rz. Wisłą, pow. płoński, gm. Sielec, par. Czerwińska odl. o 30 w. od Płońska, ma 3 dm. , 16 mk. , 92 mr. Br. Ch. Pragurine litew, nazwa, tyle co, ,bezdenne, błoto pod. Kiernowem, pow. wileński. Praimiberg, szczyt górski, ob. Kieżmark t. IV, 55. Prakendorf, niem. Prackendorf, węg. Prakfalu, dawniej Praków wś górnicza, w hr. spiskiem Węgry, pow. gielnicki, na praw. brzegu rzeki Gielnicy, przy ujściu pot. Hralikowa, w pięknej okolicy Beskidu spiskiego, na płd. zach. od Gielnicy. Wś ta istniała już w XVI w. , gdyż według przywileju Ludwika Węgierskiego z 1375 r. miasto Gielnica posia dało siedm wsi, między nimi Fraków, dzisiej sze Prakendorf. Przeciwległe boki doliny ota czającej wieś, składają się z łupku talkowego i przeobrażonego. Pokład zwany JohauniGoldgang składa się przeważnie z białego kwarcu i gruboziarnistego węglanu żelaza; tu rozsiany jest też panabaz, siarczyk miedzi i żelaza; pokład zaś zwany Landstrasse składa się z wodanu żelaza i ma do 2 mt. grubości. Według Zipsera są też pokłady węglanu manganezu któremu towarzyszy żelazo magne tyczne w paśmie górskiem Tohanką zwanym. Istnieje tu siedm czynnych kopalni. W 1876 r. dostarczyły one z 4 gór 8516 klg. rudy miedzianej a z jednej góry 745 klg, miedzi i srebra. Oprócz tego są huty żelazne. W 1880 r. było 121 dm. , 758 mk. Niemców i Słowaków. Parafia rzymskokatolicka w Gielnicy a greko katolicka w Helcmanowcach. Obszar wynosi 5447 sążni kw. katastr. Sąd powiatowy, urząd podatkowy i stacya pocztowa w Gielnicy. Br. G. Praksedów al. Niwice, kol. nad rz. Wartą, pow. kolski, gm. Brudzew, par. Dobrów ewan. Koło, ma 8 dm. , 257 mr. Należała dawniej do dóbr Kwiatków i stanowi jedną całość z kol. Janów ob. . Prakwice, niem. Proeckelwitz, wś, pow. morąski, st. p. i tel. Kiszpork. Wś ta świadczy o kolonizacyi polskiej i w tym powiecie. Pralnia, uroczysko, pow. białostocki, w 2 okr. pol. , gm. Obrębniki, o 13 w. od Białegostoku. Pralniki, wś i dobra nad rzką Makasierką, dopł. Isłoczy, pow. miński, w 2 okr. pol. rakowskim, gm. Iwieniec, par. kat. Raków, ma 19 osad pełnonadziałowych; cerkiew pounicka, filia par. Ojceniewo, fundacyi obywatela Ra tyńskiego z 1805 r. Od początku bieżącego wieku aż do 1852 r. P. były własnością Ratyńskich, dziś należą do hr. Ledochowskich. Dobra te, dawniej obszerniejsze, teraz mają 889 dz. ziemi dworskiej w wybornej glebie. We dworze stare archiwum. Dochody przyno szą propinacye i młyny. A. Jel. Słownik Geograficzny Tom IX. Zeszyt 97. Prałkowce, rus. Prałkiwci, wś, pow. przemyski, 4 klm. na płd. zach. od sądu pow. , st. kol. , urz. pocz. i tel. w Przemyślu. Na płn. zach. i płn. leży Ostrów, na wsch. Kruhel Ma ły, na płd. wsch. Kruhel Wielki i Wituszyńce, na płd. zach. Rokszyce, na zach. Nahórczany. Wzdłuż granicy płn. płynie San od zachodu na wschód, łukiem na płn. wygiętym i przyjmuje w obrębie wsi dopływ od praw. brzegu. Zabudowania wiejskie leżą w półn. stronie obszaru 240 mt. . Na płd. zach. leży las, ,Długie 403 do 407 mt. wznies. Grupa domów Na Dołhim leży w środku obszaru. Własn. wiek. Feliks Drużbacki ma roli or. 189, łąk i ogr. 48, past. 30, lasu 712 mr. ; wł mn. roli or. 174, łąk i ogr. 27, past. 26 mr. W r. 1880 było 60 dm. , 376 mk. w gminie, 10 dm. , 90 mk. na obsz. dwor. ; 155 rz. kat. , 285 gr. kat. , 26 izrael; 176 Polaków, 287 Ru sinów. Par. rz. kat. w Przemyślu, gr. kat. w miejscu, dek i dyec. przemyska. Do par. należą Kruhel Wielki i Kruhel Mały. We wsi jest cerkiew drewniana przez Eustachego Druźbackiego w r. 1842 postawiona. Przy go ścińcu sanockim za P. występuje w kamienio łomie szary, nieco bitumiczny piaskowiec ze znacznem lepiszczem wapiennem. Skała ta zawiera liczne odciski i skorupy ammonitów. Ta obecność ammonitów wskazuje, iż jest to najstarszy horyzont kredowy, mianowicie neokom Dunikowski, Rzut oka na geol. stosunki Galicyi, str. 46. Lu. Dz. Pramort niem. , dobra w Pomeranii, pow. Franzburg, st. p. Zingst. Prams, kol. i młyn, pow. ziębicki, ob. Olbersdorf 2. . Pramsen 1. wś i fol. , pow. brzeski Brzeg na Szląsku, par. ew. Schwanowitz Żwanowice. W 1842 r. była tu kaplica ew. drewniana, szkoła ewang. , 56 dm. , 305 mk. 17 kat. . 2. P. , ob. Prężyna. Pramsin niem. , ob. Prężyna. Prańce, wś, pow. władysławowski, gm. i par. Błogosławieństwo, odl. od Władysławowa 31 w. , ma 9 dm. , 139 mk. W 1827 r. było 6 dm. , 82 mk. Prandocin al. Prendocin, w XV w. Prandoczyn, wś, pow, miechowski, gm. Kacice, par. Prandocin, leży w pobliżu drogi bitej z Miechowa do Słomnik, posiada kościół par. z kamienia ciosowego, szkołę początkową ogólną. W 1827 r. było 185 dm. , 1091 mk. Wieś ta stanowiła posiadłość rodu Odrowążów. Jeden z nich Wisław zamierzał założyć klasztor cystersów w Prandocinie, lecz na życzenie Iwona Odrowąża, biskupa krakowskiego, fundacyą przeniesiono do Mogiły pod Krakowem. W 1235 r. Henryk Brodaty uwalnia P. od straży; 1243 r. Bolesław Wstydliwy uwalnia

Pragarine

Pragurine

Praimiberg

Prakendorf

Praksedów

Prakwice

Pralnia

Pralniki

Prałkowce

Pramort

Prams

Pramsen

Pramsin

Prańce

Prandocin