Prymowce al. Prymowiec, niem. Primocz al. Primsdorf, weg. Primóc, wś, hr. spiskie, pow. tatrzański, nad pot. płynącym od Szwabowiec ku pot. Ganowskiemu, nie daleko toru, dr. żel. bogumińskokoszyckiej. W pobliżu leżą Kor ka, Św. Andrzej, Kiszowce, Mikluszowce i Widernik. Wś ma 12 dm. , 82 mk. Słowaków 1880 r. . Par. łac. w Szwabowcach; według szem. dyec. spiskiej z r. 1876 było 60 rz. katol. , 2 ewang. , 3 nieunit. , razem 65. Obszar obejmuje 319 sążni katastr. kw. Sąd pow. w Spiskiej Sobocie, urz. podatk. w Kieżmar ku, st. poczt. Horka. Br. Gu. Prymasowa Wola, wś, pow. opoczyński, gm. Janków, par. Sławno, odl. od Opoczna 7 w, ma 28 dm. , 306 mk. W 1827 r. było 20 dm. , 154 mk. Według reg. pobor. pow. opoczyńskiego z r. 1577 wś Wola Primuschowa, w par. Sławno, własność Piotra i Mikołaja Primusów, miała 9 łan. , 4 zagr. z rolą Pawińskł, Małop. , 291. W 1871 r. fol. P. Wola rozl. 1381 mr. gr. or. i ogr. 536 mr. , łąk 110 mr. , pastw. 138 mr. , wody 5 mr. , lasu 561 mr. , w osadach 2 mr. , nieuż. 29 mr. ; bud. mur. 3, z drzewa 12; las nieurządzony. Wś P. Wo la os. 31, z gr. mr. 272; wś Grążewice os. 17, z gr. mr. 236. Br. CL Prynczyce, dobra, pow. słonimski, w 4 okr. pol. , gm. Rogotna, o 26 w. od Słonima. Prynkowo, 1710 Prynka, niem. Prinkowo, dawniej pewnie Proenken, fol. do Rybna należący, pow. wejherowski, st. poczt. Rybińska Karczma, odl. 2 1 4 mil. od Wejherowa. W 1871 r. 3 dm. , 40 mk. Prynowo, wś na pruskich Mazurach, pow. węgoborski, st. poczt. i tel. Węgobork. Wieś spolszczała. Wielki mistrz Paweł v. Rusdorf nadaje Janowi Krause, Marcinowi, synowi Pietrasza, Pawłowi Schuler, Pawłowi Knorr i Tomaszowi, synowi Pietrasza, na prawie chełmińskiem 60 włók we wsi Primsdorf, z wyższem i niższem sądownictwem i obowiązkiem 1 służby zbrojnej od każdych 15 włók; 6 lat wolności. Dan w Gierdawach w piątek przed św. Piotrem w okowach r. 1435. W. m. Mar cin Truchses zatwierdza r. 1484 powyższy przywilej Marcinowi i Jerzemu Floryanom, braciom, Jerzemu Rusinowi Reusse, Niklaszowi Miłkowi, Jakubowi Schmidt i innym mieszkańcom prynowskim. Jan Pusz, ssta wę goborski, podaje r. 1547 do wiadomości, że Ja kub Kózka Koschka z Prynowa i jego zięć Michał Gierawski sprzedali Krzysztofowi, soł tysowi z Nowej Wsi, 5 włók za 167 1 2 grzywien. Ad. N. Prynta, wś i dobra nad rz, Narocz, pow. wilejski, w 2 okr. pol. , gm. Wilejka, okr. wiejski Prynta, o 9 w. od gminy, ma 6 dm. , 78 mk. prawosł. w 1864 r. 22 dusz rewiz. ; własność Skirmuntów. W skład okręgu wiejskiego wchodzą wsie P. 5 Przewóz Perewoz, Przystań, Osinówka, Kraśnica, Lachowszczyzna, Długie Dołgoje i zaśc. Babiszcze, w ogóle 111 dusz rewiz. włościan uwłaszczonych. Pryonia, wś, pow. niborski, na wzgórzu, 5 klm. na północ od granicy królestwa polskie go, po lewej stronie traktu bitego z Działdo wa do Lidzbarku, st. poczt. 5 tel. i kolei żel. Działdowo, 8 klm. na wschód odległa. P. ist niała już r. 1437 i należała do miasta Dział dowa. Ad. N. Pryparne, fol. , pow. borysowski, od 1822 r. własność Malczewskich, ma 6 włók. A. Jel. Prypeć, po białorusku Prypać wyraz białoruski prypadź znaczy miejsce przepadziste, bagniste, oparzyste, ross. Pripiat, u latopiscow i kronikarzy Strykowski Perepecz al. Perepieca, łacin. Perepetus, w mowie flisaków podobno Trypiać, rzeka poleska, prawy dopływ Dniepru, do którego uchodzi w pobliżu Czarnobyla. P. , mając przeważnie charakter rzeki bagnistej, w biegu swym przez niziny poleskie wielokrotnie rozdziela się i rozgałęzia na liczne ramiona, które następnie łączą się znów z sobą, przyczem kilkakrotnie zatraca swą nazwę i przybiera zupełnie inną, jak Parok, Strumień, Stochod i in. , w skutek czego śledzenie głównego koryta jest bardzo utrudnionem a nawet miejscami niemożliwem. Z tego też powodu wszystkie dotychczasowe opisy tej rzeki grzeszą brakiem jasności, czego i w naszej pracy niepodobna było uniknąć. P. bierze początek pod wodnym działem europejskim, który ją odgranicza w krainie jej źródłowisk od doliny Bugu o 20 w. , w pobliżu mka Szacka w pow. włodzimierskim gub. wołyńskiej, pomiędzy wsiami Hołowno a Stara Huta, w okolicy leżącej na krańcu kredowych formacyi Wołynia, która z wyższego poziomu spadając ku Prypeci, wodami swemi zasila małe pojezierze. P. powstaje z połączenia kilkunastu do 15 błotnistych ruczajów, wypływających z błot i niewielkich jezior. Zaraz na początku zasila P. od strony południowej kanał na 10 wiorst długi, odprowadzający wody rz. Wyżwy, a nieco wyżej rz. Turya od prawego brzegu. Płynąc w kierunku płn. zachodnim łąkami oparzystemi, poniżej mka Ratna w pow. kowelskim rozdziela się na wiele drobnych i wazkich odnóg, tworzących znaczną ilość ostrowów. Pod wsią Niewier tworzy całą sieć odnóg i tu z prawej strony przyjmuje obfitą strugę, prowadzącą wody poblizkiego wielkiego jeziora Białe. Następnie zwracając się coraz bardziej na wschód i zebrawszy wszystkie odnogi w jedno koryto, rozlewa się szeroko pośród bagnistych błoni i pod wsią Wieszły tworzy staw. Przyjmuje tu od prawego brzegu strumienie wypływające z bagien Stoleńskich; o 3 w. poniżej obra Prymowce Prymowce Prymasowa Wola Prynczyce Prynkowo Prynowo Prynta Pryparne Prypeć