Kor. , 127, f. 235 i takowy odstępuje Marcinowi Białobrzeskiemu bisk. kamienieckiemu, w zamian za Szarogród na Podolu. Odtąd aż do 1794 r. biskupi kamienieccy mają tu swą rezydencyą. Przy końcu XVI i w pierwszej połowie XVII w. zarówno obszar Pragi jak i przyległego Golendzinowa przybierają charakter przedmieścia noszącego ogólną nazwę Pragi. Dziedzice Golendzinowa Warszyccy wznoszą około 1598 r. kościół murowany p w. św. Antoniego i osadzają przy nim bernardynów. Klasztor sam był pierwotnie drewniany, dopiero w 1653 r. stanął murowany budynek na 30 zakonników. Bernardyni wznieśli przy kościele w 1640 r. kaplicę loretańską na wzór domku w Lorecie z pomocą darów pieniężnych Władysława IV, Cecylii Renaty i braci królewskich. W trzydzieści pięć lat później, zapewne po uszkodzeniach z czasów wojny szwedzkiej, odnowił kaplicę ks. Węgierski, pleban z Nieporętu pod Warszawą. Kaplica ta była celem pobożnych pielgrzymek dla mieszczan warszawskich. W adwencie co sobota zbierały się tłumy pobożnych. Uczniowie szkół jezuickich i pijarskich urządzali uroczyste procesye z chorągwiami i światłem po zamarzniętej Wiśle. Rywalizacya obu kolegiów sprowadzała często bójki między dwoma wspólczesnemi procesyami. Rozporządzenie marszałka Bielińskiego położyło koniec skandalom przez wyznaczenie oddzielnych dni dla każdej szkoły. Szczegóły te podaje Kitowicz. W Lorecie tym podziwiano ołtarz cały lśniący od złota i licznych wotów; oglądano z całą wiarą garnuszki i miseczki, jakoby przez Matkę Boską używane. Adam Jarzembski w Opisie Warszawy z 1643 r. powiada o Pradze, że są tu wielkie ulice, słodownie, karczmy, browary, składy rozmaitych kupców, ogromny skład soli, mieszkanie żupnika, cegielnia, kościół bernardynów porządny, z gankami dla muzyki. On też opisuje kaplicę loretańską a następnie przyległy Skaryszew, który przedstawia jako miasteczko z nowym kościołem i obszernym rynkiem, mieszka tu burmistrz z rajcami, wójt i ławnicy. Bokami nad Wisłą ciągną się spichrze a przy nich szkuty. P. ze Skaryszewem stanowią drugą Warszawę. Żydom nie było wolno mieszkać. Biskupi płoccy rywalizowali zapewne ze swymi sąsiadami biskupami kamienieckimi w wyzyskiwaniu korzystnego położenia nadwiślańskich wiosek. W 1641 r. Skaryszew otrzymuje przywilej miejski i prawo magdeburskie, burmistrza i wójta, tudzież pewien obszar łąk i pastwisk. W tym czasie zapewne powstaje tu kościołek filialny, drewniany, p. w. św. Stanisława. W 1655 r. brat królewski ks. Ferdynand Karol, biskup płocki i wrocławski, wyjednywa u króla 3 jarmarki dla miasteczka. W 1691 r. Jędrzej Załuski, biskup płocki, oddzielił prebendę w Kamionce od kanonii pułtuskiej, stanowiąc stałego plebana a następnie, z powodu zrujnowania kościoła w Kamionce, przeniósł parafią do Skaryszewa. Od 1773 do 1793 r. proboszczem tutejszym jest zasłużony pisarz, publicysta i pedagog ks. Bohomolec. Kościół skaryszewski, zniszczony w 1794 r. , został ostatecznie rozebrany przy budowie fortyfikacyi nad Wisłą w 1807 r. Parafią przeniesiono do kościoła bernardynów. Przykład biskupów płockich pobudził Michała Działyńskiego, biskupa kamienieckiego, który w 1648 r. otrzymuje od Władysława IV przywilej miejski dla Pragi. W akcie tym król zaleca, ażeby wszelkie zwyczaje omnes modos et consuetudincs prawu magdeburskiemu przeciwne a przez mieszkańców P. dotąd używane, zostały zniesione, ustanawia magistrat, upoważnia do zakładania zgromadzeń kupieckich i rzemieślniczych, prowadzenia handlu. Nadaje miastu 4 jarmarki i targi tygodniowo co piątki na konie i bydło, we wtorki i soboty na inne przedmioty. Żydom zabrania przebywać, z wyjątkiem jarmarków, dysydentów nie dozwala przypuszczać do praw miejskich i nabywać nieruchomości lub gruntów. Nadany miastu herb przedstawia Matkę Boską a dokoła godła biskupie i herb Ogończyk. Przywilej miejski zamiast rozpocząć erę pomyślniejszego rozwoju, zamyka właściwie takową. Rozwinąwszy się pomyślnie jako osada targowa, przemysłowa, w której pobudowano też liczne gospody dla szlachty zjeżdżającej na sejmy do Warszawy, zaczyna P. wraz z krajem przechodzić szereg klęsk wojennych. Trzydniowa bitwa na przyległych do Pragi polach tocząca się 28 do 30 lipca 1656 r. , między wojskami polskiemi a Szwedami i Braodeburczykami, skończyła się powtórnem zajęciem Warszawy przez Szwedów i spaleniem Pragi, Skaryszewa i Kamionka. Rekwizycye wojskowe, rabunki i pożary, wreszcie morowe powietrze ubożąc Warszawę i kraj cały, dały się we znaki i pragskim przedmieściom Warszawy. Karol XII w 1702 r. obozuje na P. Na początku XVIII w. powstając tu klasztor bernardynek, założony przez Urszulę Iwanowską, bernardynkę klasztoru warszawskiego. Kościół i klasztor drewniany wykończono zostały około 1750 r. kosztem Zamoyskich i przy pomocy daru Augusta III. Zrujnowany w 1794 r. , trzymał się mimo to tak, iż w 1800 r. było jeszcze 14 zakonnic. W 1807 r. zakonnice przeniesiono do szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie a w 1809 r. rozebrano klasztor i kościół; ołtarze przeniesiono do kościoła we wsi Grodzisku. D. 5 paźdz. 1733 r. odbyła się na polach wsi Kamionka przyległych do Skaryszewa elekcya Augusta III,

Praga