gosz, L. B. , II, 149. Według reg. pob. pow. proszowskiego we wsi Przimęków część Mie leckiego miała 9 1 2 łan. km. , 11 zagr. z rolą, 2 kom. z byd. , 2 kom. bez byd. , 1 roli sołty siej A. Pawiński, Małop. , str. 10, 443. Przemękowskie starostwo niegrodowe, w pow. pro szowskim, a po części w pow. wiślickim, podług metryki koronnej obejmowało w 1676 r. wsie Przemęków z Wolą Przemękowską, Piotrowi ce, Ławy, łan Łabiński, 1 2 łana Krzyszkowskiego i trzy kolonie. W r. 1771 posiadali je Hieronim Wielopolski, koniuszy koronny, z małżonką Urszula z Potockich, i opłacali kwarty złp. 3, 144 gr. 25, a hyberny złp. 787 gr. 10. Dykcyonarz geogr. Echarda nazywa P, miastem. Br. Ch. Przemykowata, grupa domów w Pasiecznej, pow, nadworniański. Przemykowska Wola, wś na praw. brz. Wisły, pow. brzeski, ob. Wola Przemykowska, Przemyska, potok w pow. nadworniańskim, uprowadza wody z obszaru wsi Łuh do Prutu z lew. brzegu. Dopływem P. jest pot. Mała rzeczka. Przemyskołupkowska dr. żel, łączy Przemyśl z Łupkowem i jest częścią drogi żelaznej węgierskogalicyjskiej. Kolej ta idzie od Przemyśla naprzód w górę dolinami Wiaru i wpadającej doń Wyrwy aż do Dobromila. Dworzec w Przemyślu 191 mt. n, p. m. , w Dobromilu 276 mt. , w Chyrowie 328 mt. , przechodzi w dolinę Strwiąża, którą idzie aż do Ustrzyk, 451 mt. W Ustyanowej, 488 mt. , przekracza dział wodny pomiędzy Strwiążem a Sanem. W Glinnem koło Liska idzie głębokim przekopem, a w Łukawicy schodzi w dolinę Sanu, z której wkrótce wstępuje w dolinę Osławy, a dalej potoków do tejże uchodzących, ciągle się podnosząc. Dworzec w Zagórzu 298 mt. , w Szczawnem 391 mt. , w Komańczy 458 mt. Pominąwszy Łupków, 593 mt. , wspina się jeszcze do 603 mt. i na tej wysokości przechodzi tunelem, leżącym około 37 mt. pod powierzchnią ziemi, główny działowy grzbiet Beskidu i granicę węgierską. Przemyśl 1. folw. pow. dzisieński, w 2 okr. pol. gm. Ihumenowo, okr. wiejski Łońsk, własność Rutkiewiczów. Dawniej należał do dóbr Szarkowszczyzna, Łopacińskich. 2 P. , łotew. Premysli, wś, pow. rzeżycki, w 3 okr. pol. do spraw włośc, w 1863 W 301 dusz rewiz. ; posiada kaplicę katol. , par. Bukmujża. Własność sukc. Józefa Kułakowskiego. Należała niegdyś do dóbr dagdzieńskich Hylzenów. Przemyśl, rus. Peremyszl, w dok, Prymsl, Premislia, Peremisl, Premysl, Przemislia, miasto powiat. i stolica dwóch biskupów katolickich, dawna stolica księstwa przemyskiego, a później główne miasto ziemi przemyskiej. Położenie. Miasto leży między 49 45 a 49 48 30 płn. szer. i 40 24 30 a 40 29 40 wsch. dłg. od Ferro. Na północ znajdują się Ujkowice i Żurawica, na wschód Buszkowice, Wilcza, Przekopana i Krowniki, na płd. wschód Sielec, Bakończyce i Nehrybka, na płd. Pikulice, na płd. zach. Kruhel Mały; , na zach. Prałkowce, Ostrów i Kuńkowce. Środkiem obszaru płynie San od płd. zach. na płn. wschod. Granicy wschodniej dotyka na małej przestrzeni od Krownik dopływ Sanu Wiar, płynący od płd. z Krownik. Wzdłuż granicy zachodniej od Kuńkowiec płynie mały dopływ Sanu. Na praw. brzegu Sanu, tuż nad rzeką, rozłożyło się miasto na niewyniosłem wzgórzu. W płd. zachodniej stronie obszaru leży przedmieście Podzamcze z częściami Cybulanka i Krzemieniska. W stronie południowej leży przedmieście Podgórze Pidhirie, w stronie płd. wsch. i wschodniej Lwowskie przedm. z częściami Błahowiszczenie Przedm. Błahowiszczeńskie, Forszterówka, Garbacze, Mnisze, Podskale, Wodna i Władycze. Władyczem zwie się płd. wschodnia część obszaru miejskiego, śród której stała katedra obrządku greckiego. Płac dokoła cerkwi był z początku wolny. W 1550 r. otrzymał bisk. Antoni Radyłowski od Zygmunta Augusta przywilej na zabudowanie placu pod warunkiem, że otoczy go od wschodu murem. Biskup plac zabudował domami, w których osadził kler, swoją służbę i rękodzielników. Zostawali oni pod biskupią jurysdykcyą. Na lew. brzegu Sanu leży przedm. Zasanie z częściami Białoczyna, Kazanów, grupą chat Bąki i najdalej na płn. zach. wysuniętą częścią Lipowica al. Lipowice. Przedmieścia leżące na lew. brzegu Sanu łączy z miastem most, który istniał już w r. 1554 Zubrzycki, Kronika Lwowa, Lwów 1844, str. 175. Starożytny most przemyski była to, jak mniema Hauser Monografia Przemyśla, str. 153, szeroka kładka z desek ułożonych na palach, którą wezbrana woda często zabierała. W drugiej polowie XVIII w. mostu nie było i utrzymywano komunikacyą z drugim brzegiem za pomocą promu. Za czasów austryackich 1777 do 1779 wybudowano kosztem rządu stały most drewniany w miejscu, gdzie jest obecny. Most ten, 80 sążni długi, spoczywał na trzech kamiennych filarach, był dachem pokryty, kosztował 80, 000 złr. Dnia 19 lipca 1845 r. podczas powodzi przyniosła woda wielką ilość galarów, które swym naporem zrujnowały most. Tegoż roku jeszcze zbudowano poniżej dawnego most prowizoryczny, który zastąpiono w 1865 r. mostem obecnie istniejącym. Drugi kolejowy most, ukończony w r. 1859, zbudowany z żelaza według systemu Schilffkorna, spoczywa na 9 filarach i 2 przyczółkach z kamienia cioso Przemykowata Przemykowata Przemykowska Przemysko Przemyśl