , prot. , poczta i st. dr. żel. w Zbąszyniu; 76 dm. , 527 mk. 446 kat. , 81 prot. . Tożsamość P. z podawanymi w dyplom, wielkopolskich nazwami Prendekow, Brandotindorf i Brutnicz, budzi pewną wątpliwość. W r. 1311 Gerhardus de Prendekow, który od klasztoru paradyskiego otrzymał w lenno wieś Staropole, pochodzić miał z P. Kod. Wielk. , 947. Następnego roku ks. szląscy dzieląc się Wielkopolską, wymieniają Brandatindorf cum su districtu, co każe przypuszczać pewną odległość od Zbąszynia. Pod r. 1317 znachodzimy wzmiankę in castris ante Brandatindorf, a odnośny dyplomat z r. 1319 określa granicę von Kopanitz den Ober nyder biz an Brandatendorf and. ., , vorbaz von Brandatendorf bis zu Bentzin, która zdaje się wskazywać na Chobienice leżące na pół drogi między Kopanicą a Zbąszyniem. W 1329 r. Henryk szląski otrzymał od króla czeskiego Jana między innemi Brutnicz; posiadłości te wymienia także w tym co i Sommersberg Script. I, 845 porządku kronika Benedykta Pomn. Dz. Pol. , III, . 570, z tą różnicą, że zamiast Brutnicz ma, Rutnicz a za Standondorf ma, , Brandatendorf Występujący pod r. 1329 pleban in Brandatendorp mógł być proboszczem w Chobienicach, bowiem nazwy Prendekow i Brandatendorf odnosić się mogą tak do P. jak do Chobienic, Pod r. 1338 spotykamy się dopiero z Przeprostynią ruska Pereprostyna, która miała swe zamczysko castrum. W r. 1387 pisał się z P. Jan, kaszt. łęczycki. Około r. 1564 płaciła P. z 16 łanów osiadłych 4 grzywny dziesięcin bisk. paznańskim; w r. 1580 było 17 łanów, 4 zagr. , 3 komor. i 15 owiec Około 1779 r. po. posiadał P. Edward Garczyński, kaszt. rozpierski, a później Stefan Garczyński. Za Prus Południowych pojawia się obok polskiej nazwa niemiecka Braniorf. przypominająca średniowieczną Brandatendorf wieś Prądoty. Kościół p. w. św. Stanisława i Narodzenia N. M. Panny istniał tu przed r. 1510; bisk. poznański Jan Lubrański wcielił go do kolegiaty zbąszyńskiej w r. 1516. W miejsce starego stanął nowy kościół z drzewa, poświęcony w r. 1667 przez Macieja Kurskiego, sufragana poznańskiego, i odnowiony w r. 1779 przez ówczesnego dziedzica. E. Cal. Przy Pułkowym Moście, os. do Mokrego Lasu należąca, pow. brodnicki, st. poczt. i par. ew. Golub, kat. Łobdowo. W 1869 r. 4 bud. , 2 dm. , 7 mk. kat. Leży nad traktem toruńskobrodnickim. Kś. Fr. Przypust, wś i folw. nad Wisłą, pow. nieszawski, gm. Lubanie, par. Nieszawa, odl. 2 w. od Nieszawy, leży nad Wisłą, stanowiącą wschodnią granicę wsi, ma 138 mk. Folw. P. rozl, mr. 568 gr, or. i ogr. mr. 308, łąk mr. 20, pastw. mr. 54, wody mr, 139, nieuż. mr. 47; bud. mur. 7, z drzewa 3; pokłady torfu. Wś P. os. 13, z gr. mr. 19. P. , kol. w gm. Bądkowo, ma 13 mk. W 1827 r. 5 dm. , 35 mk. P. jest starą osadą. Już w Xl w. istniał tu gród warowny a przy nim nadrzeczna osada. W akcie uposażenia benedyktynów w Mogilnie 1065 r. wymieniony jest i P. ob. t. VIII, 654. Dokum. Bolesława Kędzierzawego z 1155 r. podaje P. w liczbie grodów kujawskich i mazowieckich ob. t. VI, 200. W 1308 r. Wład. Łokietek zastawia bisk. kujaw. Gerwardowi za 440 grzyw, wsie Płowce, P. i Polanowo Kod. Maczk. Rzysz. , II, 184. Kazimierz Jagielończyk zakładając miasto Nieszawę w 1460 r. , nadaje mu przyległą wś P. , gdzie

Przypierno

Przypierno

Przypiesz

Przymorze

Przymotyka

Przymys awa

Przynada

Przynady

Przyny

Przypiecki

Przypki

Przypkowska

Przypor

Przyporniak

Przyprostynia

Przypust