wego. Mimo silnej konstrukcyi nie oparł się od prądowi wezbranego Sanu w dniach 10 i 11 lipca 1867 r. Wzburzono fale podmuliły przyczółek i pierwszy filar, przez co pochyliły południową część mostu. Spowodowało to odbudowę mostu. Kryty most nad Wiarem, postawiony w latach 1777 do 1779, istnieje dotąd. Co do malowniczości położenia jest P. jednem z najpiękniejszych miast Galicyi. Najokazalej przedstawia się z gościńca wiodącego do Węgier. Głównym punktem panoramy miasta jest góra Zamkowa al. Capia, pokryta drzewami ze szczątkami zamku. Na południe wznosi się wzgórze Zniesienie do 356 mt. znak triang. . Na granicy półn. w Lipowicach dochodzi wzgórze 348 mt. wys. Na Zasaniuj na polu zwanem Babinie, należącem do klasztoru benedyktynek, wznosi się kopiec Babiniec. Z góry Zamkowej malowniczo przedstawia się miasto, rozrzucone na pochyłościach wzgórzy, strzelające wieżami mnogich świątyń, ujęte w ramy ogrodów przedmiejskich, na tle szeroko rozpostartej doliny Sanu. Od południa zamykają krajobraz siniejące w oddali szczyty Beskidu. Miasto wraz z przedmieściami obejmuje przestrzeni 2867 mr. i 701 sążni kwadr. Geologiczny układ. Obszar miasta i najbliższej okolicy składa się orograficznie z grzbietów i stoków dwu do brzegu karpackiego należących pagórów Kruhelskiego od wsi Kruhel Wielki i Mały i Lipowieckiego od Lipowiec, tudzież z niziny, w części między nimi, w części zaś na wschód od nich rozłożonej, obejmującej dolinę Sanu i dopływu tegoż Wiaru. W skład wspomnionych pagórów wchodzi A wapień wieku wyższojurajskiego ogniwa stramberskiego, w masie ledwie na powierzchnię się wydobywającej osobliwie nad Kruhlem Wielkim, zresztą o nieznanych rozmiarach i tylko domniemywanym kształcie rafowym. Odosobniona ta masa wapniowa stanowi wschodnie przedłużenie północnego ciągu karpackich raf jurajskich, do którego należą w Galicyi zachodniej skały wapniowe występujące koło Inwałdu, niedaleko Wadowic. B Układ warstwowy wieku niższokredowego, silnie nachylony, przeważnie na N W N skierowany a na W S W upadający, który składa się z następujacych ze sobą naprzemianległych gatunków skał Przeważa marglowy łupek piaszczysty, ciemnoszary, zresztą co do jakości bardzo zmienny, do łupku iłowego, piaskowca ilastego lub wapienia piaszczystego się zbliżający. Margiel fukoidowy, t. j. cienko warstwowany, szarawobiały margiel, zwykle liczne odciski fukoidów morszczyn zawierający Piaskowiec drobnoziarnisty, wapienny, cienko warstwowany, żelazisto wietrzejący. Okruchowiec wapniowy w pojedynczych, często grubość jednego metra przechodzących pokładach, tu i owdzie wtrącony. W marglu wymienionym pod a znajdują się miejscami okrąglaki wapienia jurajskiego. W tejże samej skale znaleziono w kamieniołomie za wsią Pralkowce około 4 klm. na zachód od P. dość liczne skamieliny, przeważnie amonitowe, które, jakkolwiek są licho zachowane, wskazują na wiek niższokredowy i stały się jedną z głównych podstaw horyzontowania uporządkowania wiekowego oddziałów całego górotworu Karpat galicyjskich, pośród którego charakterystyczne skamieliny nadzwyczaj rzadko występują. Przykrycie powierzchowne przemyskich pagórów karpackich, osobliwie u ich boków, stanowi przeważnie C glina dyluwialna, wykształcona najczęściej jako typowy Loess, którego grubość dochodzi miejscami do 15 mt. Dosyć często zawiera ona u spodu swego zwiry lub pojedyncze bryły erratyczne skandynawskie. Na stokach przy wsi Kruhel Wielki występują pośród gliny nagromadzone okrąglaki wapieniowe, pochodzące widocznie z ukrytej rafy jurajskiej, które to bryły oddawna w wielkiej ilości jako materyał do wypalania wapna użytkowane bywają. Do stóp pagóra Kruhelskiego od strony S E przytyka i ztąd dalej na obszar wsi Pikulice rozprzestrzenia się ił formacyi miocenicznej, do którego należą występywania soli i solanki, które w okolicy na S przytykającej koło Fredropola w dawniej szych czasach na sól warzelną zużytkowane bywały. Nizina towarzysząca Sanowi i Wiarowi aż do wysokości około 210 mt. Wojsk. inst. geogr. w Wiedniu utworzona jest z nanosów rzecznych, które przedstawiają się prawie wyłącznie jako piaszczysty namuł iłowy, a bardzo podrzędnie występuje obok tegoż drobny zwir karpacki. O geologii okolicy P. traktują rozprawy, J. Niedźwiedzki, Spostrzeżenia geologiczne w okolicy F. , Kosmos, rok I, Lwów 1876 r. toż samo po niemiecku w Jahrbuch der geolog. Reichs, Anstalt, t. 26, Wien 1867; C. Paul, Die neueren Fortschritte der Karpathensandstein Geologie; Jahrbuch der geologischen R. Anstalt, t. 33, Wien 1883, p. 669 673. Ustęp ten opracował prof. J. Niedźwiedzki. Klimat i flora. Klimat P. łagodniejszy jest od klimatu w okolicy Lwowa i Krakowa. Brak systematycznych spostrzeżeń, obejmujących znaczniejszy przeciąg czasu nie pozwala podać ścisłych danych. W. Pol Muzeum natury we Lwowie, Dzieła, t. 10, str. 260 podaje, że przez lat kilka odbywał tu obserwacye Aleksander Zawadzki. Na podstawie spostrzeżeń czynionych przez K. Frattinga od 1866 do 1878 r. z przerwami oznaczył B. Kutula średnią temperaturę zimy na1, 7; wiosny 7, lata 15,

Przemyśl