Prutec, młyn koło Jabłonicy, w pow. nadwórniańskim. Prutinek, osada w Jamnej, pow. nadwórniańskim. Prutu, góra lesista w gm. Matków, na obszarze przys. Iwaszkowiec, pow. turczański, na praw. brzegu Stryja, między Kudawcem a Krowsienianką, dopływami Stryja. Wznies. 1000 mi Br. G. Prutylce, przys. wsi Daćki, w pow. kaniowskim, wchodziły niegdyś w skład ststwa korsuńskiego, podług lustracyi z 1763 r. jako oddzielna wieś Pruzinowce, wś, pow. grodzieński, w 4 okr. pol. , gm. Kamionka, o 44 w. od Grodna. Prużana al. Prużany, mto powiatowe gub. grodzieńskiej, po obu brzegach rz. Muchawca, powstającej ze zlewu dwu rzeczułek Muchy i Wica, łączących się przy samem mieście z zachodniej strony, i dzielącej mto na dwie nierówne części, z których większa leży po prawym brzegu Muchawca. Lewy brzeg rzeki jest nieco wyższy i leżąca po tej stronie część miasta odznacza się większą malowniczością, ma szerokie, wysadzone drzewami, niezabrukowane jednak dotychczas ulice, błotniste przeto na wiosnę i w jesieni. W części miasta po prawej stronie rzeki Szkolny dwór tylko znaczniejsze ulice są brukowane, przeważnie zaś bardzo wąskie, pełne brudu i zgnilizny. P. , położona pod 52 33 płn. szer. a 42 07 wsch. dług. , odl. o 189 w. od Grodna a 13 w. od st. dr. żel. moskiewskobrzeskiej Liniewo właśc. Linówka, ma 983 dm. w tej liczbie 64 murowanych i 7291 mk. 1611 prawosł. , 422 katol, 6 ewang. , 5252 żydów. W 1817 r. było 245 dm, , wszystkie drewniane, i 824 mk. w tej liczbie 374 żydów. W 1860 r. było 577 dm. i 5665 mk. , w tej liczbie 2908 żydów; do miasta należało 1551 dzies. ziemi. W 1878 r. było 7044 mk. 1746 prawosł. , 543 katol, 4750 żydów i 5 machometan. W mieście znajdują się dwie cerkwie paraf. murow, soborna św. Aleksandra Newskiego i Narodzenia Jezusa Chryst. , cerkiew filialna drewniana i kaplica na cmentarzu grzebalnym drewniana, dalej kościół katol. murowany p. w. św. Zygmunta i Wacława, wzniesiony na miejsce dawnego z 1522 r. w 1881 r. a konsekrowany w 1884 r. przez ks. Karola Hryniewieckiego, biskupa wileńskiego, kapl. kat. cmentarna murowana; 9 domów modl żydowskich, st. pocztowa, zwykłe urzędy powiatowe, zjazd sędziów pokoju, szkoła powiat. dwuklasowa, szkółka elementarna jednoklasowa, szkółka prywatna, szpital miejski, szpital żydowski kahalny. Instytucyi publicznych i dobroczynnych niema wcale w P. Kilka razy do roku odbywa się teatr amatorski na rzecz biednych, Przed kilkunastu laty żydzi rozpoczęli budowę synagogi, lecz dla braku funduszów takowej zaprzestali. W 1877 r. mieszkańcy mieli 250 koni, 785 sztuk bydła rogatego, 480 owiec zwyczajnych, 643 świń i 74 kóz. Pod względem fabrycznym znajduje się tu fabryka tytuniu machorki, zatrudn. 7 ludzi i produkująca za 12, 600 rs. ; dwa browary z produkcyą za 19, 340 rs. ; dwie fabryki zapałek z produkcyą za 1997 rs. ; trzy fabryki świec łojowych z produkcyą za 1175 rs. , oraz świeżo w 1887 r. założony młyn parowy na większą skalę, dotychczas jeszcze nie czynny. W P. jest 476 rzemieślników, po większej części garncarzy, zamieszkałych na przedmieściu zwanem Górka, i słynących na cały powiat; znajduje się tu 99 sklepów, z tych 54 murowanych. Targi odbywają się co tydzień, większe jarmarki zaś cztery razy do roku na drugi dzień Zielonych Świątek, w piątek dziesiątego tygodnia po Wielkanocy, 6 18 sierpnia i 14 26 października. Główne przedmioty handlu bydło i narzędzia rolniczo. P. połączony jest linią telegraficzną z Brześciem przez Kobryń i bezpośrednio z Wołkowyskiem. W dziejach występuje P. w drugiej połowie XV w. , gdy kn. Iwan Semenowicz Kobryński usiłował założyć tu miasto. Pierwotnie miał stać tu dwór należący do ks. Kobryńskich, nazwany Dobuczyn, który został nazwany P. , według podania Prosianą, od prosa, które znakomicie się tu rodzi. Z uwagi jednak, że o 5 w. od dzisiejszej P. jest duża wieś, do dziś dnia Dobuczynem nazwana, podanie to zdaje się być wątpliwem. Podług innego podania osada ta założoną została przez wychodźców pruskich, który uchodząc przed prześladowaniem Krzyżaków, schronili się do dzielnicy ks. Kobryńskich, osiedlili w lesistych okolicach wsi Dobuczyna i nadali nowej osadzie miano Prussany al Prussiany. W 1473 r. ku. Iwan Semenowicz Kobryński z żoną swą Fedorą, córką Iwana Rohatyńskiego, fundował w P. cerkiew na cześć Narodzenia Bożego. Akt fundacyi tej, wydany w Kobryniu d. 9 października 1473 r. i ogłoszony przez Balińskiego ob. Starożytna Polaka, t. III, 765, ma się znajdować w metryce litewskiej oraz w spółczesnym odpisie w książce cerkiewnej zawierającej ewangelie. Dokument ten, jak to słusznie zauważył Baliński, zdaje się być podrobionym, wszakże widocznie osnowa jest wzięta z autentyku, który protopop przedstawiając królowej Annie do potwierdzenia, mógł cokolwiek zmienić. Jednym z dowodów podrobienia jest, że kn. Iwan Kobryński nazwany jest tu dzierżawcą całej ziemi żmujdzkiej, podczas gdy wiadomo, że starostą generalnym żmujdzkim od 1450 do 1485 r. był Jan Kieżgajłowicz. Po wygaśnięciu na kn. Iwanie w linii męskiej rodu kn. Kobryńskich, dobra ko Prutec Prutec Prutinek Prutylce Pruzinowce Prużana